Παρασκευή 7 Οχτώβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τώρα τους έπιασε ο πόνος

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα όρια της πρόκλησης για εργαζόμενους και ανέργους αγγίζει ο δικομματικός καυγάς, που ξέσπασε για τα κλειστά εργοστάσια και την ανεργία. Βουλευτές και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, μαζί με το φιλοκυβερνητικό και «αντιπολιτευόμενο» Τύπο, «τσακώνονται» για το αν έκλεισαν περισσότερα εργοστάσια επί ΠΑΣΟΚ ή επί ΝΔ.

Πρόκειται για μια ακόμη επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της ανεργίας και εξιλέωσης του συστήματος που την παράγει, το οποίο, άλλωστε, όλοι τους στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Γιατί, διαφορετικά, θα έβρισκαν τα κότσια να πουν - τουλάχιστον - πού ήταν οι πολιτευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες τους, αλλά και τα ΜΜΕ που σήμερα «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους», όταν έκλειναν τα εργοστάσια που καταγράφουν σήμερα. Είτε επί της προηγούμενης, είτε επί της σημερινής κυβέρνησης.

Μήπως δεν ήταν οι βουλευτές και οι συνδικαλιστές του δικομματισμού, που ζητούσαν, π.χ., στην περίπτωση της «Τρικολάν» να σταματήσουν οι εργαζόμενοι τις κινητοποιήσεις και να ζητήσουν όλοι μαζί την ένταξη της περιοχής στη Δ` Ζώνη κινήτρων για τους επιχειρηματίες; `Η, μήπως, δεν ήταν τα σημερινά κανάλια και εφημερίδες που αφιέρωναν στο πρόβλημα και τους εργατικούς αγώνες ένα μονόστηλο ή λίγα δευτερόλεπτα στον πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο; Το γεγονός ότι τώρα τους έπιασε ο πόνος, όπως και η παρουσίαση του προβλήματος με τον πιο ανώδυνο για την κυρίαρχη πολιτική τρόπο, μόνο κινδύνους κρύβουν για τους εργαζόμενους.

Καυγάς για το θεαθήναι

Ολόκληρο καυγά έστησαν χτες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στην Ολομέλεια της ΓΣΕΕ για το αν έπρεπε ο πρόεδρος Χρ. Πολυζωγόπουλος να συναντήσει μόνος του ή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του προεδρείου τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εναν καυγά για το θεαθήναι και για να δοθεί η ανάλογη τροφή στα ΜΜΕ. Αλλά, όπως παρατήρησε εύστοχα η Μαρία Τσαγκατάκη, στέλεχος του ΠΑΜΕ, παίρνοντας το λόγο στην Ολομέλεια, «εδώ μέσα, οι της πλειοψηφίας τσακώνεστε για το ποιος δείχνει σεβασμό ή όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ομως, όλοι σας δεν έχετε δείξει κανένα σεβασμό στην εργατική τάξη και στα προβλήματά της». Από εμάς περιττεύει κάθε σχόλιο.

Ο «άλλος κόσμος»

«Το μέλλον για τη νεολαία δεν είναι ο καπιταλισμός. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Το προαναφερόμενο σύνθημα ακούστηκε και πάλι στο πρόσφατο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ. Και μπορεί το σύνθημα να «χαϊδεύει τ' αυτιά», αλλά σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό άνθρωπο θα προκαλούσε μια σειρά ερωτήματα: Ποιος είναι αυτός ο «άλλος κόσμος»; Και πώς ξέρουμε ότι είναι εφικτός, χωρίς να προσδιορίσουμε, τουλάχιστον, τα βασικά χαρακτηριστικά του; Στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιο μέλλον να παλέψει η νεολαία, όταν ο «άλλος κόσμος» είναι χαμένος σε πυκνή και αδιαπέραστη ομίχλη;

Κι αν κάποιος παραπέμψει για απαντήσεις στις υπόλοιπες θέσεις του ΣΥΝ, τότε οι αντιφάσεις γίνονται ακόμη περισσότερες και, κυρίως, μεγαλύτερες. Οι προτάσεις του τελευταίου περιγράφουν ουσιαστικά έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό», όπου θα ζουν σ' ένα πλαίσιο κοινωνικής δικαιοσύνης και συνεργασίας κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Περιγράφουν, δηλαδή, μια ψευδαίσθηση, έναν κόσμο ανέφικτο.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ καλλιεργεί αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες στη νεολαία, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να κρύψει απ' αυτή, ότι ο μόνος και εφικτός κόσμος, για τον οποίο αξίζει και πρέπει να παλέψει, είναι ο σοσιαλισμός.

Η ... ουσία του σύγχρονου

«Οι πολίτες στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές θα διαμορφώσουν μια νέα προοδευτική πλειοψηφία πρώτα απ' όλα σε τοπικό επίπεδο, αλλά σίγουρα και σε εθνικό επίπεδο» είπε ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας τις προάλλες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί θα αποτελεί μια «προοδευτική πλειοψηφία» το ενδεχόμενο θετικών αποτελεσμάτων στις τοπικές εκλογές για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η απάντηση είναι πολύ ...απλή: Ο «πράσινος» ευρωμονόδρομος, η «πράσινη» λιτότητα, οι «πράσινες» καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις και «απελευθερώσεις», τα «πράσινα» ξεπουλήματα των δημοσίων επιχειρήσεων, η «πράσινη» ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι «πράσινες» ρουσφετολογίες κλπ., κλπ. είναι... προοδευτικά, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα «γαλάζια», τα οποία είναι συντηρητικά και δεξιά.

Οπως καταλαβαίνετε, τα πάντα είναι θέμα ...χρώματος. Υπάρχουν και οι κομμουνιστές, βέβαια, που λένε ότι όλα πρέπει να κρίνονται με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού και, επομένως, το ΠΑΣΟΚ έχει εξίσου με τη ΝΔ συντηρητική και δεξιά πολιτική, αλλά αυτά είναι... αναχρονιστικά και... ξεπερασμένα και, σύμφωνα με ορισμένους (Γ. Φλωρίδης), ...ακροδεξιά. Η ...ουσία του σύγχρονου βρίσκεται στην ικανότητα - έτσι λένε σήμερα την απατεωνιά - να παρουσιάζεις το μαύρο ως άσπρο. ΄Η, μιλώντας με τους όρους της αγοράς, να πουλάς...

Το «σκιάχτρο» του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους

Η υπόθεση του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους είναι ένα θέμα που έρχεται και παρέρχεται ανά τακτά διαστήματα, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Πολύ περισσότερο, όταν το ανακινεί η ίδια η ηγεσία της Εκκλησίας, προφανώς για να προλάβει εξελίξεις ή και για να περιχαρακώσει τα «κεκτημένα». Δεν είναι τυχαία η επίθεση που εξαπέλυσε, προχτές, ενάντια σε όσους τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στη διάρκεια της συνεδρίασης της Ιεραρχίας.

Πρόκειται για μια «πονηρή» τακτική, σύμφωνα με την οποία προβάλλεται από την Ιεραρχία ένα σκιάχτρο που γράφει «διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους = διωγμός της Εκκλησίας και της χριστιανικής πίστης», ώστε να τρομάξουν «πιστοί» και «άπιστοι»! Ομως, αυτό που κρίνεται δεν είναι η διατήρηση της επιρροής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον ελληνικό λαό, στο «ποίμνιό» της, αλλά η επιβεβαίωση και η διατήρηση της κοσμικής εξουσίας που ασκεί η διοίκηση της Εκκλησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχιεπίσκοπος στην προχτεσινή τοποθέτησή του συνέδεσε άμεσα το ζήτημα του διαχωρισμού με αυτό της πολιτικής κηδείας και της καύσης των νεκρών, ενώ αμφισβήτησε και έννοιες, όπως η «θρησκευτική ελευθερία», που την αντέστρεψε και αντί για ελευθερία επιλογής, την ανέδειξε ως ελευθερία επιβολής!

Η αντίληψη αυτή, που είναι διάχυτη στη «διοικούσα Εκκλησία», πηγάζει από τις διοικητικές δομές της Εκκλησίας της Ελλάδας, οι οποίες αποτελούν συνέχεια και κατάλοιπα - ίσως και τα μοναδικά - της φεουδαρχίας και του δεσποτισμού, κάτω από τον οποίο στενάζουν και οι ίδιοι οι υπηρετούντες στην Εκκλησία. Σ' αυτό έρχεται να προστεθεί η δημιουργία «εκκλησιαστικών πανεπιστημίων» με προδιαγραφές μεσαιωνικές, αφού δε θα ισχύουν βασικές ακαδημαϊκές ελευθερίες, όπως η ελευθερία της σκέψης και της έρευνας. Ας θυμηθούμε εδώ τα όσα κατά καιρούς λέει ο αρχιεπίσκοπος ενάντια στο Διαφωτισμό...

Τυχόν διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, προφανώς και θα έθιγε αυτές τις δομές. Στα πλαίσια της προπαγάνδας της Ιεραρχίας, τεχνηέντως καλλιεργείται ένας άλλος διαχωρισμός, μεταξύ «πιστών» και «απίστων», θεωρώντας ότι μέσω του διχασμού της κοινωνίας, στη βάση τέτοιων αντιθέσεων, μπορεί να ασκεί απεριόριστη εξουσία επί των «πιστών», στρέφοντάς τους μάλιστα ταυτόχρονα και κατά των «απίστων»! Εκ των πραγμάτων, το θέμα του διαχωρισμού συνδέεται και με την υπόθεση του εκδημοκρατισμού της Εκκλησίας. Θα πρέπει να πούμε ότι όσο κι αν από κάποιους υποστηρίζεται ότι αυτά είναι εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει. Και ασφαλώς, οι πλευρές αυτές της Εκκλησίας δεν έχουν σχέση με τη θρησκευτική πίστη, παρόλο που επιδιώκεται μια σύμφυση των δύο εννοιών.

Ζητήματα που άπτονται των ελευθεριών - δε μιλάμε για λατρευτικά θέματα - ενός τόσο μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, όπως είναι οι «πιστοί» της Εκκλησίας, όταν μάλιστα θίγονται ατομικές και λαϊκές ελευθερίες, αποτελεί υπόθεση και της κοινωνίας, των κομμάτων, γενικά του λαού. Συνολικά η υπόθεση του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους είναι πολιτικό θέμα και δεν αντιμετωπίζεται με ξόρκια και αφορισμούς, πίσω από τους οποίους κρύβεται πολιτική οπισθοδρόμηση. Ωστόσο, στις σημερινές συνθήκες, ακόμα και τα προβλήματα αστικού εκσυγχρονισμού, όπως αυτό, έχουν εγκλωβιστεί στη μέγκενη της δικομματικής συμπαιγνίας, επιβεβαιώνοντας πόσο επιτακτική είναι η γενικότερη πολιτική πάλη του λαού.

Τα ... πρωτοφανή

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ το πόσοι ανακάλυψαν τελευταία ότι υπάρχει ...διαπλοκή ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κράτος, με αφορμή την υπόθεση του ραδιοσταθμού «Φλας»!

Ομως, το πιο εντυπωσιακό είναι να βλέπει κανείς να γουρλώνουν τα μάτια και να ωρύονται τα πρώην κυβερνητικά και νυν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για διαύλους και για «ελλιπή νομικά πλαίσια».

Πώς γίνεται και όσο ήταν αυτοί στην κυβέρνηση δεν είχαν αντιληφθεί τίποτε από όλα αυτά; Πώς γίνεται και δεν είχαν αντιληφθεί τη ζοφερή πραγματικότητα; ΄Η μήπως την περίοδο εκείνη οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ δεν απέλυαν ασύδοτοι, δεν έκλειναν ραδιοσταθμούς και εφημερίδες και δεν «ενημέρωναν» όπως αυτοί νόμιζαν;

Μάλλον, θα ήταν καλύτερα, για τους πρώην κυβερνώντες να περιορίσουν τουλάχιστον τις κορόνες. Αλλωστε, είναι σχετικά πρόσφατες και οι θέσεις που πήραν, όταν συζητούνταν στη Βουλή η υπόθεση του «βασικού μετόχου», που ακόμα «εκκρεμεί» στις Βρυξέλλες.

AKOMH 15.000 στρατιώτες θα σταλούν στο Αφγανιστάν ανακοίνωσε ο γραμματέας του ΝΑΤΟ. Προφανώς, η ...ειρήνευση» και η «ανάπτυξη» της χώρας συνεχίζεται. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, οι διαδικασίες αυτές, σε ορισμένες τουλάχιστον χώρες, γίνονται με το πιστόλι στον κρόταφο και έχουν ως αναπόσπαστο στοιχείο τους τη στρατιωτική κατοχή...

Αραγε γνωρίζει κάτι γι' αυτό η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας; ΄Η μήπως η αποστολή στρατευμάτων εκτός Ελλάδας στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων έχει γίνει ...ρουτίνα και ούτε καν ανακοίνωση δε χρειάζεται; Ρωτάμε απλώς.

ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ όλοι στην καταπολέμηση της ανεργίας, ζήτησε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Γεράσιμος Γιακουμάτος από τη Βουλή, αφού, όπως είπε, «δεν είναι υπόθεση του Κώστα Καραμανλή».


Γρηγοριάδης Κώστας

Και δεν περιαυτολόγησε, βέβαια, ο υφυπουργός, αλλά πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δίνει το παράδειγμα. Ξημεροβραδιάζεται καθημερινά στα τηλεοπτικά «παράθυρα», αντιμετωπίζοντας και συκοφαντώντας απολυμένους που ζητούν από την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της, για το συνεχές κλείσιμο επιχειρήσεων σε πάμπολλους κλάδους.

Ο απολογισμός

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ ξεκίνησαν και όλοι όσοι (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, κλπ.) είχαν εναποθέσει στο ορόσημο αυτό -όπως έλεγαν - τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους, για την αντιμετώπιση και επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διαφορών, μπορούν, πλέον, να κάνουν τον απολογισμό τους.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η Τουρκία, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν έχει αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αντιθέτως, τουρκικά στρατεύματα κατοχής συνεχίζουν να βρίσκονται στη βόρεια Κύπρο, ισχύει η απειλή πολέμου εναντίον της Ελλάδας, σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων της τελευταίας και οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρο στο Αιγαίο παραμένουν καθημερινό φαινόμενο. Οσο, για τα περί της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας - ΕΕ και τη δήθεν σαφή υποχρέωση της τελευταίας να δέχεται κυπριακά πλοία στα λιμάνια της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται - όπως έλεγαν και πάλι οι προαναφερόμενοι «ευρωπροσδοκούντες» - η προχτεσινή δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού ήταν κατηγορηματική: «Η Τουρκία θα ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της σε αεροσκάφη και πλοία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο βαθμό που θα αρθούν οι περιορισμοί εις βάρος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου».

Προφανώς, δεν είναι στραβός ο γιαλός. Η ΕΕ ήταν και είναι μια ιμπεριαλιστική ένωση, όπου κάνουν κουμάντο τα συμφέροντα των «μεγάλων» και των πολυεθνικών. Η χώρα μας αρμενίζει στραβά...

«Μαργαριτάρια» του ΣΥΝ

Σωστό περιβόλι είναι το κείμενο θέσεων και καταστατικών αλλαγών, που προτείνει το ΚΣ της Νεολαίας του ΣΥΝ, ενόψει του 4ου Συνεδρίου της οργάνωσης. Γεμάτο «μαργαριτάρια». Κι όχι μόνο πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου. Ενα απ' όλα, πάντως, μας άφησε κυριολεκτικά άφωνους (σελίδα 16, παράγρ. 4.1).

Δε γνωρίζουμε τι θέλουν να πουν οι συντάκτες του κειμένου, αλλά παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα στη διπλανή φωτογραφία.

«Ράμπο» στα δικαστήρια

Το είδαμε κι ...αυτό. Πάνοπλοι μασκοφόροι αστυνομικοί σε δικαστική αίθουσα. Τι έκαναν; Υποτίθεται ότι φύλαγαν τον Σάββα Ξηρό. Ισως και τους παράγοντες της δίκης. Από τι τους φύλαγαν; Αγνωστο. Η σκοπιμότητα όμως της παρουσίας τους είναι οφθαλμοφανής, όπως σαφέστατο ήταν και το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν οι εμπνευστές της επιχείρησης: Η τρομοκρατία υπάρχει, είναι εδώ και, επομένως, η κοινωνία κινδυνεύει. Αρα, χρειάζονται οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι, οι πανταχού παρούσες ηλεκτρονικές κάμερες, τα κάθε λογής φακελώματα και παρακολουθήσεις, οι συνεχώς διογκούμενοι κατασταλτικοί μηχανισμοί και, βέβαια, η εμφάνιση πάνοπλων «Ράμπο» στις δικαστικές αίθουσες.

Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή. Οσο θα εντείνονται τα κοινωνικά προβλήματα και θα οξύνεται η ταξική πάλη, τόσο θα δυναμώνουν την πολύμορφη δράση τους οι κάθε λογής μηχανισμοί, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και την αντιλαϊκή τους δράση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συμβάσεις σκληρής εκμετάλλευσης

Στο στόχαστρο του κεφαλαίου βρίσκονται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μέσω και της γενίκευσης των ατομικών συμβάσεων. Οι αποκαλύψεις του «Ρ» τις προηγούμενες μέρες, για τις κατάπτυστες συμβάσεις που προωθούν οι εργοδότες σε απευθείας διαβουλεύσεις με τους εργαζόμενους, είναι ένα μικρό μόνο δείγμα της επίθεσης στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η εντατικοποίηση, η πολυειδικότητα, η απλήρωτη δουλιά, οι μεταθέσεις, η... απαγόρευση της ασθένειας και της μητρότητας, τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, είναι όσα επιδιώκει το κεφάλαιο μέσα από τις ατομικές συμβάσεις. Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας αποτελεί πάγια επιδίωξή του, για να επιβάλλει τους πιο άγριους όρους δουλιάς και αμοιβής στους εργαζόμενους, πετυχαίνοντας και με αυτόν τον τρόπο αύξηση των κερδών του. Είναι το εφιαλτικό πλαίσιο που θέλει να διαμορφώσει για τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης.

Η επιβολή των ληστρικών όρων στις ατομικές συμβάσεις τροφοδοτείται από τα αντεργατικά νομοθετήματα τόσο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Μόλις πρόσφατα, η κυβέρνηση της ΝΔ, φανέρωσε τις επιδιώξεις της, μέσω του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων 2005 - 2008, για τη γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Είναι βέβαια καθαρό ότι οι ατομικές συμβάσεις αποτελούν μέρος της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κεφάλαιο, κυβέρνηση και κόμματα του ευρωμονόδρομου, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Στο όνομα μιας «ανταγωνιστικότερης» οικονομίας, χτύπησαν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Ενίσχυσαν καθοριστικά κάθε ελαστική μορφή απασχόλησης.

Το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας διευκολύνεται αποφασιστικά και από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ). Αυτές οι ηγεσίες παρέδωσαν και παραδίνουν στο κεφάλαιο δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης μέσω των «κοινωνικών διαλόγων». Είναι αυτοί που υπονομεύουν με το χειρότερο τρόπο τις συμβάσεις. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε καθαρά στις Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις της ντροπής που υπογράφει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για να υπηρετήσει κάθε φορά την «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου.

Οι ατομικές συμβάσεις θα διευρύνονται, θα γίνονται ακόμα χειρότερες, όσο οι εργαζόμενοι δεν αντιστέκονται. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό, δίνουν μάχη ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καλούν την εργατική τάξη να κάνει δική της υπόθεση το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλουν και ανταποκρίνεται στις σύγχρονες και πραγματικές της ανάγκες. Η πάλη για την κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες του εργάτη, αποτελεί μέρος αυτού του διεκδικητικού πλαισίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση η συμμετοχή του κάθε εργάτη στο Πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη και η μάχη για την επιτυχία του είναι επιβεβλημένη.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ