Ο Αγγλος ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» (22.1.2000) υποστηρίζει ότι «ο λαός δεν υπάρχει. Υπάρχουν οι "τάξεις", ίσως, υπάρχουν οι "ομάδες", ίσως, υπάρχουν πολιτικές τάσεις, αλλά ομοιογενής μάζα λαού, σαν ένας οργανισμός με κοινά χαρακτηριστικά όχι». «Αλλαξαν ποτέ το μέλλον τους οι λαοί;».

Κατ' αρχήν με την έννοια λαός, εννοούμε τις εργαζόμενες τάξεις μιας κοινωνίας σε μια χώρα. Στο λαό δεν υπάγεται η αστική τάξη. Ο Β. Ι. Λένιν σημείωνε: «Η δύναμη, η ικανή να κερδίσει την αποφασιστική νίκη, πάνω στον τσαρισμό μπορεί να είναι μόνο ο λαός, δηλαδή το προλεταριάτο και η αγροτιά, αν πρόκειται να πάρουμε τις βασικές, τις μεγάλες δυνάμεις και να κατανείμουμε ανάμεσά τους τη μικροαστική τάξη του χωριού και της πόλης» (που είναι και αυτή λαός). (Β.Ι. Λένιν Απαντα τόμος 11, σελ. 44, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»). Κατά συνέπεια τη βάση του λαού την αποτελούν οι εργαζόμενες μάζες - η κύρια παραγωγική δύναμη της κοινωνίας.

Πώς όμως ο λαός, που δεν είναι ομοιογενής μάζα, μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο; Ο Β.Ι. Λένιν έχει απαντήσει ως εξής: «Χρησιμοποιώντας τη λέξη "λαός" ο Μαρξ δεν έσβηνε από τη λέξη αυτή τις ταξικές διαφορές μα συνένωνε ορισμένα στοιχεία, ικανά να οδηγήσουν ως το τέλος την Επανάσταση»,(όπου παραπάνω, σελ. 125). Κατά συνέπεια ο λαός αποτελεί μια "οντότητα" που διεξάγει την πολιτική πάλη, την επανάσταση, παλεύει ενάντια στις αντιδραστικές δυνάμεις και οικοδομεί τη νέα κοινωνία.

«Αλλαξαν ποτέ το μέλλον τους οι λαοί;»

Κώστας ΚΑΠΠΟΣ

Υ.Γ.

Οι καρέκλες είναι, για να τις καταλαμβάνουμε και να μην τις αφήνουμε, για να εξασφαλίσουμε την κομματική μας ανέλιξη και όχι να τις χρησιμοποιούμε για τον εκσυγχρονισμό των μορφών της εσωκομματικής πάλης, όπως έκαναν τα στελέχη της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ.