Περίοπτη θέση στο ...ευρύχωρο «προοδευτικό μέτωπο» που προβάλλει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, κατέχει η κυβέρνηση συνασπισμού της Γερμανίας, όπως έγινε φανερό ακόμα μία φορά μετά και την πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα - Σολτς στο Βερολίνο.

Η γερμανική κυβέρνηση, «φωτεινός σηματοδότης», όπως ονομάζεται λόγω των χρωμάτων των κομμάτων που την απαρτίζουν (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Φιλελεύθεροι), κυβερνά τη χώρα από το 2021, μετά και τη μεγάλη εκλογική ήττα των χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU).

Σε αυτή, οι σοσιαλδημοκράτες, αφού προεκλογικά ξιφουλκούσαν κατά της «δεξιάς και του φιλελευθερισμού της Μέρκελ» - με την οποία να μην ξεχνάμε ότι προηγουμένως είχαν συγκυβερνήσει στον «μεγάλο συνασπισμό» - τελικά επέλεξαν ως κυβερνητικό εταίρο τους Φιλελεύθερους. Φαίνεται ότι κι αυτοί χωρούν στην «προοδευτική διακυβέρνηση», μαζί με τους Πράσινους, που συμπληρώνουν το κυβερνητικό σχήμα.

Οι τελευταίοι μάλιστα είναι οι αγαπημένοι του Βαρουφάκη, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι «τους λυπάμαι γιατί ανέλαβαν το πράσινο υπερυπουργείο χωρίς λεφτά», εκφράζοντας για μια ακόμα φορά την αγωνία του να προχωρήσει ο σχεδιασμός της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης» προς όφελος του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο πραγματικός μισθός στη Γερμανία το 2022 σημείωσε μείωση 4,3% σε σχέση με το 2021. Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του κατώτατου μισθού/ωρομισθίου¹ στη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, σε συνθήκες μάλιστα γενικευμένης ακρίβειας.

Ενδεικτικά, το 2019, επί κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών, το ωρομίσθιο (που καθορίζεται όπως και στην Ελλάδα με κυβερνητική απόφαση) αυξήθηκε κατά 35 λεπτά, το 2020 κατά 16 λεπτά, ενώ το 2022 έκανε το ...μεγάλο άλμα της τάξης του 1,50 ευρώ. Και όλα αυτά τη στιγμή που μόνο το 51% των εργαζομένων καλύπτεται από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Η εργασιακή ανασφάλεια εντείνεται, με το kurzarbeit (βραχυχρόνια εργασία), δηλαδή την αναγκαστική «ευέλικτη» εκ περιτροπής εργασία για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα με κρατικό επίδομα. Οταν η επιχείρηση δεν βγάζει το κέρδος που περίμενε, ζητάει ενίσχυση από το κράτος, το οποίο καλύπτει τον μισθό των εργαζομένων, που πέφτει στο 60%. Ο εργοδότης αποκτά ταυτόχρονα τη δυνατότητα να καλεί τον εργαζόμενο όποτε θέλει και ανάλογα με τις ανάγκες του για δουλειά.

Το ποσοστό των εργαζομένων με kurzarbeit παραμένει σε ιστορικά υψηλό επίπεδο μετά και την πανδημία (9% αύξηση από Γενάρη σε Φλεβάρη του 2023). Το τέλος των «έκτακτων μέτρων» δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως, η γερμανική κυβέρνηση, στο όνομα του «να μη διαταραχθούν οι εφοδιαστικές αλυσίδες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία», δηλαδή να μη διαταραχθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων, με καθοριστική «συμβολή» του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Εργασίας, παρέτεινε τις «ειδικές ρυθμίσεις για το kurzarbeit», που σημαίνει ότι ο εργοδότης συνεχίζει να απολαμβάνει αυτήν τη «διευκόλυνση» για όσους εργαζόμενους τον βολεύει.

Τρανό παράδειγμα ο κολοσσός της αυτοκινητοβιομηχανίας «Mercedes-Benz», που έκανε αίτηση υπαγωγής στο σύστημα kurzarbeit παρά τα κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε το 2022.

Ενδεικτικό για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς είναι και το γεγονός ότι η Γερμανία βρίσκεται στο «ΤΟP 5» των χωρών με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα - εργοδοτικά εγκλήματα. Ενας οικοδόμος νεκρός κάθε τρεις μέρες στη χώρα είναι θλιβερός απολογισμός.

Επιπρόσθετα, 1 στους 3 νέους είναι άνεργος, ενώ όσοι βρίσκουν δουλειά είναι τις περισσότερες φορές μέσω δουλεμπορικού γραφείου, που σημαίνει κατακρεουργημένα εργασιακά δικαιώματα και «ελαστικές» σχέσεις εργασίας. Το κόστος ζωής είναι μεγάλο και το 37% σχεδόν του εισοδήματος των νοικοκυριών καταναλώνεται για στέγαση, Ενέργεια και δαπάνες κατοικίας.

Τα επιτόκια στη Γερμανία υπερτριπλασιάστηκαν, από 1,1% σε 3,6%, πέρυσι, και επιτελεία των τραπεζών προβλέπουν αύξηση των κατασχέσεων λόγω αύξησης του ιδιωτικού χρέους. Τα ενοίκια αυξήθηκαν 5,8% το πρώτο τρίμηνο του 2023 σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2022. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία δέκα χρόνια τα ενοίκια για νέα κτίρια έχουν αυξηθεί κατά 42% σε όλη τη Γερμανία.

Τα δε ζευγάρια ξοδεύουν πάνω από 700 ευρώ τον μήνα ανά παιδί, περισσότερο δηλαδή από το ένα πέμπτο των συνολικών δαπανών του νοικοκυριού. Σε σύγκριση μάλιστα με δέκα χρόνια πριν, οι δαπάνες αυτές αυξήθηκαν κατά 16%. Επιπρόσθετα, το 37,9% των σπουδαστών στη Γερμανία βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας.

Η ηλικία συνταξιοδότησης αυξάνεται από τα 65 στα 67 έτη έως το 2031²την ώρα που το 12,9% των συνταξιούχων 65 - 75 ετών αναγκάζεται να εργάζεται για να επιβιώσει (5,9% αύξηση σε σχέση με το 2011). Πάνω από το 1/4³μάλιστα των συνταξιούχων ζει με λιγότερα από 1.000 ευρώ, με την πλειοψηφία όσων πλήττονται από τη φτώχεια να είναι γυναίκες.

Το ποσοστό των Γερμανών που κινδυνεύουν από την ενεργειακή φτώχεια αυξήθηκε από 14,5% το 2021 σε 25,2% το 2022. Για τους μεγάλους ομίλους, όμως, τα κυβερνητικά σοσιαλδημοκρατικά επιτελεία του SPD προτείνουν επιπλέον επιδότηση της τιμής της KWh για τους μεγάλους ομίλους!

Αυτήν την κατάσταση, που έχει οξυνθεί πολύ με την αύξηση του πληθωρισμού στο 7,8% και τις αυξήσεις των τιμών Ενέργειας, η γερμανική κυβέρνηση επιχειρεί να τη διαχειριστεί με κρατικές επιδοτήσεις στους παρόχους Ενέργειας για να μειώσουν τις τιμές και άλλα μέτρα, όπως εφάπαξ επιδόματα της τάξης των 100, 200 ή 300 ευρώ, ανάλογα με το εισόδημα, που βέβαια εξανεμίζονται πριν καν δοθούν.

Μαζί με τον πακτωλό χρημάτων στα μονοπώλια, η κυβέρνηση ανέλαβε εξολοκλήρου και τη «διάσωση» του ενεργειακού ομίλου «Uniper», του μεγαλύτερου εισαγωγέα φυσικού αερίου της χώρας, δίνοντας 30 δισ. ευρώ. Η εισφορά όμως που πληρώνουν οι φορολογούμενοι για το φυσικό αέριο παρέμεινε, οδηγώντας τον λαό ουσιαστικά να πληρώσει δύο φορές γι' αυτήν την κρατικοποίηση!

Σε κάθε περίπτωση, η εξαγορά της εταιρείας - μεγαθήριο με λεφτά του λαού έρχεται να επιβεβαιώσει ότι κρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, ότι κριτήριο έχουν πάντα τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, ενώ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν το μάρμαρο.

Για όλα τα παραπάνω εδώ και καιρό η Γερμανία κατακλύζεται από ιστορικές απεργίες και διαδηλώσεις απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, με τους εργαζόμενους να ζητούν αυξήσεις στους μισθούς που να ξεπερνούν τον πληθωρισμό και ουσιαστικά μέτρα ελάφρυνσης του κόστους διαβίωσής τους.

Τέλος, η κυβέρνηση Σολτς υλοποιεί πρόγραμμα - μαμούθ ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για εξοπλισμούς την επόμενη πενταετία. Το 2021 η Γερμανία εξήγαγε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 9,35 δισ. ευρώ, και το 2022 8,36 δισ., ενώ μεγάλο μέρος αφορά την πολεμική στήριξη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Παραπομπές

1. https://www.handelsblatt.com/politik/deutschland/mindestlohn-2023-wie-sich-der-mindestlohn-in-deutschland-bis-heute-entwickelt-hat/25604664.html

2. https://www.sonntagsblatt.de/mindestlohn-reicht-nicht

3. https://www.destatis.de/DE/Presse/Pressemitteilungen/2022/09/PD22_N061_12_13.html