Γρηγοριάδης Κώστας

Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από ομιλία της υπουργού Παιδείας στη Βουλή, σε απάντηση Ερώτησης που έγινε για τη λεγόμενη αυτοτέλεια των πανεπιστημίων. Σε απλά ελληνικά, η υπουργός παρουσιάζει τα πανεπιστήμια ως «άντρα ανομίας», όπου στην «ανομία εντάσσει και κινητοποιήσεις και συλλογικές συνδικαλιστικές διαδικασίες (βλέπε π.χ. «μαθήματα που δεν έγιναν»). Παρακάτω είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική: Λέει ότι ο νόμος πρέπει να τηρηθεί είτε από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του... «δημοκρατικού συστήματος», είτε με όποιον άλλο πρόσφορο τρόπο. Εξάλλου, το «δημοκρατικό μας σύστημα» διαθέτει και άλλους κατασταλτικούς μηχανισμούς πέρα από την επίσημη αστυνομία, όπως ιδιωτική αστυνομία, χαφιεδοκάμερες κι άλλα ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης. Η κυβέρνηση είναι... ανοιχτή σε όλα αυτά όπως φάνηκε και από τη σχετική επιστολή της υπουργού προς τους πρυτάνεις, όμως όλα αυτά αποτελούν ευνουχισμό τόσο του κινήματος και των συνδικαλιστικών ελευθεριών όσο και της ίδιας της έννοιας της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, στο πλαίσιο της οποίας θεσπίζονται.

Τη χολή του έβγαλε και χτες ο ΛΑ.Ο.Σ. εναντίον όσων αγωνίζονται και του ΚΚΕ που στηρίζει τους αγώνες τους. Μιλώντας στον «Αθήνα 9.84» ο Γ. Καρατζαφέρης, κληθείς να σχολιάσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις, έκανε λόγο για «κραυγές από την απροσάρμοστη στα πολιτικά πράγματα πλευρά του Κοινοβουλίου», χαρακτήρισε τις κινητοποιήσεις «συμπεριφορές εξαλλοσύνης» και δεν παρέλειψε να στηρίξει την κυβέρνηση, εφευρίσκοντας άλλοθι για λογαριασμό της, λέγοντας ότι «το ερώτημα είναι, έχουμε μια μαζοχιστική κυβέρνηση που έχει λεφτά και δεν δίνει γιατί της αρέσει να την βρίζουνε ή όντως τα ταμεία είναι άδεια;»!

Ακολούθως ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. χρέωσε στα «απροσάρμοστα κόμματα» παράλογες απαιτήσεις και ευθύνη για το ότι «απομακρύνεται ο στόχος της απόδρασης απ' την ύφεση και την οικονομική καχεξία» και επικρότησε τα κυβερνητικά μέτρα για τους δημοσίους υπαλλήλους, υποδεικνύοντας στην κυβέρνηση να μην υποχωρήσει «σε εκβιαστικές ενέργειες συντεχνιών που θα αλλοιώνουν το πνεύμα της ίσης συμβολής στη νέα προσπάθεια».

Και νομίζουμε ότι δε χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό η εξαλλοσύνη με την οποία ο ΛΑ.Ο.Σ. καταφέρεται εναντίον του λαού, για να υπηρετήσει την πλουτοκρατία, αφού «βγάζει μάτι». Αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως είναι ένα κόμμα απόλυτα προσαρμοσμένο στην πολιτική και την προπαγάνδα της άρχουσας τάξης, και γι' αυτό απολύτως απροσάρμοστο σε οτιδήποτε σχετικό με τα δικαιώματα, τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Οτι έχει συγκεκριμένο ρόλο και αποστολή. Οχι απλά στήριξης της κυβέρνησης, αλλά φερέφωνου του κρατικού μαστίγιου κατά των κινητοποιήσεων. Ηταν το κόμμα που με συμπεριφορά εξαλλοσύνης καλούσε τους εισαγγελείς να επέμβουν στα μπλόκα των φτωχών αγροτών. Κόμμα του κνούτου...

Χτες οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» ανάμεσα στις παρεμβάσεις τους για τις «απώλειες μελισσών» και την περιβαλλοντική υποβάθμιση από μεταλλεία της Βουλγαρίας, εξέδωσαν και μια ανακοίνωση για τα κυβερνητικά μέτρα. Μόνο που οι μαζικές «απώλειες» κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων που αυτά φέρνουν δε δείχνουν να προβληματίζουν καθόλου τους «Οικολόγους - Πράσινους» που εστιάζουν την κριτική τους στα εξής: α) Η πολιτική που εξαγγέλθηκε δεν είναι λεπτομερώς προσδιορισμένη! β) Η εισηγητική έκθεση αποτελεί ένα πολιτικό επικοινωνιακό κείμενο και δεν περιέχει καμία εκτίμηση για την επίδραση που θα έχει στα έσοδα του Δημοσίου το κάθε μέτρο! γ) Ελλειψη διαβούλευσης με τους φορείς!

Για τη συνέχεια αφήνουν τη συμφωνία τους «με τα μέτρα που ενισχύουν την φορολογική ισονομία και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που όμως θα κριθούν από το αποτέλεσμα». Και το παράπονό τους για μη τήρηση των δεσμεύσεων για «πράσινα οικονομικά μέτρα». Και για το τέλος την «απαίτηση απ' την κυβέρνηση να είναι περισσότερο προσεκτική» καθώς «δεν είναι δυνατόν αλλαγές αυτού του εύρους να ανακοινώνονται με τέτοια προχειρότητα»...

Μάλλον διεκδικούν αναβάθμιση και προβάλλουν τα προσόντα τους στην ανίχνευση αστοχιών στη μεθοδολογία και τη διαδικασία υλοποίησης μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν ψωνίζετε π.χ. στο σούπερ μάρκετ, να αισθάνεστε ότι ο Νικολά σάς κρατάει τις τσάντες και η Αγκέλα πληρώνει στο ταμείο... Κι εσείς κυκλοφορείτε ανάλαφροι και άνετοι.

Το ίδιο σίγουροι μπορείτε να νοιώθετε όταν κάθεστε στην ουρά της εφορίας, στο τρόλεϊ, στο ταμείο ανεργίας, στο χωράφι, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο κατάστημα, όπου κι αν βρεθείτε.

Κι όλα αυτά γιατί; Μα γιατί έχουμε μια κυβέρνηση που έχει δώσει νέα πνοή και έναν πρωθυπουργό με ευρωπαϊκό όραμα και διεθνή εμβέλεια, ο οποίος έχει καταφέρει να καταστήσει τους πάντες συμμάχους της Ελλάδας.

Βεβαίως, το να έχει κανείς τέτοιες πολυτέλειες δε γίνεται στο... τσάμπα. Κάτι πρέπει να πληρώσει. Ετσι λοιπόν μερικοί νέοι φόροι σε είδη κατανάλωσης και τελευταία στα καύσιμα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για την κυβέρνησή μας.

Εκτός φυσικά από την... πάγια φορολογία που ετοιμάζεται πυρετωδώς και πολύ πολύ προσεχτικά στο υπουργείο Οικονομικών. Κρίση βλέπετε και οφείλουμε να δίνουμε προκειμένου να έχουμε τους καλύτερους.

ΤΑ ΑΚΟΥΣΑΤΕ φανταζόμαστε για το «πράσινο ταμείο» της Τίνας Μπιρμπίλη, υπουργού ΠΕΧΩΔΕ. Είναι ένα ταμείο που θα στηρίξει την αναδάσωση στις καμένες περιοχές της Αττικής και γενικώς την οικολογία...

Πώς θα... γεμίσει αυτό το ταμείο όμως, δεν μας έχουν διευκρινίσει ακόμη. Κι αν είχαν στο μυαλό τους να ενισχύσουν τη δασοπροστασία, γιατί άραγε δεν το έκαναν στον προϋπολογισμό που ψήφισαν πριν ένα μήνα και κάτι;

Επειδή δεν πιστεύουμε ότι ήθελαν να μας κάνουν... έκπληξη, προφανώς κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους. Κι αυτό στα σίγουρα δεν είναι για το καλό των δασών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στους αγώνες του εργαζόμενου λαού της χώρας μας είναι στραμμένο εδώ και μέρες το βλέμμα των ξένων ΜΜΕ, επειδή, απόλυτα δικαιολογημένα, εκτιμούν ότι η σημασία τους δεν εξαντλείται στο εσωτερικό της χώρας μας, αλλά έχει γενικότερο ενδιαφέρον για τον πόλεμο του ευρωενωσιακού κεφαλαίου κατά των λαών της ΕΕ. Κοινή είναι η διαπίστωση πως «στους δρόμους της Αθήνας κρίνεται το Σύμφωνο Σταθερότητας», ενώ πιο σαφείς οι χτεσινοί «Τάιμς του Λονδίνου» επισημαίνουν ότι «εάν οι Ελληνες δεν ξαπλώσουν αδιαμαρτύρητα στο κρεβάτι του χειρουργείου, ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει με κατάρρευση». Στο ίδιο μήκος και ο προβληματισμός της βρετανικής εφημερίδας «Ιντιπέντεντ» που σημειώνει ότι «δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν οι προγραμματισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις σηματοδοτούν την απαρχή μιας σοβαρής εργατικής εξέγερσης ενάντια στις επείγουσες μεταρρυθμίσεις (σ.σ. που δρομολογεί η κυβέρνηση) ή υποδηλώνουν τη δυσαρέσκεια των ελληνικών εργατικών συνδικάτων των οποίων οι απεργίες αποτελούν συνήθη πρακτική»... Την ίδια στιγμή στα «δικά μας» ΜΜΕ έχουν «θάψει» τις απεργιακές κινητοποιήσεις και έχουν εξαφανίσει πλήρως τους αγώνες των εργαζομένων. Μάταια, για παράδειγμα, θα αναζητήσουν στα χτεσινά πρωτοσέλιδα οι αναγνώστες τους κάποιο «χτύπημα» της προχτεσινής απεργίας. Δεν πρόκειται μόνο για συμμόρφωση στην έκκληση που τους απηύθυνε ο Γ. Παπανδρέου να βάλουν πλάτη στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά πάνω απ' όλα για πειθαρχία και συστράτευση στη γραμμή της αστικής τάξης που δεν επιτρέπει παραφωνίες την ώρα του πολέμου κατά των δικαιωμάτων του λαού.

Τι μας θύμισε η αύξηση του φόρου στα πετρελαιοειδή κατά 14 λεπτά το λίτρο που επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Μα, την αντίστοιχη αύξηση που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 1992. Οι φόροι τότε στα καύσιμα είχαν αυξηθεί κατά 50 δραχμές το λίτρο. Οσο αυξήθηκαν δηλαδή και σήμερα, αν κάνουμε μιαν απλή μετατροπή της ισοτιμίας της δραχμής προς το ευρώ. Τότε πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Μητσοτάκης και υπουργός Οικονομικών ο Στ. Μάνος. Σήμερα, 18 χρόνια μετά, πρωθυπουργός είναι ο Γ. Παπανδρέου και υπουργός Οικονομικών ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Τότε, τις αυξήσεις «φωτιά» τις επέβαλε κυβέρνηση της ΝΔ στο όνομα της ...σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας στα μέσα επίπεδα της ΕΕ. Σήμερα επιβάλλουν φόρους, για να ...μη βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Λες και δεν πέρασε μία μέρα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, από κοινού λεηλατούν το λαό, στο όνομα της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ. Από κοινού συμφώνησαν να «απελευθερώσουν» την αγορά πετρελαιοειδών, με αποτέλεσμα η τιμή της βενζίνης από 100 δραχμές το λίτρο ( 30 λεπτά του ευρώ) στις αρχές της δεκαετίας του '90, να εκτιναχθεί σήμερα στις 500 δραχμές το λίτρο ή στο 1,5 ευρώ. Στα 18 αυτά χρόνια, οι τιμές των πετρελαιοειδών πενταπλασιάστηκαν, το κεφάλαιο στο χώρο της Ενέργειας θησαύρισε και το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων βουλιάζει όλο και περισσότερο.

Εδώ και τώρα να απαλλαγεί ο ελληνικός λαός, από τις αυταπάτες περί του καλύτερου διαχειριστή. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μία μόνο διαχείριση γνωρίζουν. Τη διαχείριση των συμφερόντων των κεφαλαιοκρατών. Τέρμα πια οι αυταπάτες. `Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.