Ολα αυτά, διότι "σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέψουμε (!!) ν' ανακόψει τη μεγάλη προσπάθεια που κάνει τα τελευταία χρόνια (!!!) η χώρα (!!!) να συντονίσει το βήμα της με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη" (sic). Οι πραγματικοί συντάκτες του κειμένου - με το δίκιο τους - φοβήθηκαν να πουν την ιμπεριαλιστική "Ευρωπαϊκή Ενωση" με το πραγματικό της όνομα! Η πρώτη ερώτηση που προκύπτει είναι, αν σ' αυτήν την προσπάθεια "της χώρας" οι εθνικιστές πολεμοκάπηλοι είναι υπέρμαχοι ή αντίθετοι. Ας καθησυχάσουμε τους 127: Σίγουρα συμβαίνει το πρώτο. Συνέβαλαν και συμβάλλουν κι αυτοί, για να ριχτεί τελικά η Ελλάδα στο "λάκκο των λεόντων", σύμφωνα με τα προφητικά κείμενα, που μερικοί απ' τους υπογράφοντες συνυπέγραψαν, σε άλλους καιρούς. Τότε αντιπάλευαν μια πορεία στο "άγνωστο", που οι υποστηριχτές της, με βάση το μεγάλο κεφάλαιο και τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις, καλούσαν το λαό ν' αποδεχτεί σαν πορεία προς επίγειο παράδεισο... την εναντίωσή τους προς την "άγνωστη" - πριν δεκαετίες - "προσπάθεια συντονισμού με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη", τώρα που ο λαός μας γνώρισε στο πετσί του, οι διανοούμενοί μας (127) πασχίζουν να την ξεχάσουν, καλώντας το λαό, κατά τον Αισώπειο μύθο, να κάνει το ίδιο... Ξεχνούν την πολύχρονη μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εκατομμυρίων Ελλήνων, τα "τούνελ" χωρίς διέξοδο, τον πενταπλασιασμό των ανέργων που ξεπέρασαν τις 500.000, το οριστικό κλείσιμο βιομηχανικών μονάδων, το ξεπούλημα της χώρας - με τους πιο σκανδαλώδεις όρους - στους ξένους κεφαλαιούχους, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς χωρίς άλλη διέξοδο, την καταστροφή του περιβάλλοντος κ.ά. Μια πορεία, που, επιταχυντικά, κάνει τις μεγάλες μάζες του λαού μας φτωχότερες, για να θησαυρίζουν εγχώρια και ξένα κεφαλαιοκρατικά συγκροτήματα, στα οποία - ας το πούμε κι αυτό - θητεύουν μερικοί απ' τους 127.

Τρέμουν, λοιπόν, μπας και "ανακοπεί η μεγάλη προσπάθεια", που οδήγησε να πληρώνουμε, σαν λαός, περισσότερα στα "άλλα ευρωπαϊκά κράτη", απ' αυτά που - με τυμπανοκρουσίες - εισπράττουμε σαν χώρα, με τη - δήθεν - βοήθειά τους. Μπας και ανακοπεί η επιδίωξη αφελληνισμού της χώρας σε όλα τα επίπεδα και σ' εκείνα που θητεύουν οι υπογράφοντες, στα ήθη και έθιμα του λαού μας, στο πνευματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, στη γλώσσα μας.

Αυτή είναι η "μεγάλη προσπάθεια", που, κατά τη "διακήρυξη αρχών", "πρέπει" να διαφυλάξουμε; Απέναντι σ' αυτήν την καταστροφική πορεία ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. Αρνούνται να δουν πόσο μέσα - στο έγκλημα που συντελέστηκε με την παράδοση Οτσαλάν - είναι τα "ευρωπαϊκά κράτη". Ακριβώς επειδή "συντονίζουμε το βήμα" μ' αυτά στη βάση και της Συμφωνίας Σένγκεν, που, επίσης, "αγνοούν" οι διανοούμενοί μας (127), στήθηκε το μακάβριο σκηνικό στον Κούρδο αγωνιστή.

Αρνούνται να δουν τις συνέπειες "του συντονισμού" σε βάρος εκατομμυρίων Ελλήνων... Μήπως, όμως, έχουν την αξίωση να κάνουν το ίδιο, απέναντι στους 127, τα εκατομμύρια Ελληνες που γεύονται τις συνέπειες της ένταξης; Τολμάνε ορισμένοι απ' τους 127 να δώσουν στοιχεία στον ελληνικό λαό - στον οποίο απευθύνονται (με τα "πρέπει" και τα "δε θα επιτρέψουμε") - για τη δική τους ευμάρεια στην ίδια περίοδο, καθώς, προσκολλημένοι ασφυκτικά στις κυβερνήσεις της "προσπάθειας" και στα εγχώρια και ξένα οικονομικά συγκροτήματα που τις κατευθύνουν, όχι μόνο δεν αισθάνθηκαν την πίεση αυτής της πορείας, αλλά, αντίθετα, βελτίωσαν θεαματικά τη δική τους θέση; Δε νομίζουμε ότι θα το τολμήσουν. Το επιβεβαιώνει η πολύχρονη και συστηματική σιωπή τους απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Σιωπή, που διέκοψαν προσωρινά, για να ...διευκολύνουν τη συνέχισή της...

Με δική τους "λογική" και "αρχές", 127 σκεπτόμενοι άνθρωποι υπογράφουν ένα κείμενο, που συνιστά να ξεχαστεί η παράδοση ενός ηγέτη εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στους δημίους του. Αγνοούν, άραγε, ότι τα παιδιά του Κουρδιστάν αργότερα θα μαθαίνουν στα σχολεία ότι, όπως τον Ελληνα Ρήγα παράδωσαν οι Αυστριακοί του Μέτερνιχ στον Τούρκο δήμιο για εξόντωση, έτσι και η "Ελλάδα" (!!!) - μετά δυο αιώνες - παράδωσε, στον Τούρκο δήμιο, το δικό τους ηγέτη;

Και ποιο νόημα έχει η έκκληση για δίκη του Οτσαλάν με ..."τις αρχές του Δικαίου", όταν η κυβέρνηση, υπέρ της οποίας εκφράστηκαν, συνυπογράφει με τους εταίρους της των ..."ευρωπαϊκών κρατών", την καταδίκη της τρομοκρατίας των Κούρδων αγωνιστών; Που βαθμιαία φτάνουν να βαφτίζουν - οι τρομοκράτες - "τρομοκρατία" κάθε τίμιο αγώνα, που δε βολεύει τους ιμπεριαλιστές και το "πλέον απαραίτητο έθνος" της - σύγχρονης ανθρωποφάγου - κυρίας Ολμπράιτ.

Επιτρέπεται - 127 διανοούμενοι - να μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στην επιδίωξη των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να διαμελίσουν τα βαλκανικά κράτη και πρώτ' απ' όλα τη Γιουγκοσλαβία με σίδερο και αίμα; Διακόσια πενήντα τέσσερα μάτια διανοουμένων, με ομαδική τύφλωση, αποτρέπουν τους 127 να δουν τα τανκς, τα κανόνια, τ' αεροπλάνα, τα στρατεύματα ξένων μισθοφόρων, που, με γνώση και άδεια της ελληνικής κυβέρνησης, λερώνουν την ελληνική γη για να σκοτώσουν το σερβικό λαό, να ληστέψουν σαν νέοι σταυροφόροι και τον τελευταίο πλούτο των βαλκανικών χωρών. Να τ' αφήσουμε κι αυτό στον... "νόμιμο εκφραστή"; Μ' αυτούς τους "Ευρωπαίους" συνιστούν οι 127 να συμπορευτούμε σε μια πορεία, "που δεν πρέπει ν' ανακοπεί";

Ποια ειλικρίνεια αποπνέει μια διακήρυξη "αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό", όταν - ταυτόχρονα - οι 127 γνωρίζουν ότι τους αγωνιστές - του ίδιου αυτού λαού - η ελληνική κυβέρνηση, επίσημα, ονομάζει τρομοκράτες, που "δε θ' ανεχθεί"; Κρατιούνται στο ένα χέρι δυο καρπούζια; Αυτή είναι η σε "βάθος" ανάλυση, στην οποία αποδύονται οι 127 και το "θάρρος", που ζητούν από ...τους άλλους;

Πότε ανακάλυψαν - παραπέρα - οι 127 την "κουρδοποίηση" των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τις "αδιαφανείς στρατηγικές του ΡΚΚ"; Μετά την παράδοση; Ποια ήταν η θέση της "υπεύθυνης κυβέρνησης", μέχρι το πιάσιμό της "στα πράσα";

Από πού ως πού κινδυνεύει η ...Ελλάδα, να εκτεθεί διεθνώς περισσότερο από "ανεύθυνους τρίτους" και λιγότερο από την υποταγμένη στους ξένους υπεύθυνη κυβέρνησή της; Και είναι μόνο η Ελλάδα, που "δεν έχει τίποτε να κερδίσει από μια στρατηγική σύγκρουσης με την Τουρκία"; Δεν είναι - επίσης - και ο ίδιος ο τουρκικός λαός;

Κώστας ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ