«Εμβληματικός» για τη νομιμοποίηση της δουλειάς - σκλαβιάς στις πλατφόρμες ήταν ο νόμος Χατζηδάκη (άρθρο 68-69) ο οποίος τάχα θα έβαζε σε τάξη το χάος. Εκεί προβλέπονται λοιπόν τα 4 «τεκμήρια», τα οποία δίνουν το δικαίωμα στους εργοδότες να δηλώνουν τους εργαζόμενους ως «συνεργάτες», εφόσον οι δεύτεροι το επιλέγουν «ελεύθερα» και εφόσον πληρούνται οι όροι της εκπαίδευσής τους, τα μέσα ατομικής προστασίας, η «ελεύθερη επιλογή» να εργάζονται και αλλού και να οργανώνουν «ελεύθερα» το πρόγραμμά τους.

Αυτά ενσωματώθηκαν στον Εργατικό Κώδικα (άρθρο 132, παρ. 2), με τις πλατφόρμες να μπορούν να στοιχειοθετήσουν το καθεστώς των freelancer (ελεύθεροι επαγγελματίες), ώστε να απαλλαχθούν από περιττά κόστη όπως μισθός, ασφάλιση, επιδόματα, ευθύνη απέναντι στα εργατικά «ατυχήματα», άδειες, αποζημιώσεις αλλά κυρίως συγκροτημένα δικαιώματα κατοχυρωμένα με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Επιπλέον οι ίδιες προϋποθέσεις επιτρέπουν την ύπαρξη των εργολάβων, με αποτέλεσμα το σύγχρονο «σκλαβοπάζαρο» να κυριαρχεί.

Αβάντα στα παραπάνω δίνει η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2024/2831, που παρουσιάζεται ειδικά από τη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας ως «πανάκεια» για τους εργαζόμενους στις πλατφόρμες. Βέβαια, το περιεχόμενό της αποτελεί τη χειρότερη εκδοχή όσων προηγούμενα είχαν τεθεί για να καταλήξει το παζάρι ανάμεσα στις κυβερνήσεις για λογαριασμό των πλατφορμών.

Με τα άρθρα 4 και 5 της Οδηγίας λοιπόν για να καθοριστεί το «Καθεστώς Εργασίας», απαιτείται από την εταιρεία - πλατφόρμα να αποδείξει ότι δεν υπάρχει σχέση εξαρτημένης εργασίας, ώστε να συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη σχέση - λάστιχο του «συνεργάτη». Η Ευρωπαϊκή Οδηγία βέβαια το εναποθέτει στο κάθε κράτος - μέλος, με βάση τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας. Ετσι στην ελληνική νομοθεσία, με βάση τον νόμο Χατζηδάκη οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες θεωρούνται κατά κανόνα αυτοαπασχολούμενοι (freelancers) και καλούνται οι ίδιοι να αποδεικνύουν ότι είναι μισθωτοί, ώστε να κατοχυρώσουν την όποια στοιχειώδη μέριμνα από την εργατική νομοθεσία.

Επιπλέον, στο άρθρο 5, παρ. 6 της Οδηγίας ορίζεται πως «όσον αφορά τις συμβατικές σχέσεις που συνήφθησαν πριν από τις 2 Δεκεμβρίου 2026 και εξακολουθούν να βρίσκονται σε ισχύ, το νομικό τεκμήριο που ορίζεται στο παρόν άρθρο εφαρμόζεται μόνο για την περίοδο που αρχίζει από την εν λόγω ημερομηνία». Δηλαδή πρακτικά, ακόμα και αν κάποιος εργαζόμενος καταφέρει να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας» και θα έπρεπε να είναι μισθωτός, αυτό θα εφαρμοστεί από του χρόνου τον Δεκέμβρη, χωρίς να υπολογίζεται αναδρομικά όλη η προηγούμενη προϋπηρεσία.