Ενόψει των ερχόμενων τοπικών εκλογών, οι συζητήσεις που προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ περιστρέφονται γύρω από τα πρόσωπα, που θα επιλεγούν για υποψήφιοι νομάρχες και δήμαρχοι. Βεβαίως, πίσω από τη συζήτηση για τα πρόσωπα κρύβονται πολιτικές επιδιώξεις και κομματικές σκοπιμότητες.

Η ΝΔ θέλει καλά αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές, για να τα παρουσιάσει ως επιβεβαίωση της ως τώρα πολιτικής της και να τα χρησιμοποιήσει ως πρόκριμα για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει ενίσχυση των συνδυασμών που θα υποστηρίξει για να αποκτήσει προβάδισμα στον ανταγωνισμό με τη ΝΔ για το ποιος θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Και ο ΣΥΝ ελπίζει σε μια ενισχυμένη παρουσία του, για να την εντάξει στην αγωνιώδη προσπάθειά του για τον περιορισμό της επιρροής του ΚΚΕ.

Από την άλλη, το ΚΚΕ στοχεύει στη μετατόπιση της συζήτησης από τα πρόσωπα και τα εκλογοσενάρια, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην πολιτική που αυτή εφαρμόζει, σε σχέση και με τη γενικότερη πολιτική, στο ρόλο των κομμάτων, αλλά και στη στάση που θα πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα στις τοπικές εκλογές.

Αλλά ας δούμε γιατί η συζήτηση για τα πρόσωπα είναι αποπροσανατολιστική και άνευ ουσίας. Κατ' αρχήν όσοι μετέχουν σ' αυτή φαίνεται να μη λαμβάνουν υπόψη τους - και, προφανώς, το κάνουν επί τούτου - τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο ρόλος της οποίας άλλαξε κι από, πάλαι ποτέ, «λαϊκός θεσμός», μετατράπηκε σε μηχανισμό του κράτους και σε «τοπικό διαχειριστή» της πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεών του.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται, σήμερα, δεν είναι «ποιος είναι ο δήμαρχος ή ο νομάρχης» - δεν έχει, δηλαδή, τόση σημασία αν είναι «δεξιός» ή «αριστερός», τίμιος ή ανέντιμος, ικανός ή ανίκανος - αλλά «ποιον υπηρετεί, το «ντοβλέτι», ή το λαό;

Και η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, σε ό,τι αφορά στη συντριπτική πλειοψηφία των «τοπικών αρχόντων», είναι ότι «υπηρετούν το «ντοβλέτι». Πριν από χρόνια, όταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση διατηρούσε πολλά από τα λαϊκά χαρακτηριστικά της και δεν είχε ενταχθεί πλήρως στο σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης, εκτός των κομμουνιστών, υπήρχαν κι άλλοι «αιρετοί», που προσπαθούσαν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του λαού, ερχόμενοι, κάποιες φορές, σε αντιπαράθεση με το κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Σήμερα, όλοι οι δήμαρχοι και οι νομάρχες - πλην, βεβαίως, πάλι των κομμουνιστών - έχουν συνταυτιστεί με τις επιδιώξεις της κεντρικής διοίκησης και λειτουργούν σαν ιμάντες της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αυτή η εξέλιξη δεν οφείλεται τόσο στα πρόσωπα. Δεν είναι όλοι οι δήμαρχοι και οι νομάρχες «πουλημένα τομάρια», που, εν γνώσει τους και για προσωπικό όφελος, τάσσονται στην υπηρεσία του «ντοβλετιού». Οφείλεται, κυρίως, στην αλλαγή του ρόλου της Αυτοδιοίκησης. Μια αλλαγή που προωθήθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με σχεδιασμό και πρόγραμμα και σήμερα, πλέον, έχει εμπεδωθεί ως αντίληψη και πρακτική.

Η «ταύτιση» Κράτους - Αυτοδιοίκησης είναι, πια, φανερή «διά γυμνού οφθαλμού» κι αποδεικνύεται, καθημερινά, σε κάθε δράση και δραστηριότητα των «τοπικών εξουσιών».

Οι δήμαρχοι και οι νομάρχες δεν κάνουν τίποτα άλλο, παρά να διαχειρίζονται, σε τοπικό επίπεδο, την πολιτική των κυβερνήσεων του αστικού κράτους:

• Αύξηση της φορολογίας στα λαϊκά στρώματα θέλουν οι κυβερνήσεις; Αμέσως οι δήμοι προχωρούν σε αυξήσεις των δημοτικών τελών και σε επιβολή νέων φόρων.
• Ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προωθούν οι κυβερνώντες; Πάραυτα οι δήμαρχοι προωθούν τη μερική απασχόληση, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα διευρυμένα ωράρια, την εντατικοποίηση της εργασίας, την καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων κλπ.
• Ανάπτυξη προς όφελος των εργολάβων και του κεφαλαίου, σχεδιάζουν τα υπουργεία; Στη στιγμή αναπροσαρμόζουν τις «προτεραιότητες» των αναγκών, των έργων και των δράσεων οι «τοπικοί άρχοντες».

Το γεγονός, όμως, ότι η Αυτοδιοίκηση λειτουργεί σαν σε «τοπικό παράρτημα» της κεντρικής εξουσίας, δε σημαίνει ότι δεν αξίζει ν' ασχοληθεί κανείς μ' αυτή και πρέπει να μείνει στα χέρια των διαχειριστών της αντιλαϊκής πολιτικής. Το αντίθετο, χρειάζεται ν' αυξηθεί η συμμετοχή όσων διαφωνούν με το «νέο» ρόλο της και θέλουν ν' αλλάξουν την κατάσταση. Απαιτείται, δηλαδή, να συμμετάσχουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι αγωνιστές, αποφασισμένοι να δώσουν τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία.

Κι όσο περισσότερες θέσεις κερδίσουν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις στην Αυτοδιοίκηση, τόσο θα μεγαλώσουν οι αντιστάσεις στην αντιλαϊκή πολιτική.

Οχι, βεβαίως, ότι αυτές οι δυνάμεις θα μπορέσουν ν' αλλάξουν αμέσως την κατάσταση που έχει εμπεδωθεί, αλλά θα μπορούν να «κρατάνε κόντρα» στις κεντρικές αντιλαϊκές επιλογές περιορίζοντας, κατά το δυνατόν, τις επιπτώσεις τους στα λαϊκά στρώματα.

Και υπάρχουν θετικά δείγματα γραφής, από τους δημάρχους που εκλέχτηκαν με την υποστήριξη του ΚΚΕ και οι οποίοι αντιστέκονται και αντιπαρατίθενται με την κυβερνητική πολιτική, αρνούμενοι να επιβάλλουν πρόσθετους φόρους, να ιδιωτικοποιήσουν δημοτικούς τομείς, να εφαρμόσουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και παίρνουν πρωτοβουλίες για τα γενικότερα λαϊκά προβλήματα, συμβάλλοντας στην ενημέρωση και την αγωνιστική ενεργοποίηση του λαού.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η αναμέτρηση στις τοπικές εκλογές έχει χαρακτήρα γενικής πολιτικής μάχης και λόγω του γενικού προβλήματος της χώρας, αλλά και γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί βασικό μοχλό υλοποίησης της αντιδραστικής πολιτικής. Γι' αυτό και καλεί το λαό να ψηφίσει με κοινωνικά και πολιτικά κριτήρια, ξεφεύγοντας από τη λογική της επιλογής προσώπων, που αποπροσανατολίζει και παραπλανεί, ν' απεγκλωβιστεί από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κι από τις αυταπάτες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και, γενικότερα, που καλλιεργεί ο ΣΥΝ.

Καλεί τους αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, που συνεργάζονται με τους κομμουνιστές στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στις άλλες λαϊκές συσπειρώσεις να μπουν στη μάχη για να διαμορφωθεί ένας ισχυρός, ριζοσπαστικός πόλος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που θα συμβάλλει στην πάλη για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, η οποία μπορεί να φέρει τις μεγάλες αλλαγές στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, της οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σ' αυτόν τον αγώνα «όσοι πιστοί προσέλθετε»...