Επιστολή των καθηγητών του Πειραιά προς τους μαθητές τους
"Οι καθηγητές σας που απεργήσαμε από την πρώτη μέρα, που βγήκαμε στους δρόμους πρωτοπόροι και αγωνιστές της καλύτερης ζωής και της προόδου, αποδείξαμε ότι είμαστε δάσκαλοι, που διδάσκουμε και το λόγο μας κρατάμε. Θυσιάσαμε δύο μηνών μισθούς, αλλά αυτό είναι ελάχιστο μπροστά στο όραμά μας". Αυτά αναφέρονται μεταξύ άλλων σε επιστολή προς τους μαθητές που εξέδωσε ηΕΛΜΕ Πειραιά,για να τους πληροφορήσει για ποιο λόγο γυρίζουν στα σχολεία, τι απαίτησαν σ' όλη τη διάρκεια του αγώνα τους και τι κέρδισαν τελικά.
"Κερδίσαμε. Και αυτό που κερδίσαμε δε μετριέται με τα οικονομικά μέτρα, μετριέται με ποιότητες ανθρώπινες. Βγήκαμε από τα βαλτόνερα του δήθεν βολέματος και κερδίσαμε την αξιοπρέπεια και την ικανοποίηση, ότι επιβεβαιώσαμε την ανθρωπιά μας.Και ανθρωπιά σημαίνει όχι ο εαυτούλης μου και ο μισθάκος μου, αλλά αγάπη, αρετή και αγώνας για τον συνάνθρωπο, η ζωή μου είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου", αναφέρουν οι καθηγητές στην επιστολή τους.
Μέσα από τις συνελεύσεις, τις πορείες, τα συνθήματα οι καθηγητές βιώσανε τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, τη συνεργατικότητα, την ανιδιοτέλεια."Γίναμε πλούσιοι - συνεχίζουν στην επιστολή - με πλούτη, που δε χωράνε σε κανένα πορτοφόλι,αλλά φωτίζονται μόνο από την ηθική. Ξεβαλτώσαμε, βγάλαμε από τα στάσιμα ύδατα του "δε βαριέσαι" την ελληνική κοινωνία και την αναγκάσαμε να νιώσει ότι έστω αυτός ο ζωτικός τομέας, που είναι η παιδεία, είναι ασθενής και χρειάζεται φροντίδα".
Οι καθηγητές τονίζουν ότι ήρθαν αντιμέτωποι με την παχυδερμική αδιαλλαξία της εξουσίας (κυβέρνηση, Τύπος) και με τα λιγότερα αγανακτισμένα και περισσότερο απορημένα μάτια των συμπολιτών τους, στα σταυροδρόμια και τις στάσεις. "Τολμήσαμε και μεθύσαμε από τη δύναμή μας, ο θυμός έγινε αντοχή και πείσμα.Αποδείχτηκε ότι το μεγαλύτερο σοκ για την ελληνική κοινωνία είναι να βρίσκονται οι καθηγητές στους δρόμους. Να διεκδικούν, να αμφισβητούν, να αρνούνται", σημειώνουν στην επιστολή.
Η ΕΛΜΕ Πειραιά σημειώνει ότι ο αγώνας συνεχίζεται μέσα και έξω από τα σχολεία, καλώντας και τους μαθητές να συνεχίσουν μαζί, καταθέτοντας όλες τους τις δυνάμεις για να "πάψουμε να γεννιόμαστε καταδικασμένοι γιατί είμαστε φτωχοί, για να σταματήσει η τεχνητή αναπηρία του λαού, που καλλιεργείται με το ρουσφέτι. Για μια ζωή αξιοπρέπειας και αληθινής ανθρωπιάς. Και τέτοια ζωή μόνο η αληθινή παιδεία μπορεί να εξασφαλίσει".