Αν οι εργαζόμενοι πιστέψουν τα όσα είπε χτες στον ρ/σ «REAL» ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, τότε το κυβερνητικό μπαράζ αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων έχει ευγενή κίνητρα και ακόμα ευγενέστερες στοχεύσεις. Δήλωσε: «Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, κανείς από τους τρεις στόχους, δηλαδή η επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος, η φορολογική μεταρρύθμιση, η εισοδηματική πολιτική με προοπτική λύσης του δημοσιονομικού προβλήματος, μπορεί να στεφθεί με επιτυχία». Δηλαδή, σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η κατεδάφιση του Ασφαλιστικού στοχεύει στην επίλυση των προβλημάτων του, ενώ η φοροκαταιγίδα και η εισοδηματική πολιτική παγώματος μισθών και συντάξεων, στοχεύει στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος. Πλην όμως δεν θα ευοδωθούν οι στοχεύσεις της κυβέρνησης διότι δεν υπάρχουν - όπως είπε - «αναπτυξιακή πολιτική, δημόσιες επενδύσεις και ρήτρες στις επιχειρήσεις ώστε να είναι υποχρεωμένες όταν έχουν κέρδη να αυξάνουν τις θέσεις εργασίας».

Εφτασε μάλιστα να παρομοιάσει την κυβέρνηση - προσδίδοντάς της και μια τραγικότητα που την καθιστά συμπαθή - με τον Αγαμέμνονα που προκειμένου να εξασφαλίσει ούριο άνεμο εξαναγκάστηκε να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Κάπως έτσι και η κυβέρνηση «μετά πόνου ψυχής» κάνει όσα κάνει ή όπως το είπε ο Αλ. Τσίπρας «προκειμένου να αλλάξουν στάση οι Ευρωπαίοι εταίροι, να αλλάξουν στάση οι αγορές, αναγκάζεται να ευθυγραμμιστεί, να συμμορφωθεί θα έλεγα, με μία πολιτική η οποία ξέρουμε όμως ότι είναι καταστροφική»! Η πολιτική της κυβέρνησης, απόλυτα συντονισμένη με αυτή της ΕΕ, υποβοηθιέται από τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή αντανακλάται και στις δηλώσεις του επικεφαλής του. Ο ίδιος έσπευσε στην ίδια συνέντευξη να δηλώσει, θέλοντας να υποβάλει στον λαό στάση ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση: «Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων κατανοεί τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ως χώρα κι αυτός αν θέλετε είναι και ο λόγος που οι Ελληνες πολίτες βρίσκονται σε μία αμηχανία. Το έδειξαν αυτό και οι δημοσκοπήσεις». Αν τα αντιλαϊκά μέτρα είναι το ψωμί του κεφαλαίου και το βούτυρο είναι η προσπάθεια αυτά να νομιμοποιηθούν στη λαϊκή συνείδηση, τότε η κυβέρνηση μπορεί να καυχιέται πως βρήκε τον καλύτερο μάστορα στο να αλείφει το ένα πάνω στο άλλο.