Κάθε Δεκέμβρη, η ίδια τελετουργία. Στο Κοινοβούλιο, με ύφος και φανφάρες, παρουσιάζεται ο Προϋπολογισμός. Αριθμοί, ποσοστά, πίνακες, υποσχέσεις, θριαμβολογίες για «ανάπτυξη», «ανθεκτικότητα» και «δημοσιονομική ισορροπία». Αλλά έξω από τη Βουλή, σε χιλιάδες σπίτια, το μόνο που ακούγεται είναι: «Πόσο ακόμα θα αντέξουμε;». Γιατί ο Προϋπολογισμός του 2025, όπως και οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι, δεν σχεδιάζεται για τον άνθρωπο. Γράφεται για τα συμφέροντα των λίγων. Αυτούς πρέπει να ικανοποιήσει, γιατί σ' αυτούς λογοδοτεί. Δεν υπολογίζει ανάγκες, αλλά δημοσιονομικούς στόχους, που στηρίζονται στην κανονικότητα της εκμετάλλευσης. Και κάπως έτσι, η οικονομική πολιτική όλων διαχρονικά των...