Ο παλιός καλός μας γυμναστής, στο Γυμνάσιο, που δεν υπάρχει πια, μας διηγόταν πώς από ένας συντηρητικός πολιτικά άνθρωπος, κατέληξε κομμουνιστής, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Και ήταν έκπληξη, όταν κατά την Απελευθέρωση τον είδαμε με ένα σφυροδρέπανο στο «πέτο» να μετέχει στις εκδηλώσεις χαράς του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, μας είπε, έκλειναν τα σχολεία, κατά διαστήματα. Τότε, λοιπόν, το έριξα στο διάβασμα πάνω σε θέματα από τη μεγάλη εγκυκλοπαίδεια που δε με είχαν απασχολήσει έως τότε. Διάβασα, για παράδειγμα «απνευστί» το λήμμα για τον ιστορικό και διαλεκτικά υλισμό - και συνεχίζοντας τις παραπομπές για το σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, για την υπεραξία, την εκμετάλλευση, αλλά και τους αγώνες της εργατικής τάξης και τη μεγάλη ρωσική προλεταριακή επανάσταση. Ενας άλλος κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου, εκτός από τα γυμναστικά παραγγέλματα στρατιωτικού χαρακτήρα που μας είχαν μάθει στη Γυμναστική Ακαδημία και μας υποχρέωναν να εφαρμόζουμε κατά τις φασιστικές παρελάσεις της νεολαίας - (ΕΟΜ) - κατά τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας.

Εγώ που γύμναζα τα παιδιά, γυμνάζομαι και διδάσκομαι τώρα από τους μαθητές μου που ακολουθούν τους δρόμους των αγώνων.