«Ο σημερινός (σ.σ. χτεσινός πια) απεργιακός "Ριζοσπάστης" είναι γραμμένος λιτά, αλλά γεμάτος με την αλήθεια της χτεσινής απεργίας. Τα αστικά ΜΜΕ, οι ταγοί της δήθεν αντικειμενικής, δημοκρατικής ενημέρωσης, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είπαν κουβέντα. "Ακρα του τάφου σιωπή...". Σήμερα, αν την προβάλουν (σ.σ. την έθαψαν), θα το κάνουν από τη σκοπιά των συμφερόντων του μαύρου μετώπου κεφαλαίου, αστικών κομμάτων, Ευρωπαϊκής Ενωσης, εργατικής αριστοκρατίας, εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θέλουν να πείσουν ότι η ταξική πάλη είναι ανύπαρκτη, άρα η αντιδραστική πολιτική συναντά τη στήριξη και ανοχή του λαού. Τους διαψεύδει η λαϊκή δράση.

Το ΠΑΜΕ, που κήρυξε την απεργία, ήταν εξαφανισμένο από την ειδησεογραφία τους. Φοβούνται τη δυναμική του αγώνα των ταξικών δυνάμεων της εργατικής τάξης που καλούν ταυτόχρονα και τους συμμάχους της ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, κόντρα σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στηρίζουν κυβέρνηση και κεφάλαιο. Τα αστικά ΜΜΕ μιλάνε τη γλώσσα του κεφαλαίου, τη δική του αλήθεια, την εχθρική για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες, τους μικρομαγαζάτορες. Στο μαύρο μέτωπο και τα ΜΜΕ μαζί με ένα τμήμα εξαγορασμένων δημοσιογράφων, όπως και οι ηγεσίες των δήθεν δημοσιογραφικών σωματείων. Εμείς, ο "Ριζοσπάστης" και ο "902" απεργήσαμε, εκφράζοντας και μ' αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες απεργούς.

Ο "Ριζοσπάστης" δεν κυκλοφορεί σήμερα (σ.σ. χτες) στα περίπτερα. Μοιράζεται ο απεργιακός "Ριζοσπάστης" χέρι - χέρι από τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ, τους φίλους και οπαδούς του, σε όλους τους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα μικρομάγαζα και στα χωριά. Απ' όλους όσοι έδωσαν τα πάντα για την επιτυχία της χτεσινής απεργίας. Και συνεχίζουν και την επόμενη μέρα με την ίδια θέρμη και αποφασιστικότητα την ενημέρωση με τον απεργιακό "Ριζοσπάστη" στο χέρι, καλώντας σε μαζική αποφασιστική αγωνιστική δράση για την κλιμάκωση της πάλης» (το άρθρο στην πρώτη σελίδα του απεργιακού «Ριζοσπάστη» που κυκλοφόρησε χτες σαν προκήρυξη σ' όλη τη χώρα).

Μια μέρα μετά, «ούτε ένα κόμμα» δεν μπορείς να κόψεις απ' αυτό το άρθρο. Αυτοί που εξαφάνισαν την απεργία του ΠΑΜΕ πριν γίνει, το έκαναν με ακόμα χειρότερο τρόπο κι όταν η απεργία ήταν ήδη πραγματικότητα. Κι εκείνοι, εμείς δηλαδή, που καθαρά σταθήκαμε στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, όπως είναι αυτονόητο για τους κομμουνιστές, όχι μόνο είμαστε περήφανοι για την επιλογή μας να απεργήσουμε σαν τμήμα της εργατικής τάξης και μάλιστα από τη σκοπιά της πρωτοπορίας της, αλλά νιώθουμε και διπλά δικαιωμένοι: Και ο «Ριζοσπάστης» συμμετείχε στην απεργία (όπως και ο «902») και ο απεργιακός «Ριζοσπάστης» έφτασε στα χέρια όλων όσοι μετείχαν στην απεργία κι ακόμα σε περισσότερους και σε αυτούς που δεν απήργησαν, διδάσκοντας ότι η ταξική αντιπαράθεση έχει τους δικούς της νόμους και μόνο σ' αυτούς υποτάσσεται η επαναστατική πάλη σε κάθε έκφρασή της - το όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ είναι μια τέτοια έκφραση.

Δείξαμε πώς μπορούμε - επιβάλλεται να λειτουργούμε χωρίς κανένα σεβασμό σε όσα ιερά και όσια ο αστικός κόσμος θέλει να μας περνά σαν θεσμικά απαράβατα.

Στην επόμενη μέρα ήδη, τα δίνουμε όλα για την κλιμάκωση της πάλης...

Οσο για το «διά του Τύπου», περιορίζεται σήμερα σε μια ερώτηση: Είχαμε υπεργεννητικότητα κροκοδείλων; Από πού βγήκαν όλοι αυτοί που ξάφνου κλαίνε για τους φτωχούς; Ως και το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ λέει πως η γενιά των 700 ευρώ δεν πρέπει να αναγκαστεί σε συλλογή αποδείξεων, ενώ ο Οικονομέας στο MEGA ανακάλυψε ότι οι πολλοί αναγκάζονται να δουλεύουν στα 70 για να ζήσουν. Ως και ο Καψής στο ίδιο κανάλι είπε ότι έγινε λάθος υπολογισμός στο υπουργείο και θα το διορθώσουν.

Εκεί που πέφτει το μεγάλο κλάμα είναι όταν ένας από τους καλολαδωμένους στο «συγκρότημα», σε κάθε συγκρότημα, γράφει πως από σήμερα «είμαστε όλοι πιο φτωχοί». Ε, όχι ρε, τσίρκο δεν είμαστε, δεν είσαι ένας από μας. Οσο βαθαίνει η δυστυχία του κόσμου τόσο αυξάνεται το δικό σου ταμείο. Ισχύει στο πολλαπλάσιο για τον Μίχαλο των μεγαλεμπόρων που δηλώνει ότι «όλοι θα υποστούμε». Από πού κι ως πού ο πελάτης και ο γδάρτης μαζί;

Αυτό που τους καίει είναι το πώς θα καταστείλουν τον κόσμο που αγριεύει μ' ό,τι παθαίνει. Τον κόσμο που καταλαβαίνει πως ό,τι αποφασίζεται σήμερα από την κυβέρνηση κάνει τους καπιταλιστές πιο ισχυρούς απέναντι στους ανταγωνιστές τους και απέναντι στους εκμεταλλευόμενούς τους. Κάνει το αστικό κράτος πιο ισχυρό ενάντια στην εργατική τάξη. Και πως σ' όλα αυτά υπάρχει φαρδιά πλατιά η υπογραφή των εργατοπατέρων που επίσης δήθεν κλαίνε, ενώ αυτό που φοβούνται είναι το «ως εδώ και μη παρέκει» από τους εργάτες.

Εχουμε κάθε λόγο να μην ακούμε το κλάμα τους. Εχουμε κάθε λόγο να οργώνουμε τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, να οργανώνουμε τους ανθρώπους έτσι που πια να μην αμύνονται, αλλά να περνάνε σε γενική αντεπίθεση!