"Σα τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, κάθε απόγευμα συναντάς αυτές τις μπαλίτσες, γκρίζες και αργές μ' ένα συνεχές μουρμουρητό να προσπαθούν να περάσουν απέναντι, προσέχοντας τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Είναι αυτές που συναντάς στα λεωφορεία, στα νοσοκομεία, στις τράπεζες προς το τέλος του μηνός, που δεν τις πάνε οι ταξιτζήδες, οι αγριεμένοι νεαροί και αυτοί που κρύβουν τα χρόνια τους και τη ζωή τους", σημειώνει στον κατάλογο ο Περικλής Γουλάκος."Γιαγιάδες" ονομάζεται η έκθεση έργων του που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στην γκαλερί "3" (Φωκυλίδου 3).

"Ο Γουλάκος ζει στην Ελλάδα του 1996 και καταγράφει τις ιδιαιτερότητές της", σημειώνει ο Μ. Στεφανίδης.Ακόμη περισσότερο, δεν ηθικολογεί, αλλά συμπαρίσταται. Σ' έναν κόσμο ηλεκτρονικής επανάστασης και ραγδαίων ανακατατάξεων, στην εποχή του κυβερνοχώρου, ο Γουλάκος παρατηρεί τις ασήμαντες μικροϊστορίες της τρίτης ηλικίας και προσπαθεί να τις μεταγράψει σε ένα εικαστικό χάπενινγκ. Η τρομερή γιαγιά των σύγχρονων ηλεκτρονικών εικόνων η ζωγραφική δανείζει το σώμα της, ένα είδος τρισδιάστατης ζωγραφικής, για να υπάρξουν οι "Γιαγιάδες" του Γουλάκου μαζί με όλον τον μικρόκοσμό τους. Κόκκινη κλωστή δεμένη και αρχή του παραμυθιού".