Τι παρατηρούμε; Από τη μια μεριά είναι ο καπιταλισμός, θεριεμένος από τις διεθνείς και ντόπιες συνθήκες. Το σύστημα έχει διαμορφωθεί πλήρως και έχει πάρει το σχήμα Ολύμπου. Στην κορυφή του κάθονται στους θρόνους των οι μεγάλοι θεοί: Τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτοί εξουσιάζουν τα πάντα και τους πάντες. Θα ακούσατε ή θα διαβάσατε, τι είπε ένας μεγάλος τραπεζίτης, που διαπραγματεύεται την αγορά της Ιονικής:

- Την Ιονική θα την πάρω υπό τους όρους που θέλω εγώ.

- Μα η κυβέρνηση... αποπειράθηκαν, να του πουν, ψελλίζοντες.

- Τι η κυβέρνηση, τους διέκοψε οργίλος ο σύγχρονος Δίας.

- Θα σας επιβάλει ορισμένες υποχρεώσεις.

- Τι λέτε ρε; άστραψε και βρόντηξε ο νεφεληγερέτης.

Τσιμουδιά οι πάντες...

- Τρέχα, παιδί μου, να μου κανονίσεις τα των ΔΕΚΟ.

- Μάλιστα, πατέρα.

- Ερμή, αγόρι μου, πήγαινε, να μου φέρεις μια νταρντάνα Σύμβαση, να τη χαρώ, όπως ο αρχαίος συνώνυμός σου έφερνε γυναίκες στον προκάτοχό μου.

- Τρέχω πατέρα.

Πετούσε ο τότε Ερμής, φλεγόμενος από την επιθυμία, να ευχαριστήσει τον πανίσχυρο Κρονίδη. Πετούσε και στην κυριολεξία, γιατί είχε στα πόδια του φτερά. Για την ακρίβεια, στα πέδιλά του. Και η κυβέρνηση σήμερα το ίδιο κάνει. Πετάει κι αυτή, με τα αεροπλάνα, βέβαια. Πετούν τα μέλη της, προς όλα τα σημεία της χώρας, της Ευρώπης και της υφηλίου, για να εκτελέσουν τις εντολές και να εξυπηρετήσουν.

Αυτά τα κόμματα παρουσιάζουν και μια θλιβερή εικόνα. Ανεμίζει το καθένα ένα μπαϊράκι, επάνω στο οποίο αναγράφει μια Αξία, νοθευμένη με τους νέους όρους. Ετσι έχουμε τον "νεοφιλελευθερισμό", τον "νεοδημοκρατισμό", τον "δημοκρατικό σοσιαλισμό". Θλιβερές παρωδίες Αξιών...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ