Συνέντευξη στο ραδιόφωνο «ΝΕΤ 105,8» και την εκπομπή «Υπάρχει λόγος» έδωσε χτες το μεσημέρι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Ο «Ρ» παρουσιάζει παρακάτω ορισμένα αποσπάσματα από τη συζήτηση:

-- Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις Βρυξέλλες και στις διαβουλεύσεις που γίνονται στη Σύνοδο Κορυφής. Μας δίνει «χείρα βοηθείας» η ΕΕ, υπάρχει το γαλλογερμανικό σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας και επειδή είναι γνωστό ότι η πάγια θέση του ΚΚΕ είναι ότι η ΕΕ δε μας κάνει καλό, ενδεχομένως σε αυτή τη συγκυρία ήταν το καλύτερο να βρισκόμαστε εκεί. Και μιλάω για την αρνητική οικονομική συγκυρία.

-- Είτε το πακέτο είναι γαλλογερμανικό, είτε είναι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι όροι και οι δεσμεύσεις σε βάρος του λαού θα είναι τα ίδια. Η ΕΕ για λόγους γοήτρου θέλει να εμφανιστεί ότι σώζει αυτή μια χώρα και να μην είναι το ΔΝΤ. Αλλά οι όροι είναι οι ίδιοι. Που σημαίνει ότι θα παρθούν και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Είναι βοήθεια για την κερδοφορία και όχι βοήθεια για το λαό. Είναι βοήθεια για την Ελλάδα, αλλά όχι για την Ελλάδα των εργαζομένων, αυτό είναι καθαρό. Τώρα αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός να πάρει eurofighter, να πάρει τις φρεγάτες, αυξάνει τα εξοπλιστικά έξοδα, ενώ είχε πει ότι θα κάνουν μια ορισμένη μείωση.

-- Ποια είναι ακριβώς η πρόταση του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση;

-- Μα αυτό είναι: Πού οφείλεται η κρίση; Γιατί, αν δεν ξεκαθαρίσεις αυτό, τότε βεβαίως έχεις μια σειρά ερωτηματικά.

-- Δεν οφείλεται σε κερδοσκοπικά παιχνίδια η τελευταία αρνητική συγκυρία για την Ελλάδα;

-- Η Ελλάδα είχε μια περίοδο ανάπτυξης, κερδοφορίας, ανόδου της παραγωγικότητας, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας κ.λπ. Γιατί έφτασε κάτω; Δε φταίει η διαχείριση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την κρίση δεν την προκαλεί μια κυβέρνηση και καμία κυβέρνηση δε θέλει την κρίση. Η κρίση είναι σύμφυτη με αυτήν την πολιτική που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Η λογική «ταΐστε την πλουτοκρατία για να κάνει επενδύσεις, για να εξάγει τα κεφάλαιά της και να κάνει επενδύσεις στο εξωτερικό», ενώ οι επενδύσεις συνεπάγονταν και λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που χάνονταν και αφαίρεση κατακτήσεων. Η κερδοφορία είναι αυτή που δημιούργησε την κρίση και τώρα τα χρήματα που θα 'ρθούν θα χρησιμοποιηθούν με την ίδια λογική. Δε θα τα πάρει ο λαός. Θα τα πάρουν αυτοί που θα κάνουν τις «πράσινες μπίζνες» - και δεν εννοώ κομματικές μπίζνες, αλλά την «πράσινη ανάπτυξη».

Ενα πράγμα φοβερό, που γίνεται αυτές τις μέρες, είναι ότι πάνε να περάσουν την άποψη στο λαό ότι το πρόβλημα που δημιούργησε την κρίση είναι η φοροδιαφυγή. Υπάρχει φοροδιαφυγή; Υπάρχει. Ενα τμήμα του πλούτου που παράγει ο λαός διαφεύγει από τη φοροδιαφυγή. Ο λαός παράγει, και άλλοι επισήμως και νόμιμα το προσπορίζονται και το εκμεταλλεύονται, αυτή είναι η ουσία. Επομένως, η διέξοδος από την κρίση εις βάρος του λαού είναι διέξοδος, αλλά δεν είναι φιλολαϊκή.

Εμείς έχουμε πει το εξής: Τα επόμενα χρόνια και αν μπούμε σε ανάκαμψη, αυτή θα είναι αναιμική και θα μπούμε σε έναν πιο βαθύ κύκλο κρίσης και πάλι θα αρχίσουν τα ίδια. Εμείς λέμε εδώ και αρκετά χρόνια για την κρίση ότι θα έρθει, δεν μπορεί κανείς να προσδιορίσει την ημέρα ή το μήνα έναρξης, αλλά το περιμέναμε. Αυτό είναι. Εχεις τον κύκλο της αύξησης του ΑΕΠ, του ρυθμού ανάπτυξης και μετά πας στον πάτο και μετά ξανασηκώνεσαι. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις χάνουν οι εργαζόμενοι.

Τι λέμε πρόταση διεξόδου; Εμείς έχουμε κάνει: Να φορολογήσει 45% τις επιχειρήσεις. Οχι τώρα όλα αυτά που γίνονται με τα φυσικά πρόσωπα, που παίρνουν τα μερίσματα και αυτοί που παίρνουν τα μερίσματά τους τα τοποθετούν σε άλλες επιχειρήσεις, ή τα πάνε στη χρηματαγορά που είναι αναπόσπαστο στοιχείο του συστήματος. Ακούω τώρα ποια είναι η «παραγωγική» και η «μη παραγωγική» επένδυση. Οι παραγωγικές επενδύσεις φέρνουν την κερδοφορία και μεγαλώνουν το κεφάλαιο. Τα κεφάλαια, για να μην κάθονται στα ντουλάπια ανενεργά, μέχρι να επανεπενδυθούν για την παραγωγή, μέχρι να πουληθούν τα προϊόντα, αγοράζονται ομόλογα, μετοχές κλπ. Αυτή είναι η ιστορία. Και στην περίοδο της κρίσης είχαμε επίσης κερδοφορία επιχειρήσεων. Επομένως, γιατί να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Αυτό πρέπει να συζητήσουμε με το λαό.

-- Ρωτάνε πολλοί ακροατές, αν οι επιχειρήσεις φορολογηθούν με ένα 45%, αυτό θα συμβάλει ούτως ώστε να φύγουν οι επιχειρήσεις και να πάνε στο εξωτερικό. Και τότε, πώς θα το αντιμετωπίσουμε το ζήτημα αυτό;

-- Βεβαίως, αυτή η άποψη φωτογραφίζει ότι οι επιχειρηματίες μόνο πατριώτες δεν είναι, είναι για πάρτη τους, για τα κέρδη τους. Και αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Που σημαίνει ότι, εν πάση περιπτώσει, πρέπει να σκεφτόμαστε για μια κοινωνία με εργαζόμενο λαό και δίχως επιχειρηματίες.

Κοιτάξτε να δείτε, δεν είναι και εύκολο. Μη νομίζετε ότι μπορούν να πάνε παντού και να κάνουν επιχειρήσεις, διότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός κι ας μην υπερβάλλουμε.

Εγώ σας λέω το εξής: Πρέπει να δρομολογήσουμε, στο μυαλό μας τουλάχιστον, ότι μια χώρα χωρίς λαό ή χωρίς εργαζόμενους που παράγουν δεν μπορεί να ζήσει, αλλά χωρίς επιχειρηματίες μπορεί. Δεν είναι κάτι που μπορεί να λύνεται άμεσα, γιατί ο λαός δεν έχει πιστέψει σε αυτό. Σύμφωνοι, το δεχόμαστε. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, όταν ζούμε με αυτόν τον εκβιασμό, τότε τελειώσαμε. Ξέρετε τι έχουμε να πάθουμε; Θα μας χορέψουν στο ταψί. Οχι. Θα τους χορέψουμε εμείς στο ταψί τους επιχειρηματίες.

Και μετά υπάρχει το εξής ζήτημα: Βεβαίως, όταν οι επιχειρηματίες έχουν στα χέρια τους τις κυβερνήσεις, την πλειοψηφία της Βουλής, ένα μεγάλο μέρος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης - και δεν αναφέρομαι μόνο στους δημοσιογράφους, γιατί σε πολλά πάνελ αυτοί που εμφανίζονται ως τεχνοκράτες, ειδικοί κλπ., παίζουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της αντίληψης στην κοινή γνώμη - εμφανίζουν το αδιέξοδο. Δεν μπορεί να υπάρξει αδιέξοδο. Τότε θα δεχτούμε να είναι οι δουλειές «Νταχάου». Θα δεχτούμε η μια θέση εργασίας να μοιράζεται στους τέσσερις... Και δε μου λέτε, οι επιχειρηματίες όταν κερδίζουν, πάλι, για να μη χάσουν τα κέρδη ζητάνε θυσίες.

Και τέλος να σας πω το εξής: Μια σειρά επιχειρήσεις κλείνουν όχι γιατί κοστίζουν οι εργαζόμενοι, αλλά τους κλείνουν οι μεγαλύτεροι. Και έτσι είναι. Ακόμα κι αν οι εργαζόμενοι δεχτούν να πάρουν το 50% του μισθού, πάλι θα κλείσουν επιχειρήσεις. Στη Γερμανία και στις ΗΠΑ τα συνδικάτα - τέτοια που ήταν - δέχτηκαν μεγάλες μειώσεις μισθών. Στην «Ολυμπιακή» δε δέχτηκαν μειώσεις μισθών οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια;

Επομένως, το κλείσιμο μιας επιχείρησης δε σχετίζεται με τον εργαζόμενο, ούτε με τις απεργίες των εργαζομένων. Εχει να κάνει με τον πόλεμο που έχουν μεταξύ τους οι ανταγωνιστές. Και ο πόλεμος μεταξύ τους είναι ακριβώς να κλείσει ο ένας και να πάρει το κομμάτι ο άλλος. Στον πόλεμο αυτόν, μέχρι και το οργανωμένο έγκλημα βάζουν στην υπηρεσία τους. Επομένως, γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα σε όσο γίνεται περισσότερους. Και τότε θα δούμε αν τα βήματά μας θα είναι γρήγορα, ποιος θα είναι ο βαθμός της επιθετικότητας, τι σηκώνει ο καθένας στην πλάτη του στον αγώνα. Να τα συζητήσουμε. Αλλά δεν μπορεί να λέμε ότι πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι γιατί χαθήκαμε. Χαμένοι είμαστε έτσι κι αλλιώς. Αμα σκύψουμε το κεφάλι, ακόμα περισσότερο.