Πολλή συζήτηση έχει προκαλέσει ο αποκλεισμός του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ από τους λογαριασμούς του στο Τwitter και στο Facebook, με τους υπέρμαχους και τους επικριτές της απόφασης να σπάνε τα κοντέρ της υποκρισίας. Γιατί, βέβαια, οι τωρινοί επικριτές της απόφασης δεν ξύπνησαν μια «ωραία πρωία» για να ανακαλύψουν ότι «ένας διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας μπορεί να βγάλει από την πρίζα το μεγάφωνο του Προέδρου των ΗΠΑ», όπως έλεγε τις προάλλες ο Ευρωπαίος επίτροπος Τ. Μπρετόν, εκφράζοντας «προβληματισμούς». Ξέρουν καλά ποιος δίνει και ποιος παίρνει το «μεγάφωνο» στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, όσο και το απύθμενο βάθος των αντιθέσεων ανάμεσα στους μετόχους και τους «διευθύνοντες συμβούλους» που αντανακλά μια τέτοια απόφαση. Και επειδή το ξέρουν όλοι τους καλά, το ίδιο υποκριτικές και επικίνδυνες είναι και οι φωνές που υπερασπίζονται την απόφαση αυτή, παρουσιάζοντας λίγο πολύ τα μονοπώλια του διαδικτύου ως «θεματοφύλακες» της «δημοκρατίας», που με μερικές παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις και περιορισμούς δεν θα αφήνουν τάχα να διαδίδονται ο ρατσισμός, η βία και όλα τα υπόλοιπα που το ίδιο το σύστημά τους γεννάει.