Το τελευταίο διάστημα, ο αποκρουστικός προεκλογικός καβγάς ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ για το τιμόνι της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης περιλαμβάνει και τον μεταξύ τους διαγωνισμό για την ανάδειξη γυναικών στα ψηφοδέλτια των αστικών κομμάτων, με ...«δεσμεύσεις» για την άνοδο της γυναικείας συμμετοχής σε υπουργικές καρέκλες.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εκπομπή του Youtube, στάθηκε «αυτοκριτικά» στη μικρή συμμετοχή γυναικών στην κυβέρνηση της ΝΔ την περίοδο 2019-2023, ενώ δεσμεύτηκε στην προσπάθεια να εκλεγούν περισσότερες γυναίκες βουλευτές και να στελεχώσουν την επόμενη κυβέρνηση. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, με παρεμβάσεις στελεχών του, «αυτοπροβάλλεται» ως το πρώτο κόμμα που... κατόρθωσε να πετύχει την «ισότητα των φύλων», με τη συμμετοχή κατά 50% γυναικών στα ψηφοδέλτιά του.

Υπερηφανεύονται για το ποσοστό γυναικών στα ψηφοδέλτιά τους, για να κρύψουν ότι επιδιώκουν να πολλαπλασιαστούν οι γυναίκες που θα παίξουν ηγετικό ρόλο στα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες» της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνουν τα παραδείγματα που έδωσαν «άρωμα γυναίκας» στο σκληρό πρόσωπο της σημερινής, της καπιταλιστικής εξουσίας, αναλαμβάνοντας μέχρι και υπουργικές θέσεις στα πλαίσια των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας τις δεσμεύσεις στα επιχειρηματικά συμφέροντα, στο διαφθορείο της ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στον ματωμένο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η ευαισθησία των αστικών κομμάτων αφορά τη διαμόρφωση μιας «γυναικείας ηγεσίας», που θα υπερασπίζεται τις απαιτήσεις, τις ανάγκες των επιχειρηματικών κολοσσών και του κράτους τους, και όχι τις ανάγκες των γυναικών των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Ποντάρουν ότι αυτή η αστική γυναικεία ηγεσία μπορεί να αξιοποιηθεί για να αποσπάσουν τη στήριξη ή ανοχή των γυναικών εργατοϋπαλλήλων, ελευθεροεπαγγελματιών και αγροτισσών, των άνεργων και συνταξιούχων γυναικών, ιδιαίτερα των νέων γυναικών στα πανεπιστήμια, στις σχολές κατάρτισης, στα σχολεία, σε μια πολιτική που τελικά συσσωρεύει ακόμη περισσότερη αστάθεια και ανασφάλεια.

Η «ισότητα των φύλων» και οι «ίσες ευκαιρίες» ανδρών και γυναικών στα λεγόμενα «κέντρα λήψης αποφάσεων» έχουν ξεχωριστή θέση στην προεκλογική ατζέντα και στα προγράμματα τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ. Ομως, η συμμετοχή γυναικών στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου δεν εμπόδισε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που επιδεινώνουν τις συνθήκες ζωής και εργασίας των γυναικών.

Ο περιορισμός της κυριακάτικης αργίας, η δουλειά χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, η γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των ακανόνιστων ωραρίων και των μισθών που τελειώνουν το πρώτο 15ήμερο του μήνα, η έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας σε χώρους δουλειάς έχουν την υπογραφή των εκπροσώπων των αστικών κομμάτων - ανδρών και γυναικών - καθώς είναι τα «προαπαιτούμενα» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργατοϋπαλλήλων γυναικών.

Αντίστοιχα, η γυναικεία συμμετοχή στα κυβερνητικά έδρανα δεν ανέτρεψε την επιθετικότητα της καπιταλιστικής εργοδοσίας απέναντι σε εργαζόμενες, με τις απολύσεις εγκύων, τις εργοδοτικές πιέσεις σε εργαζόμενες να βάλουν «στο ψυγείο» της «κρυοσυντήρησης» των ωαρίων τα σχέδια για απόκτηση παιδιού.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η προσπάθεια γυναικείων στελεχών τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ να νομιμοποιήσουν τον αντεργατικό οδοστρωτήρα του νόμου Χατζηδάκη, στο όνομα της ενσωμάτωσης σε αυτόν της Διεθνούς Σύμβασης για την προστασία από τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση στους χώρους δουλειάς (ILO 190).

Η «ευαισθησία» όλων τους δεν αφορά την προστασία της γυναίκας από την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, αλλά τον περιορισμό του κόστους για τις επιχειρήσεις, αφού η βία και η παρενόχληση «είναι ασυμβίβαστες με την προώθηση βιώσιμων επιχειρήσεων», όπως λένε. Μάλιστα, υπεύθυνος για τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και προστασίας ορίζεται ο εργοδότης, δηλαδή αυτός που από τη θέση του μπορεί και να ασκήσει βία, ακόμα και σεξουαλική παρενόχληση.

Τα στοιχεία για τα «στόματα που άνοιξαν» και κατήγγειλαν αυτές τις συμπεριφορές στον χώρο δουλειάς είναι αποκαλυπτικά. Μέχρι τέλη 2021 έγιναν 97 καταγγελίες, εκ των οποίων οι 13 αφορούσαν σεξουαλική παρενόχληση. Το 67% των καταγγελιών έγιναν από γυναίκες. Το 65% των καταγγελλόμενων ήταν οι ίδιοι οι εργοδότες ή νόμιμοι εκπρόσωποί τους. Το 35% αφορούσε σε εργαζόμενους ιεραρχικά ανώτερους. Ομως, δεν υπήρξε καμία κύρωση. Οι καταγγελλόμενοι εργοδότες «την έβγαλαν καθαρή» και η «μηδενική ανοχή» μεταφράστηκε στην πράξη σε κάλυψη της εργοδοτικής βίας και ασυδοσίας.

Χωρίζει άβυσσος την αντίληψη του Κόμματος για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνική ζωή και δράση από τις απόψεις και πολιτικές πρακτικές τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ και άλλων που διαγωνίζονται ποιος θα αναλάβει το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης ή θα παίξει ρόλο μπαλαντέρ σε αυτή.

Το ΚΚΕ έχει βαθιά πεποίθηση ότι η γυναίκα εργατοϋπάλληλος, μισθωτή ή αυτοαπασχολούμενη επιστήμονας, η αγρότισσα, η ελευθεροεπαγγελματίας και άνεργη, η συνταξιούχος, ιδιαίτερα κάθε φοιτήτρια και μαθήτρια μπορεί να γίνει πρωταγωνίστρια στον δρόμο του αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της.

Κάθε γυναίκα μπορεί να σκεφτεί διαφορετικά τη ζωή της, τις προσωπικές επιλογές στη στάση και τη δράση της, κάνοντας μια κρίσιμη και αποφασιστική για το μέλλον της επιλογή: Να δείξει εμπιστοσύνη στο σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στις καθημερινές μάχες ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στο δρόμο της ανατροπής με δυνατό ΚΚΕ». Σε αυτόν τον δρόμο μπορεί να αντλήσει θάρρος, δύναμη, ελπίδα, μαχητικά να παλέψει για να αλλάξει ριζικά η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το ΚΚΕ παλεύει για όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε κάθε γυναίκα να ζει χειραφετημένη, με βάση την επιστημονική, τεχνολογική πρόοδο, χωρίς να εξαρτάται η πορεία της στην εργασία, η δημιουργία οικογένειας από οικονομικούς, κοινωνικούς παράγοντες και εμπόδια, χωρίς να εξαρτάται από το οικογενειακό περιβάλλον, τον σύζυγο.

Γιατί από τη θέληση και δράση της γυναίκας, από τη συμμετοχή της στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, από την ψήφο της στις εκλογές, εξαρτάται πόσο δυνατή θα βγει η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, πόσο αδύναμη θα είναι η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Κάθε μισθωτή, αυτοαπασχολούμενη, νέα γυναίκα, κάθε κοπέλα που ψηφίζει για πρώτη φορά, έχει δεκάδες λόγους να στηρίξει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ: Είναι το κόμμα που διεκδικεί μαχητικά, μέσα και έξω από τη Βουλή, το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, που μάχεται για πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, σταθερό ωράριο, μείωση του εργάσιμου χρόνου και αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού, αξιοπρεπείς συντάξεις.

Είναι η πολιτική δύναμη που υποστηρίζει ότι η φροντίδα του σπιτιού, των παιδιών, των ηλικιωμένων δεν είναι «ατομική» και «οικογενειακή» ευθύνη, που βαραίνει κυρίως τις πλάτες των γυναικών, αλλά πρέπει να στηρίζεται σε κοινωνικές υποδομές με αξιοποίηση όλων των σύγχρονων μέσων. Είναι το κόμμα που μάχεται για την ολόπλευρη προστασία του παιδιού, με αφετηρία τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες του.

Γιατί το ΚΚΕ έχει Πρόγραμμα εργατικής - λαϊκής διακυβέρνησης και εξουσίας, όπου η ισότιμη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στα όργανα εξουσίας μπορεί να αποκτήσει ουσιαστικό και όχι τυπικό χαρακτήρα. Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ βάζει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο, γυναίκα και άνδρα, το παιδί, τον συνταξιούχο και την ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων αναγκών μας. Προϋποθέτει να απαλλαγούμε από τον βραχνά του καπιταλιστικού κέρδους, της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, με τον λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Ενα δυνατό ΚΚΕ θα το βρει απέναντί της η επόμενη κυβέρνηση - όποια σύνθεση, «χρώμα» κι αν έχει, όσες γυναίκες κι αν συμμετέχουν σε υπουργικές θέσεις - για να συναντάει ζόρια και όχι ανοχή στο αντιλαϊκό της έργο, που φορτώνει νέα βάρη στις γυναίκες, στους εργαζόμενους, στον λαό, στη νεολαία. Με δυνατό ΚΚΕ «καίμε» τα αντιλαϊκά σενάρια της εκμετάλλευσης, των εκβιασμών, της βίας, κάνοντας την πραγματική διαφορά.