«Το μέλλον για τη νεολαία δεν είναι ο καπιταλισμός. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το προαναφερόμενο σύνθημα ακούστηκε και πάλι στο πρόσφατο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ. Και μπορεί το σύνθημα να «χαϊδεύει τ' αυτιά», αλλά σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό άνθρωπο θα προκαλούσε μια σειρά ερωτήματα: Ποιος είναι αυτός ο «άλλος κόσμος»; Και πώς ξέρουμε ότι είναι εφικτός, χωρίς να προσδιορίσουμε, τουλάχιστον, τα βασικά χαρακτηριστικά του; Στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιο μέλλον να παλέψει η νεολαία, όταν ο «άλλος κόσμος» είναι χαμένος σε πυκνή και αδιαπέραστη ομίχλη;

Κι αν κάποιος παραπέμψει για απαντήσεις στις υπόλοιπες θέσεις του ΣΥΝ, τότε οι αντιφάσεις γίνονται ακόμη περισσότερες και, κυρίως, μεγαλύτερες. Οι προτάσεις του τελευταίου περιγράφουν ουσιαστικά έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό», όπου θα ζουν σ' ένα πλαίσιο κοινωνικής δικαιοσύνης και συνεργασίας κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Περιγράφουν, δηλαδή, μια ψευδαίσθηση, έναν κόσμο ανέφικτο.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ καλλιεργεί αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες στη νεολαία, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να κρύψει απ' αυτή, ότι ο μόνος και εφικτός κόσμος, για τον οποίο αξίζει και πρέπει να παλέψει, είναι ο σοσιαλισμός.