Φαίνεται πως εκεί στην κυβέρνηση εξαντλείται η ψυχραιμία τους μπροστά στους κλιμακούμενους εργατικούς αγώνες, βλέποντας πως τα παραμύθια της Χαλιμάς, που πουλάνε στο λαό περί «δίκαιων» και «αναγκαίων» μέτρων, δεν έχουν την αποτελεσματικότητα που θα ήθελαν. Γι' αυτό και στην προπαγάνδα τους συνδυάζουν το ψέμα και τον εκβιασμό με τη συκοφάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ. Γεγονός αποκαλυπτικό για το τι τους τρομάζει περισσότερο, ποιους αγώνες και με ποιο περιεχόμενο φοβούνται οι ίδιοι και τα συμφέροντα που υπηρετούν. Αποκαλυπτική ως προς τα παραπάνω είναι η προχτεσινή συνέντευξη του Θ. Πάγκαλου στο ραδιοσταθμό «Φλας».

«Το ΚΚΕ - λέει ο Πάγκαλος - δε θέλει το πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα, θέλει να ανατρέψει το σύστημα που έχουμε στην Ελλάδα και να κάνει αυτό που θέλει». Προσπαθεί, δηλαδή, να παρουσιάσει το ΚΚΕ ξεκομμένο από τη λαϊκή πάλη, με σκοτεινά και ιδιοτελή κίνητρα. Η δημοσιογράφος (άλλη αυτή..!) του επισημαίνει ότι «οι μέχρι στιγμής απεργιακές κινητοποιήσεις είναι από την ΑΔΕΔΥ και από τη ΓΣΕΕ» για να δώσει πάσα στον Πάγκαλο να ξεσπαθώσει: «Οχι, δεν είναι μόνο η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ, σήμερα (σ.σ. προχτές) είναι το ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ είναι το διασπαστικό εργατικό κίνημα του ΚΚΕ. Γι' αυτό μίλησα στην αρχή, αλλά σας λέω, και μην περιφρονήσω τη διαδήλωση του ΠΑΜΕ και μετά λένε. Λέω ότι αυτοί θα κάνανε διαδήλωση ό,τι και να γινόταν. Και αν κατεβαίναμε με ένα πρόγραμμα διπλασιασμός των μισθών, κατάργηση της φορολογίας κάτω από τα 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, πάλι διαδηλώσεις θα κάνανε. Γιατί δεν ενδιαφέρονται για την ουσία της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής, το ΚΚΕ ενδιαφέρεται να ανατρέψει το παρόν κοινωνικό σύστημα, να κάνει την Ελλάδα άνω - κάτω, το έχουν πει εξάλλου».

Θα ήθελε πολύ η κυβέρνηση να μην υπήρχε το ΠΑΜΕ και το εργατικό κίνημα να είναι κλεισμένο στη στρούγκα της «ενότητας» που κηρύττουν οι δικοί της υπάλληλοι και της εργοδοσίας, οι οποίοι συγκροτούν τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στελέχη οι περισσότεροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θα ήθελε πολύ οι κινητοποιήσεις του ταξικού εργατικού κινήματος να έχουν το περιεχόμενο και τα χαρακτηριστικά που έχουν οι ασθενικές ντουφεκιές των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών. Θα τους βόλευε να είναι το ΚΚΕ ένα κόμμα της ανέξοδης κριτικής, της «προγραμματικής αντιπολίτευσης», που θα ασχολούνταν με την «ουσία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής», όπως την αντιλαμβάνεται το κεφάλαιο και τα κόμματά του, δηλαδή σαν διαχείριση της οικονομίας και της πολιτικής προς όφελος των λίγων και σε βάρος των πολλών.

Θα ήθελαν να είναι το ΚΚΕ ένα κόμμα που θα συνέβαλλε στη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και δε θα πρωτοστατούσε στην οργάνωση της πάλης, με στρατηγικό στόχο την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που είναι αδύνατο να εκπληρωθούν μέσα στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Θα τη βόλευαν όλα αυτά την κυβέρνηση, συνολικά το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου. Αλλά δεν τους βγαίνει. Γι' αυτό σκούζουν. Επειδή δεν μπόρεσαν, δεν μπορούν και ξέρουν ότι δε θα μπορέσουν ποτέ να βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι. Και για όποιον του πέφτει βαρύ να το χωνέψει «ξίδι» που λέει και λαός μας...