Τα τελευταία χρόνια, οι απόστρατοι αξιωματικοί έχουμε χάσει κυριολεκτικά τη γη κάτω από τα πόδια μας. Δώσαμε τα καλύτερα χρόνια μας στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και ποια η επιβράβευσή μας; Είδαμε τις συντάξεις μας, τους κόπους μιας ζωής αλλά και τα όνειρά μας για το μέλλον να παραδίδονται ενέχυρο στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στους δανειστές των τραπεζών και των εφοπλιστών.

Είδαμε τα παιδιά μας να δυσκολεύονται να κάνουν οικογένεια, άλλα να μεταναστεύουν στο εξωτερικό, τον πλούτο των ανθρώπων μας να ξεπουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά το πιο δύσκολο που ζούμε εμείς οι απόστρατοι; Η ολοένα και περισσότερη πρόσδεση της εθνικής μας άμυνας στα ΝΑΤΟικά δόγματα και μηχανισμούς, με αποτέλεσμα την πλήρη αλλοίωση και αποδυνάμωση του ρόλου της στην υπεράσπιση των εδαφικών μας δικαιωμάτων.

Είδαμε τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις να ξεφυτρώνουν η μια μετά την άλλη από την Κρήτη έως την Αλεξανδρούπολη. Ιδιαίτερα εμείς εδώ στα Χανιά, με τη βάση της Σούδας να μας καθιστά μονίμως στόχο αντιποίνων.

Το ΚΚΕ τόσα χρόνια προειδοποιούσε για τις εξελίξεις αυτές και εγώ ήμουν από αυτούς που παλαιότερα θεωρούσα τα λόγια αυτά ως γραφικά.

Τελικά, η εμπειρία των τελευταίων χρόνων αναδεικνύει ότι όχι μόνο είχε δίκιο, αλλά αν δεν οργανωθεί ο λαός να αντιπαλέψει αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, μόνο τα χειρότερα μπορούν να έρθουν για μας και τα παιδιά μας. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει ξεκάθαρες θέσεις, αποδεδειγμένη χρόνια σταθερότητα λόγων - έργων, σταθερό στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Θεωρώ ότι τώρα χρειάζεται να συστρατευτούμε με το ΚΚΕ και στον αγώνα, αλλά και στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Η ενίσχυση της δύναμης και της φωνής του παντού αποτελεί την πραγματική ελπίδα για όλους εμάς, απόστρατους και εργαζόμενους, με ή χωρίς στολή.