Με όρους ιστορίας ορισμένα πράγματα καταγράφονται ως προδοσία, ως «δόσιμο». Σ' αυτά τα πράγματα το λαϊκό κριτήριο σπάνια λαθεύει, ανεξάρτητα από τον αν η εκτίμηση ως προς το τι συμβαίνει, συνοδεύεται και από τις πράξεις που αναλογούν σ' αυτήν. Το «όχι» που απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη στην Κύπρο μαρτυρά πολλά.

Η ομόφωνη - εκ των υστέρων - διαπίστωση διαφόρων ότι το σχέδιο Ανάν νομιμοποιεί τη διχοτόμηση, δε συνοδεύεται ακόμα από την ομολογία ότι αυτό που καταρχήν νομιμοποιείται είναι η ίδια η εισβολή και κατοχή.

Οτι κάποιοι Εφιάλτες σπεύδουν ακόμα και τώρα να αξιώσουν υποταγή, επειδή η αξίωσή τους παραπέμπει ευθέως σε αντίληψη Κουίσλιγκ, ίσως δε θα 'πρεπε να μνημονεύεται. Εχει απαντήσει η ιστορία επ' αυτού. Ομως το ίδιο κάνουν με κομψό τρόπο και οι κυρίαρχες σε κυκλοφορία φυλλάδες υπενθυμίζοντας διακριτικά τα αρνητικά του «όχι».

Παρεμπιπτόντως: Αυτό το «απεργία για αυξήσεις 8%» στην «Αυγή» τι θέλει να πει; Αν σωστά θυμόμαστε - και θυμόμαστε σωστά τι λένε τα πρακτικά - οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ μέχρι χτες ξέσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι παλεύουν για κατώτερο μισθό 726 ευρώ, που αντιστοιχεί σε αύξηση 40%. Το 8% που προβάλλει η «Αυγή» αντιστοιχεί σε μισθό 562 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ πιο κάτω από τις στοιχειώδεις ανάγκες ενός εργάτη. Δεν περιμένουμε από το ΣΥΝ να υιοθετήσει τα 1.100 ευρώ σαν κατώτερο μεροκάματο, αλλά μάλλον είναι χοντρή η πρόκληση του 8% μια βδομάδα μετά την εκλογή του Καλύβη στο προεδρείο της ΓΣΕΕ με την ψήφο και της ΠΑΣΚΕ...