Μάχη καθοριστική για την επόμενη μέρα, για την προοπτική της πάλης του λαού, για να βγει με μεγαλύτερες δυνατότητες το ίδιο το λαϊκό κίνημα, με πιο ισχυρό το ΚΚΕ απέναντι σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής κυβέρνησης.

Μάχη καθοριστική και για τις επόμενες εκλογικές μάχες που θα ακολουθήσουν, βουλευτικές, τοπικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές το 2024.

Ξέρουμε καλά ότι πολλά θα κριθούν τις επόμενες μέρες από το κατά πόσο θα δώσουμε τη μάχη συνδυασμένα και ταυτόχρονα προβάλλοντας και συζητώντας πολύ πλατιά την πολιτική του Κόμματος, και από πόσο περισσότερες δυνάμεις θα ρίξουμε οργανωμένες στη μάχη. Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας. Αυτό είναι το καθήκον μας.

Τώρα είναι ώρα συλλογικής και ατομικής ευθύνης, του κάθε κομμουνιστή και της κάθε κομμουνίστριας. Να απευθυνθούμε πλατιά στον κάθε άνθρωπο του λαού, στους νέους, στις γυναίκες, χωρίς κανέναν περιορισμό, χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς κανέναν δισταγμό, φόβο, ανεξάρτητα τι είχε ψηφίσει ο καθένας και η καθεμία τις άλλες φορές.

Το μήνυμα του ΚΚΕ απευθύνεται και αφορά κάθε λαϊκό άνθρωπο, που ζει και βασανίζεται απ' τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Δεν υπάρχουν, αυτή ειδικά τη φορά, όρια και φραγμοί στον εργατικό - λαϊκό κόσμο όπου απευθύνεται το ΚΚΕ. Υπάρχουν σήμερα παντού περισσότεροι άνθρωποι που προβληματίζονται, ακούνε θετικά αυτά που λέει το Κόμμα μας.

Η κατανόηση αυτού του ζητήματος είναι κριτήριο για όλους μας. Κριτήριο για την πραγματική εμπιστοσύνη μας στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο λαό, ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, κάτω και απ' τη δική μας παρέμβαση. Γιατί εμείς δεν βλέπουμε τον λαό με βάση τι ψήφισε αλλά με ταξικά κριτήρια, αν είναι εργάτης, υπάλληλος, μικρός επαγγελματίας, αγρότης κ.λπ.

Επομένως, το εννοούμε όταν τραγουδάμε το «Τραγούδι της Ενότητας» του Κουρτ Βάιλ σε στίχους του Μπρεχτ: «Αφού είσαι ανθρώπινο πλάσμα (...) η θέση σου είναι εκεί, στο μεγάλο το μέτωπο της εργατιάς, γιατί εργάτης είσαι και συ».

Με ισχυρό ΚΚΕ αυτήν τη φορά, παντού και κάθε φορά. Γιατί εκεί βρίσκονται η ασπίδα για το σήμερα και η ελπίδα για το αύριο του εργαζόμενου λαού και των νέων ανθρώπων.

Η οργή και αγανάκτηση απέναντι στη ΝΔ, για να εκφραστεί με αυθεντικό και αποτελεσματικό τρόπο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στα κόμματα που κυβέρνησαν και που είναι συνυπεύθυνα για τα βάσανα του λαού, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, και σήμερα εμφανίζονται σαν σωτήρες. Εγκαταλείποντας μαζικά αυτές τις δυνάμεις, αδυνατίζουν τα σενάρια του συστήματος να υπάρξουν την επόμενη μέρα ισχυρές συμμαχικές κυβερνήσεις που θα εφαρμόσουν ανεμπόδιστα τις αντιλαϊκές πολιτικές. Μόνο με την υπερψήφιση του ΚΚΕ μπορεί να υπάρξει εγγύηση ότι δεν θα μπει πλάτη με τη λαϊκή ψήφο σε αυτά τα αντιλαϊκά σενάρια συνεργασίας.

Δεν δίνουμε πρώτη φορά τέτοιες μάχες. Αλλά αυτή η μάχη είναι ξεχωριστή. Ξεχωριστή, γιατί υπάρχουν καλύτερες δυνατότητες για την ισχυροποίηση του Κόμματος.

• Για το γεγονός ότι αυτήν τη φορά υπάρχει πολύ ευρύτερο τμήμα του λαού που προβληματίζεται θετικά να ψηφίσει για πρώτη φορά το ΚΚΕ. Είναι αρκετά περισσότεροι από άλλες φορές αυτοί που το δηλώνουν ανοιχτά και που δραστηριοποιούνται ενεργά, συμπορευόμενοι με το Κόμμα.
• Οτι στην πολιτική δράση του Κόμματος δεν συναντάμε απλά καλό κλίμα. Αυτήν τη φορά συναντάμε αυξημένο κύρος και εκτίμηση προς το Κόμμα, από πολύ ευρύτερα τμήματα του λαϊκού κόσμου. Κύρος και εκτίμηση που έχουν δημιουργηθεί από την όλη δράση του Κόμματος όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από την πρωτοπόρα και συνεπή στάση του στους αγώνες του λαού. Από τη συνεπή και αταλάντευτη στάση του στην υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων. Από το γεγονός ότι πρόβλεψε σωστά τις εξελίξεις και ενημέρωσε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, τον λαό για τα μεγάλα ζητήματα που καθορίζουν τη ζωή και το μέλλον του.
• Αλλά επίσης τώρα ένας κόσμος είναι πιο έμπειρος και πιο ώριμος συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν. Δηλαδή τώρα δεν είμαστε ούτε στο 2012 ούτε στο 2015. Τότε ένας κόσμος προσδοκούσε ότι με τις υποσχέσεις για την κατάργηση των μνημονίων με την έξοδο από τον κύκλο της οικονομικής κρίσης θα άλλαζε και η ζωή του προς το καλύτερο, που όμως διαψεύστηκε τραγικά. Φυσικά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα ρίχνουν στη μάχη από την πλευρά τους έναν πραγματικό προπαγανδιστικό ορυμαγδό εκβιασμών - διλημμάτων περί σταθερότητας, υπεύθυνης και δήθεν προοδευτικής διακυβέρνησης κ.ά. Ομως σήμερα είναι πολύ περισσότεροι οι άνθρωποι που δεν τους εμπιστεύονται όπως πριν.
• Τώρα το ζήτημα είναι αυτός ο κόσμος, που δικαιολογημένα αγανακτεί, που βράζει από το δίκιο του, να μην παγιδευτεί από δημαγωγικούς και τυχοδιωκτικούς πολιτικούς σχηματισμούς, που αποτελούν εφεδρείες και αναχώματα του συστήματος.

Γιατί από τέτοιες δυνάμεις, όπως το ΜέΡΑ25, του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών ΑΝΕΛ, των μνημονίων, κυρίου Βαρουφάκη, του κυρίου Στρατούλη κ.ά. ανθρώπων που υπηρέτησαν και από κυβερνητικές θέσεις το σύστημα το 2015, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ούτε φυσικά θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, με τον πολιτικό τσαρλατάνο, ακροδεξιό Βελόπουλο, που κι αυτός έχει διατελέσει βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και στέλεχος της ΝΔ, στην περίοδο των συγκυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και τώρα το παίζει και αντισυστημικός.

Οι εκλογές είναι μάχη και ο καθένας παλεύει με τα όπλα του, με τον στρατό του και τις εφεδρείες του. Ξέρουμε ότι το σύστημα, τα κόμματά του είναι ισχυρά. Αλλά δεν είναι παντοδύναμοι. Σήμερα είναι περισσότερο από άλλες φορές του πρόσφατου παρελθόντος αναξιόπιστοι και ανυπόληπτοι.

Εμείς έχουμε τα δικά μας όπλα, που είναι οι θέσεις του Κόμματος για τα λαϊκά προβλήματα, η πολιτική πρόταση, δηλαδή το Πρόγραμμα για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την οργάνωσή μας, που αποτελούν και τα δύο μαζί τη δύναμή μας. Οπλα που έχουμε στα χέρια μας και που ξέρουμε να τα χειριζόμαστε εύστοχα και αποτελεσματικά στις καθημερινές μάχες. Με τον «Ριζοσπάστη» στο χέρι, με τα προεκλογικά φυλλάδια, με τις περιοδείες και τις εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, σε συνοικίες, σε χώρους νεολαίας. Με την ακούραστη συζήτηση, στις συσκέψεις, στις εκδηλώσεις, με δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι.

Αυτό που θα κρίνει τη θέση του εργαζόμενου λαού, την επόμενη μέρα σχηματισμού της νέας κυβέρνησης, δεν θα είναι αν αυτή θα συγκροτηθεί αυτοδύναμη ή συμμαχική, με κορμό τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, με όποια άλλα δεκανίκια και καλοθελητές.

Αυτό που θα κρίνει τη θέση και τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού είναι αν θα υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ, το κόμμα που θα πρωτοστατήσει και που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να αναπτυχθεί ένα ισχυρό και ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, των καπιταλιστών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Εργατικό - λαϊκό κίνημα με ισχυρό ΚΚΕ, που μπορούν να αποτελέσουν το πραγματικό αντίπαλο δέος σε όλα όσα έχουν προσχεδιαστεί, προαποφασιστεί και θα έρθουν, ανεξάρτητα απ' τη σύνθεση των κυβερνήσεων, με τη μορφή χιονοστιβάδας, αμέσως μετά τις εκλογές.

Να σκεφτεί ο καθένας και η καθεμία ποιον θα έχει στο πλάι του.

Οταν με βάση τους νόμους της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ θα έρθει η νέα έφοδος των «κορακιών» των funds, των τραπεζών, στις υπερχρεωμένες κατοικίες.

Οταν θα έρθει νέα επίθεση φοροληστείας στους εργαζόμενους, οι νέες ανατιμήσεις στα τιμολόγια της Ενέργειας και του νερού, στα εισιτήρια.

Τα νέα «πράσινα» χαράτσια για τη λαϊκή κατοικία και τα λαϊκά νοικοκυριά, που τα αποφάσισαν όλοι μαζί, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25 και Ελληνική Λύση, την προηγούμενη βδομάδα στην ΕΕ, στο όνομα της «προστασίας» απ' την κλιματική αλλαγή και για την «πράσινη ανάπτυξη». Το γεγονός ότι ο λαϊκός άνθρωπος δεν θα μπορεί να μεταβιβάσει στα παιδιά του το σπίτι του, ούτε να το πουλήσει, αν δεν είναι κατασκευασμένο ή μετασκευασμένο, με πανάκριβο φυσικά κόστος, με βάση τις βιοκλιματικές αλλαγές της ΕΕ. Αλλο ένα πρόσχημα για τη λεηλασία της κατοικίας του λαού.

Ποιον θα έχει ο λαός στο πλάι του όταν θα τον σέρνουν, τον ίδιο και τα παιδιά του, στην κυριολεξία ασύδοτοι οι εργοδότες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράριο, με μεροκάματα της πείνας, στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στον Τουρισμό κ.α., με εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, με καθημερινά εργατικά δυστυχήματα.

Ποιον θα έχει στο πλάι του όταν το παιδί του, ο κάθε νέος, ο σπουδαστής, ο μαθητής, ο εργαζόμενος και συνταξιούχος θα σηκώνουν κεφάλι για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και θα αντιμετωπίζουν την κρατική βία και καταστολή.

Αυτά και άλλα, όπως το ενδεχόμενο μιας νέας οικονομικής κρίσης ή πιο ανοιχτής εμπλοκής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τη μεριά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Ουκρανία. Τα συνεχιζόμενα παζάρια ελληνικής και τουρκικής κυβέρνησης για τη συνδιαχείριση και τη μοιρασιά στο Αιγαίο, που θα ρίξουν τη σκιά τους πολύ βαριά το επόμενο διάστημα, είναι κριτήρια ψήφου αλλά και συνολικότερης στάσης κάθε εργαζόμενου νέου, κάθε ανθρώπου που δεν θέλει να κλείνει τα μάτια μπροστά σ' αυτήν την αμείλικτη πραγματικότητα.

Η στήριξη και η εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ δεν είναι μόνο ψήφος για την άμυνα και την αντίσταση. Είναι ψήφος αλλαγής πορείας, για άλλη προοπτική, για άλλη εξουσία. Εκεί δηλαδή που βρίσκεται και η απάντηση στο σύνθημα και στο δίλημμα που ανέδειξαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Η απάντηση, που είναι κατηγορηματική, «οι ζωές μας», και αφορά το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε μια πορεία αγώνα, πάλης, πραγματικής ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτόν τον δρόμο πάλης πρεσβεύει σήμερα μόνο το ΚΚΕ και γι' αυτό με ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να δυναμώσει η ελπίδα, η εμπιστοσύνη του λαού στη δύναμή του.

Να δυναμώσει η διεκδίκηση γι' αυτό που υπάρχουν σήμερα οι αντικειμενικές δυνατότητες, να ζήσει ο λαός καλύτερα, με βάση τα επιστημονικά επιτεύγματα, που τα ελέγχει και τα καρπώνεται η καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Να δυναμώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η πρωτοπόρα δράση για να παίξει το κίνημα καθοριστικό ρόλο στην πάλη για τη ρήξη και την ανατροπή του σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης.

Για να γίνει ο λαός πραγματικός πρωταγωνιστής, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, θα έχει στα χέρια του την πραγματική εξουσία.

Σε αυτόν τον δρόμο πάλης πρωταγωνιστεί σήμερα το ΚΚΕ και σε μια τέτοια εργατική εξουσία, το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να αναλάβει και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διακυβέρνηση που θα έχει σκοπό και στόχο την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Επομένως η πολιτική, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ ούτε συγκλίνει ούτε συμπίπτει σε τίποτα και πουθενά με τις πολιτικές των άλλων κομμάτων, που διαχειρίζονται την αστική εξουσία, γιατί με τις πολιτικές τους δεν συμπίπτουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού.

Οι ηγεσίες των άλλων κομμάτων ξέρουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουνε στο χέρι. Να βάλει δηλαδή πλάτη, να γίνει συνένοχο στο έγκλημα εφαρμογής της αντιλαϊκής τους πολιτικής.

Ωστόσο, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τώρα το κουτοπόνηρο επιχείρημα ότι το ΚΚΕ θα πάει καλά στις εκλογές, αλλά η ψήφος που θα πάρει είναι χωρίς αποτέλεσμα, γιατί το ζήτημα είναι να φύγει ο Μητσοτάκης και να έρθει η προοδευτική διακυβέρνηση, και ψήφος στο ΚΚΕ είναι χαμένη ψήφος. Είναι παραπλανητικό ΠΑΣΟΚικής κοπής αυτό το παλιό κόλπο. Στοχεύει με έμμεσο τρόπο στην εξαπάτηση απλών αγνών αριστερών ανθρώπων, θέλει ταυτόχρονα να κρύψει το ψευδεπίγραφο δήθεν προοδευτικό περιεχόμενο της πολιτικής του.

Επειδή δεν πρόκειται να αφήσουν τα σάπια μέσα στη μάχη, πρέπει να αποκαλυφθεί ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στους απλούς ανθρώπους. Δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για τον λαό δεν αλλάζει προς το καλύτερο, χειρότερος γίνεται, καλύτερος δεν γίνεται. Γιατί, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συμφωνούν σε όλα τα «μεγάλα», όπως λέει και ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας και νυν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, κύριος Αποστολάκης, όπως και η εκπρόσωπος Τύπου, κυρία Τσαπανίδου. Τα ίδια άλλωστε ομολογεί και ο κύριος Αντώναρος, που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ.

Πρέπει να αποκαλυφθεί και το επιχείρημα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ αξίζει μια πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς τρόικα και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του», που λένε και ξαναλένε τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για το «τι εστί» αυτό το πρόγραμμα δεν υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες, με τον Ευάγγελο Αντώναρο να ξεκαθαρίζει πως «μοιάζει πολύ με το πρόγραμμα που είχε ο Κώστας Καραμανλής και η ΝΔ».

Τόσο η κυβερνητική του θητεία όσο και το πρόγραμμά του είναι δεσμευμένα στα συμφέροντα των κερδών των ομίλων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Με αυτό το κριτήριο, άλλωστε, ψήφισε μνημόνια και τα εφάρμοσε, όχι γιατί κάποιος τον υποχρέωσε, και αυτό το κριτήριο φαίνεται σε όλη την πολιτική του.

Γι' αυτό η κυβέρνησή του προχώρησε με θέρμη σε μια σειρά αντιλαϊκές επιλογές που δεν αποτελούσαν δέσμευση των μνημονίων. Ετσι προετοίμασε για παράδειγμα την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, που βασιζόμενη σε αυτήν η Νέα Δημοκρατία έχει μετατρέψει όλη τη χώρα σε ένα ορμητήριο πολεμικής εμπλοκής. Ψήφισε την Κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας, που τα τραγικά αποτελέσματά της έχουν φανεί για τα καλά με τον εγκλωβισμό και την εργαλειοποίηση των προσφύγων. Ψήφισε τη ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών και γενικά αποτέλεσε το καλό παιδί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αυξάνοντας και τις κρατικές δαπάνες για τα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Αγόρασε τις αύρες της αστυνομίας, που χρησιμεύουν για το χτύπημα των λαϊκών διαδηλώσεων, χτύπησε με τα ΜΑΤ συνταξιούχους και εκπαιδευτικούς που κινητοποιούνταν. Απάντησε επίσης με καταστολή σε φοιτητές, προστατεύοντας το άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν. Καθόρισε ως «ιδιώνυμο» αδίκημα τις κινητοποιήσεις που παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας, για να μην πέσουν στα «κοράκια» των τραπεζών και των funds. Συνέβαλε και από κυβερνητική θέση στη συγκάλυψη των υποκλοπών στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, που ξεκίνησαν το 2016, κ.ά.

Αλλά και όσον αφορά τους τομείς όπου ισχυρίζεται ότι «αναγκάστηκε», τελικά υπερέβαλε εαυτόν, ξεπερνώντας ακόμα και τους στόχους των ματωμένων πλεονασμάτων, αφήνοντας το μαξιλάρι των 37 δισ. για να κοιμούνται ήσυχοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και αυτός να υπερηφανεύεται. Την ίδια στιγμή βέβαια διατήρησε το ύψος της φορολογίας στους ομίλους που αντιστοιχεί μόλις στο 5% της συνολικής, ανανέωσε και επέκτεινε φοροαπαλλαγές, την εθελοντική φορολογία - κοροϊδία των εφοπλιστών κ.ά.

Αλήθεια, αφού αναγκάστηκε, τότε γιατί υπερηφανεύεται για τα ματωμένα πλεονάσματα - ρεκόρ που άφησε ως κληρονομιά στην επόμενη κυβέρνηση;

Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η στάση του ως αντιπολίτευση, που μάλιστα δεν δεσμευόταν από κανένα μνημόνιο, όπως λέει για την περίοδο της διακυβέρνησής του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να υπερψηφίσει το 50% των νομοσχεδίων της Νέας Δημοκρατίας. Να εμφανιστεί ως κήρυκας της «κοινωνικής συνοχής», του «θα λογαριαστούμε μετά», του «δεν είναι ώρα για εντάσεις», καλώντας τον λαό να κάτσει στα αυγά του την περίοδο της πανδημίας, στις κινητοποιήσεις των φοιτητών κ.λπ.

Βεβαίως δεν κατάφερε να βάλει το κίνημα στον πάγο, κάτω από τη δράση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Πού δεσμευόταν όταν ανέλαβε εργολαβικά να ξεπλύνει τη Νέα Δημοκρατία, που - όπως ισχυριζόταν - ο Μητσοτάκης την ξεστράτισε από τις φιλελεύθερες αρχές και αξίες της! Πού δεσμευόταν όταν απέρριπτε, μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος, ασυζητητί τις προτάσεις και τροπολογίες του ΚΚΕ για πάρουν ανάσα οι λαϊκές οικογένειες;

Τις ίδιες ακριβώς δεσμεύσεις έχει και τώρα. Οι στόχοι του κεφαλαίου περνάνε μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που έχει, τα σύμφωνα δημοσιονομικής σταθερότητας που αναγκάζουν και τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να ομολογεί ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θα λειτουργήσει σε συνθήκες δημοσιονομικής εξισορρόπησης. Που παρουσιάζει τα προεκλογικά ψίχουλα ως κοσμογονία, αλλά και ζυγισμένα, υπολογισμένα, κοστολογημένα ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας... Αλλά και όλα αυτά φροντίζοντας να κρατάει και «πισινή»... Είτε με την αναπαραγωγή του γνωστού επιχειρήματος, που όσο πλησιάζουμε στις εκλογές θα ακούγεται πιο συχνά, περί «καμένης γης»...

Δηλαδή με αντιλαϊκούς στόχους και νέα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία θα φορτωθεί ο λαός.

Αλλά και ο Βαρουφάκης και το ΜέΡΑ25 θέλει να ξεχάσει ο λαός ότι είναι σαν την «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». Ποντάρει κυρίως στον νέο κόσμο, που δεν γνωρίζει «τα έργα και τις ημέρες του». Για να ψαρέψει σε θολά νερά και να παριστάνει τον αντισυστημικό.

Ομως ο Βαρουφάκης ήταν που έλεγε ότι το 70% του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου ήταν καλό. Κρύβοντας ότι αυτά οδήγησαν σε διαπραγματεύσεις που έφεραν το τρίτο, χειρότερο μνημόνιο, στο οποίο έδωσε την ψήφο του στις διαπραγματεύσεις του Τσακαλώτου.

Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί από τα κούφια και αφερέγγυα συνθήματά του για «ρήξη» και μάλιστα πρώτη φορά. Γιατί η ρήξη εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με ανέγγιχτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία, είναι ψεύτικη και δημαγωγική. Γιατί κέρδη για το κεφάλαιο και λαϊκά δικαιώματα δεν συμβιβάζονται. Γιατί ρήξη και στήριξη της «πράσινης ανάπτυξης», που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, είναι κοροϊδία. Οπως το ίδιο είναι το σύνθημα για «ρεαλιστική ανυπακοή» χωρίς να θιχτούν τα προνόμια και η εξουσία των μονοπωλίων.

Ορισμένα από αυτά που λέει ο Βαρουφάκης είναι για γέλια και για κλάματα. Γιατί δεν γίνεται, δεν μπορεί να λέει ο ίδιος άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι «τον ξεγέλασε ο Τσίπρας», να μας λέει τώρα ότι θα «ξεγελάσει το σύστημα», ότι δήθεν μπορούν να δοθούν λύσεις στα προβλήματα χωρίς την αποφασιστική συμμετοχή των εργαζομένων στην πάλη ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στην αστική τάξη.

Με όποιους λεκτικούς τυχοδιωκτισμούς και ακροβασίες, ο Βαρουφάκης δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια των επιδιώξεών του. Αφού καλούσε επί μήνες τον ΣΥΡΙΖΑ να συζητήσουν προεκλογικά για μετεκλογική συνεργασία, καλλιεργώντας και αυτός τη λογική της «προοδευτικής διακυβέρνησης», τώρα λέει ότι «δεν θα δείξουμε καμία ανοχή».

Σε ένα αστικό πολιτικό σύστημα που είναι κινούμενη άμμος, δεν μπορεί κανένας να εμπιστευτεί ότι το ΜέΡΑ25 δεν θα συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ με οποιονδήποτε τρόπο, ή ότι δεν θα αποχωρήσουν εκλεγμένοι βουλευτές του και θα στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου το είδαμε ήδη να συμβαίνει αυτό στην απερχόμενη κοινοβουλευτική του ομάδα. Πάλι θα λέει ότι «ξεγελάστηκε» ή ότι «εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους». Εκτός των άλλων, τα έργα και οι ημέρες, τα λεγόμενα του Βαρουφάκη στερούνται σοβαρότητα, γι' αυτό δεν δίνουν ούτε ελάχιστα περιθώρια εμπιστοσύνης.

Ολο το προηγούμενο διάστημα έχει γίνει από τις Κομματικές Οργανώσεις μεγάλη και σημαντική δουλειά. Ομως δεν έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια στράτευσης και κινητοποίησης. Υπάρχουν ακόμα πολλές και μεγάλες δυνατότητες στράτευσης μελών του Κόμματος, της ΚΝΕ, οπαδών, ψηφοφόρων, συνεργαζόμενων κ.ά.

Το επόμενο διάστημα πρέπει να ανέβει η ετοιμότητα και η επαγρύπνηση, γιατί η τάση ενίσχυσης του ΚΚΕ μπαίνει και θα μπει ακόμα περισσότερο στο στόχαστρο διαφόρων κύκλων και επιτελείων του συστήματος.

Κανείς δεν περισσεύει τις επόμενες μέρες, μπορούμε να επιδιώξουμε και να τα καταφέρουμε να δημιουργηθεί μια πανστρατιά κινητοποίησης, με ενθουσιασμό και μεράκι, με συντροφική και αγωνιστική άμιλλα, με σχέδιο και στόχους για το κέρδισμα ψήφων και την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ.

Αναντικατάστατο όπλο που γεννά νέες δυνατότητες έχει αποδειχθεί η καλή οργάνωση και η δύναμη της κινητοποίησης του Κόμματος, της ΚΝΕ, όλων όσοι στρατεύονται σε αυτήν την υπόθεση. Με σχέδιο, έλεγχο αλλά και πρωτοβουλία πρέπει να δουλέψουμε μέχρι την κάλπη.

Αποφασιστικός και κρίσιμος αναδεικνύεται ο καθοδηγητικός ρόλος, η ευθύνη των Γραφείων των Τομεακών Επιτροπών και των Γραφείων των ΚΟΒ.

Τις επόμενες μέρες ολοκληρώνεται παντού το σχέδιο και ο προγραμματισμός δουλειάς μέχρι το βράδυ των εκλογών. Το κύριο είναι ότι κάθε σύντροφος και οπαδός διαμορφώνει και δουλεύει, εμπλουτίζει διαρκώς τον προσωπικό του ονομαστικό κατάλογο, με γνωστούς του, ψηφοφόρους του Κόμματος πρώτα απ' όλα, και επιδιώκει να τους καλέσει να συμβάλουν στη μάχη ενίσχυσης του Κόμματος με όποιον τρόπο μπορούν. Ολοι και όλες δουλεύουμε, συζητάμε επίμονα και συστηματικά με ανθρώπους που έχουμε γνωριμίες, δεσμούς, στον χώρο εργασίας, στη γειτονιά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στον χώρο Υγείας, με συγγενείς, παλιούς συμμαθητές. Με ανθρώπους που βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες.

Βασικό εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα συζήτησης είναι οι πολλές και επαναλαμβανόμενες συσκέψεις. Η συζήτηση άνθρωπο τον άνθρωπο. Αυτός ο τρόπος δουλειάς πρέπει να κυριαρχήσει.

Οργανώνουμε συσκέψεις, τα τελευταία στοιχεία από τη δράση και πρωτόβουλη δουλειά των συντρόφων είναι πολύ ενθαρρυντικά. Για παράδειγμα, από μια ομάδα συντρόφων, οπαδών και συνεργαζόμενων οργανώνονται μαζικές συσκέψεις με ανθρώπους που το 90% σκέφτεται ή έχει αποφασίσει να ψηφίσει για πρώτη φορά ΚΚΕ. Παίρνουν μέρος στις εξορμήσεις, στις περιοδείες, στις συγκεντρώσεις, στη διακίνηση των έντυπων υλικών.

Συγκροτούμε ομάδες δουλειάς στις γειτονιές, σε χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, σε χωριά. Ρίχνουμε βάρος στους μεγάλους χώρους δουλειάς, οι κομμουνιστές βγαίνουν παντού ανοιχτά και μιλούν για την ανάγκη ενίσχυσης του Κόμματος, διακινούν τον «Ριζοσπάστη» και τα έντυπα, το ψηφοδέλτιο. Αψηφούν και σπάνε ντε φάκτο την εργοδοτική τρομοκρατία.

Ταυτόχρονα λύνουμε όλα τα οργανωτικά, τεχνικά και άλλα ζητήματα για τις ανάγκες της εκλογικής μάχης. Τους εκλογικούς αντιπροσώπους, τα οικονομικά, τη μετακίνηση των ετεροδημοτών, άλλων ηλικιωμένων και άλλων ανθρώπων που δυσκολεύονται στη μετακίνησή τους.

Προχωράμε με αυτοπεποίθηση, οργάνωση, τόλμη και πρωτοβουλία, μεταφέροντας το μήνυμα και το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ παντού. Ούτε ώρα, ούτε λεπτό χαμένο! Ολοι και όλες στη Μάχη.