Την άμεση ικανοποίηση των αναγκών περίθαλψης των ψυχικά ασθενών τονίζει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος.

Σχεδόν οι μισές χώρες της ΕΕ αναφέρουν ότι 3 στις 4 υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας σταμάτησαν κατά την περίοδο του πρώτου κύματος του κορονοϊού, επηρεάζοντας 84 εκατομμύρια ανθρώπους με ανάλογα προβλήματα στην ΕΕ. Στην Ελλάδα τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας μετατράπηκαν σε δομές μιας νόσου, εφημερίες ψυχιατρικών κλινικών αναστάλθηκαν, τακτικά ραντεβού αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν. Ακόμα και η συνταγογράφηση αποδείχθηκε «δύσκολη» διαδικασία, με συνέπεια χρόνιοι ψυχικά πάσχοντες να μείνουν χωρίς την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, να απορρυθμιστούν και να υποτροπιάσουν.

Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα με την οποία συνεχίζουν να είναι αντιμέτωποι οι λαοί μέχρι σήμερα σε περίοδο πανδημίας έχει ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των αναγκών. Οι τηλε-υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται σε ορισμένες χώρες είναι ανεπαρκείς, καθώς η φυσική επαφή του ασθενούς με τον θεράποντα γιατρό δεν υποκαθίσταται και κυρίως στις τηλε-υπηρεσίες δεν έχει πρόσβαση ένας τεράστιος αριθμός ασθενών που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ούτε τα τεχνικά μέσα.

Ολα αυτά τα προβλήματα βέβαια δεν εμφανίζονται τυχαία τώρα. Προϋπήρχαν και η αιτία τους είναι η ταξική πολιτική της ΕΕ, την οποία υπηρετούν οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, που θεωρεί τις ψυχικές ασθένειες πηγή απώλειας της παραγωγικότητας. Η ανταποδοτικότητα και η σύμπραξη ιδιωτικού - δημόσιου τομέα έχουν οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποστελέχωση των δημόσιων ψυχιατρικών κλινικών, σε υποβάθμιση δομών για χρόνια πάσχοντες, σε συνολική εγκληματική υποβάθμιση της ΠΦΥ. Είναι η βασική ευρωενωσιακή κατεύθυνση για εμπορευματοποιημένη Υγεία με βάση την αντίληψη «κόστους - οφέλους». Το «όφελος» είναι του κεφαλαίου και των ιδιωτών κλινικαρχών που εκμεταλλεύονται τις επείγουσες και ανελαστικές ανάγκες των ασθενών και των οικογενειών τους και τους αναγκάζουν να πληρώνουν τεράστια ποσά για νοσηλεία και θεραπεία.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο ευρωβουλευτής του Κόμματος υπέβαλε τα παρακάτω ερωτήματα:

«Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο ότι με ευθύνη και της ΕΕ οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών:

-- Δεν προσλαμβάνουν το απαραίτητο υγειονομικό και άλλο προσωπικό προκειμένου να στελεχωθούν επαρκώς τα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών και των ειδικών νοσοκομείων, τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, οι ξενώνες φιλοξενίας και τα προστατευόμενα διαμερίσματα για να υπάρξουν επαρκείς υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας.

-- Παρά τις τεράστιες ανάγκες δεν δίνουν από τον πακτωλό δισεκατομμυρίων του "Ταμείου Ανάκαμψης" γενναία χρηματοδότηση στο δημόσιο σύστημα Υγείας για τις ανάγκες των ψυχικά ασθενών, αλλά αντίθετα χρηματοδοτούν τη δράση ομίλων που έχει οδηγήσει στη σημερινή άθλια κατάσταση».