Μία ακόμα νυχτιά στο πλευρό των βιοπαλαιστών αγροτών. Των παραγωγών, δουλευτάδων της γης που έχουν μάθει να αγναντεύουν ολόγιομο τον ουρανό όταν το απομεσήμερο ξαπλώνουν να ξαποστάσουν από τον κάματο της μέρας, κάτω από τα δέντρα τους. Το ίδιο και οι κτηνοτρόφοι όταν βόσκουν τα κοπάδια τους, και οι μελισσοκόμοι όταν περιποιούνται τα μελίσσια τους.

Εκεί, ακλόνητοι, αποδεικνύουν πως δεν βολεύονται, δεν υποχωρούν. Οπως δηλαδή όσοι παλεύουν για το δίκιο τους... Γι' αυτό αγωνίζονται, δίνουν μάχη με ορμή και αποφασιστικότητα ενάντια στην άθλια πολιτική του κέρδους, της ΚΑΠ, της ΕΕ, που χτυπάει τους πολλούς για να πλουτίζουν οι λίγοι.

Οποιος όμως ψάχνει την ομορφιά και την αισιοδοξία μέσα σε κάθε δίκαιο αγώνα, γεμίζει και η δική του η καρδιά... Ετσι γέμισε και η δική μας, όταν ο «Ριζοσπάστης» συναντήθηκε και συνομίλησε με τους βιοπαλαιστές αγρότες της Καρδίτσας, που μοιράστηκαν μαζί μας τις αγωνίες και τα δίκαια αιτήματά τους, καθισμένοι πλάι πλάι στις σκηνές, γύρω από τις σόμπες που άτμιζαν...

«Αναγκαστήκαμε να βγούμε στον αγώνα έξω για την επιβίωση, για να μείνουμε στα χωριά μας, στα χωράφια μας. Αυτός ο αγώνας θα πάει ώσπου να δικαιωθούμε. Θέλουμε λύσεις στα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν χρόνια. Βλέπουμε ότι όλος ο λαός είναι μαζί μας και μας στηρίζει. Ερχονται κάθε μέρα στο μπλόκο με ψηφίσματα και λένε "είμαστε μαζί σας"», μας λέει ο Θεόφιλος Μπρουζιώτης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Σταυρού.

Στην ερώτηση πώς βλέπουν οι αγρότες τους ίδιους μετά από δύο βδομάδες που βρίσκονται στον δρόμο, απαντά: «Είμαστε κουρασμένοι, αγανακτισμένοι, αλλά έχουμε δώσει όρκο να το πάμε μέχρι τέλους. Και σε συμφωνία με τους άλλους Αγροτικούς Συλλόγους, με την Ομοσπονδία, περιμένουμε το Σάββατο την Πανελλαδική των Μπλόκων και να πάρουμε αποφάσεις για την κλιμάκωση του αγώνα». «Η στάση της κυβέρνησης δείχνει ότι δεν είναι πρόθυμη να δώσει λύση στα προβλήματά μας, οπότε δεν κάνουμε κι εμείς κίνηση να πάμε να μιλήσουμε μαζί τους».

Περισσεύει η αγανάκτηση και για το γδάρσιμο που υφίστανται οι κτηνοτρόφοι, προκειμένου να κερδοφορούν οι εμποροβιομήχανοι. Ο Δημήτρης Πέτσας είναι από την Κτιμένη Καρδίτσας, βοοτρόφος. Και το παράδειγμα που μας μεταφέρει τα λέει όλα: «Εμείς οι βοοτρόφοι πουλάμε 8 ευρώ το κιλό το μοσχάρι και φτάνει σε σας 18-20 ευρώ, μπορεί και παραπάνω. Την αύξηση αυτή δεν την παίρνει ο παραγωγός, την παίρνουν οι μεσάζοντες και όλοι αυτοί».

Αναφερόμενος στην ευλογιά των αιγοπροβάτων, που το επιλεκτικά «ανίκανο» κράτος αδυνατεί να ελέγξει, κατάφερε να χωρέσει την αγωνία των κτηνοτρόφων που καταδικάζονται στην ανεργία, σε μία και μόνο φράση: «Οσοι έχουν πρόβλημα κλαίνε, κι όσοι δεν έχουν δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ, γιατί φοβούνται τι θα ξημερώσει». Ερωτηθείς δε για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στα προβλήματα και στον αγώνα που δίνουν οι βιοπαλαιστές, απαντά με δύο λέξεις: «Αδιαφορία» και «καταστολή».

Τρεις νέοι άνθρωποι, μελισσοκόμοι στο επάγγελμα, βρίσκονται στη σκηνή που έχουν στήσει τα χωριά της Ανάβρας. Τους γνωρίζουμε, καθόμαστε μαζί τους και πιάνουμε την κουβέντα.

«Τα μεγάλα μας προβλήματα είναι οι ελληνοποιήσεις, η νοθεία μελιού από τους από τα καρτέλ μελιού, η παραγωγή που μας την παίρνουν τζάμπα, περίπου 4 ευρώ το κιλό και μετά βλέπουμε τα μέλια στο σούπερ μάρκετ πάνω από 13 ευρώ... Το κόστος παραγωγής είναι πολύ μεγαλύτερο από τα έσοδα. Για μας μονόδρομος είναι ο αγώνας. Διεκδικούμε κατώτατη εγγυημένη τιμή του μελιού, ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε τα μελίσσια μας», μας λέει ο Γιώργος Αλεξόπουλος, από την Καρδίτσα.

Δίπλα του, ο Αλέξανδρος Γιαννακόπουλος, γραμματέας του Μελισσοκομικού Συλλόγου Καρδίτσας, συνεχίζει: «Την πρώτη μέρα που ήρθαμε με τον Γιώργο, ήρθαμε με σκυμμένο κεφάλι, γιατί ο Μελισσοκομικός Σύλλογος, ενώ είχε πάρει απόφαση από το καλοκαίρι ότι θα συμμετέχουμε στην Πανελλαδική των Μπλόκων, δεν είχε ακόμα ενεργοποιηθεί για να έρθει εδώ. Εμείς ήρθαμε εδώ τη δεύτερη μέρα με απόφαση του Συλλόγου μας, και τότε το μπλόκο μου φάνηκε μεγαλύτερο κι έλεγα στον Γιώργο ότι μου φαίνονται περισσότερα τα τρακτέρ. Μου λέει τότε εκείνος, δεν είναι μόνο που είναι περισσότερα τα τρακτέρ, είναι που είσαι κι εσύ "ψηλότερος" σήμερα». Οπως μας περιγράφει, «άκουσα δύο πολύ ωραία πράγματα από ανθρώπους αυτές τις μέρες. Το ένα ήταν πως "ο λόγος που θέλουν να σας πετάξουν έξω από το επάγγελμα είναι ότι φοβούνται αυτό που κάνετε, με τα τρακτέρ, με τα μπλόκα, γιατί άμα δεν υπάρχουν αγρότες προφανώς δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια κινητοποίηση". Και το δεύτερο ήταν πως ένας συνάδελφος από τα Γιάννενα μου είπε σήμερα που μιλήσαμε, πρέπει να πάμε όλοι μαζί μέχρι τέλους. Σε περίπτωση δηλαδή που βγει η κυβέρνηση, γιατί τα κάνει κάτι τέτοια τερτίπια, και ικανοποιήσει κάποια αιτήματα κάποιου κλάδου από εμάς, αυτό δεν πάει να πει ότι θα πάει σπίτι του. Θα μείνουμε όλοι μαζί εδώ να παλέψουμε για όλους μας».

Ο Γιώργος συμπληρώνει: «Οι "εφεδρείες" που έχουμε οι αγρότες μέσα στην κοινωνία φάνηκαν σήμερα στο μπλόκο, όταν σύσσωμη η κοινωνία της Καρδίτσας, εργατικά σωματεία και φορείς ήρθαν να συμπαρασταθούν. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι αυτή η αλληλεγγύη δεν σταματάει, ετοιμαζόμαστε στις 16 του μήνα για ένα πάρα πολύ μεγάλο συλλυπητήριο, και τους λέμε να μας δώσουν απαντήσεις και μετά ο διάλογος. Σε καμία περίπτωση, ούτε με τον χωροφύλακα φοβηθήκαμε, ούτε με τις εισαγγελικές παραγγελίες, ούτε με τίποτα. Είμαστε 2.500 τρακτέρ πάνω στον Ε-65, ελπίζω οι φυλακές τους να είναι πάρα πολύ μεγάλες για τόσο κόσμο, αν το φτάσουν έως εκεί».

Ο τρίτος της παρέας, ο Χρήστος Χαΐνης, μελισσοκόμος και αγρότης, μας λέει πως «ο αγώνας συνεχίζεται. Δεν έχουμε σκοπό να πάμε σπίτι μας, και δεν έχουμε και λόγο. Και να πάμε, τα ίδια θα έχουμε. Εμεις θέλουμε χαμηλό κόστος παραγωγής και μια αξιοπρεπή τιμή στα προϊόντα που βγάζουμε. Σήμερα δίνω 16 κιλά σιτάρι για να πάρω ένα κιλό ψωμί. Το σιτάρι κάνει 19 λεπτά και το ψωμί 2,40. Και βέβαια δεν φταίει ο φούρναρης που το πουλάει, γιατί ούτε αυτός βγάζει κέρδος, φταίνε τα καρτέλ που κερδοφορούν».

«Ο Ε-65 έδωσε τη σπίθα και η φωτιά άναψε σε όλη τη χώρα», συζητιέται στη σκηνή του Κοσκινά.

Εκεί συναντήσαμε τον Αποστόλη Κωστόπουλο και τον Βασίλη Καλαθαρά, αγρότες και οι δύο, που καλλιεργούν βαμβάκι, καλαμπόκι, τριφύλλι και σιτάρι.

«Η αλληλεγγύη του κόσμου είναι πολύ μεγάλη. Η κοινωνία έχει καταλάβει ότι έχουμε δίκιο, γιατί όλα τα αιτήματα ακουμπούν και στα δικά τους προβλήματα», μας λέει ο Αποστόλης, ενώ όταν τον ρωτάμε πώς βλέπει τη στάση της κυβέρνησης όλο αυτό το διάστημα που οι αγρότες είναι στα μπλόκα, απαντά καυστικά: «Πολύ θετική, μια χαρά, μας βοηθάει και κλείνει τα λιμάνια, τώρα θα βοηθήσει να κλείσει και τα αεροδρόμια που θα πάμε εκεί, θα τα κλείσει γύρω γύρω με την αστυνομία...». Και συμπληρώνει: «Εχει στριμωχτεί, θα στριμωχτεί κι άλλο τώρα. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να μείνουμε και μέχρι το Πάσχα εδώ άμα χρειαστεί».

Δίπλα του ο Βασίλης εξηγεί πως «όλα τα προϊόντα είναι σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές, την ώρα που οι επιδοτήσεις πάνε για ψηφοθηρικούς σκοπούς της κυβέρνησης, που εκμεταλλεύεται πάντα τους αγρότες. Και η χαριστική βολή ήρθε με την ευλογιά των προβάτων, που εμείς οι αγρότες συνδεόμαστε με τους κτηνοτρόφους, οι οποίοι καταναλώνουν πολλά από τα προϊόντα μας». Και συμπληρώνει ότι στο τεράστιο ζωικό κεφάλαιο που έχει καταστραφεί για τους Θεσσαλούς κτηνοτρόφους λόγω ευλογιάς έρχονται να προστεθούν και τα ζώα που πνίγηκαν από τον «Ντάνιελ», δίνοντας την «πάσα» για να στραφεί η συζήτηση γύρω από τα απόνερα της κακοκαιρίας που παραμένουν μέχρι και σήμερα, με ευθύνη του κράτους. Οπως μας εξηγούν, εκτός από τις καλλιέργειες, όπου οι καταστροφές ήταν ανυπολόγιστες, υπήρχαν τεράστιες ζημιές και στα μηχανήματα, αλλά και στα σπίτια των αγροτών, ζημιές για τις οποίες 2 χρόνια μετά δεν έχουν λάβει παρά μόνο ψίχουλα!

«Αυτό που γίνεται φέτος είναι πρωτοφανές. Ολος ο κόσμος είναι με το μέρος μας», μας λέει και ο Δημήτρης Τοπάλης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ανάβρας, που καλλιεργεί βαμβάκι, σιτάρι και αρωματικά φυτά. Και εξηγεί: «Ψάχνεις να βρεις κάποιον να σου πει "με επηρεάζεις που κλείνεις τον δρόμο", κι όμως δεν υπάρχει! Ολοι μας λένε "κρατήστε γερά", γιατί βλέπουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους αγώνας, γιατί τα προβλήματα είναι κοινά».

Ο ίδιος είναι στο μπλόκο από την πρώτη μέρα και διαμηνύει ότι «θα μείνουμε για καιρό ακόμη, όσο τα αιτήματα μένουν ανικανοποίητα. Η κυβέρνηση δεν λέει κάτι και τα προβλήματα στον αγροτικό κόσμο είναι τεράστια. Να μιλήσουμε για αντιπλημμυρικά έργα, από αρδευτικά έργα, να πούμε για το κόστος παραγωγής, για τις τιμές που είναι πολύ χαμηλές φέτος;».

Μια παλαίμαχη αγρότισσα από κάποιο νησί του Ιονίου, στα 80 της χρόνια πλέον και βάλε, που έχει περάσει μια ζωή από μικρό παιδί μέσα στα χωράφια, συνηθίζει να λέει: «Το γραφείο του αγρότη είναι ξεσκέπαστο. Γιομάτο χώματα και λάσπη. Αλλά είναι τίμιο, γιατί τίμιος είναι ο ιδρώτας που ρίχνει σε δαύτο».

Τα λόγια της αυτά δεν έφυγαν στιγμή από το μυαλό μας όσο βρεθήκαμε στο μπλόκο της Καρδίτσας. Τα βλέπαμε τα λόγια της να παίρνουν σάρκα και οστά στα πρόσωπα των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μελισσοκόμων που συναντήσαμε εκεί... Σε πρόσωπα σίγουρα για τον αγώνα που δίνουν.

Γι' αυτόν τον τίμιο ιδρώτα, λοιπόν, οι άνθρωποι της υπαίθρου βρίσκονται αυτές τις μέρες στα μεγαλειώδη μπλόκα που έχουν στηθεί σε όλη τη χώρα, δίνοντας τη μάχη για την επιβίωση. Και σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα δεν χωρά ούτε βήμα πίσω. Η νίκη είναι μπροστά.