Συνάντηση στην Κακαβιά για την Ειρήνη | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συνάντηση στην Κακαβιά για την Ειρήνη

Δεκατέσσερις του Γενάρη του 1994: Με πρωτοβουλία της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, και σε συνεργασία, τότε, με την Επιτροπή ΑΚΕ και ΚΕΑΔΕΑ οργανώθηκε επίσκεψη στα ελληνοαλβανικά σύνορα και συνάντηση με φιλειρηνικές οργανώσεις της γειτονικής χώρας.

Ακολούθησε σύσκεψη με τοπικούς παράγοντες στο ελληνικό φυλάκιο της Κακαβιάς και στη συνέχεια επίσκεψη στο γειτονικό αλβανικό φυλάκιο, όπου υποδέχτηκε την ελληνική αντιπροσωπεία επιτροπή με επικεφαλής το δήμαρχο της περιοχής και εκπροσώπους κοινωνικών φορέων.

Αντικείμενο της συνάντησης η αναζήτηση κοινών σημείων για την ενίσχυση της ειρηνικής συνεργασίας των δυο λαών και βέβαια η στήριξη του ελληνικού στοιχείου στην Αλβανία.

Τότε η Κακαβιά άνοιξε τις πύλες της και από τις δυο πλευρές των συνόρων σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των προωθήσεων και των προστριβών. Ακολούθησε γλέντι, τα ποτήρια υψώθηκαν υπέρ της Ειρήνης, υποσχέσεις δόθηκαν για κοινές προσπάθειες και χορευτικά συγκροτήματα συμπλήρωσαν την εικόνα και την προσδοκία όπως την οραματιζόταν ο Ρήγας Φεραίος για τη φιλία και συνεργασία, μεταξύ των γειτόνων.

Τώρα ένας επικίνδυνος εθνικισμός καλλιεργείται, δέκα χρόνια από τη συνάντηση εκείνη. Ενας επικίνδυνος εθνικισμός, που καλλιεργείται έντεχνα και συνοδεύεται από προκλήσεις και επεισόδια. Μια κατάσταση που συνοδεύει τη «νέα τάξη» και ενισχύει αυταρχικά καθεστώτα και ολοκληρωτικές υστερίες.

Το «διαίρει και βασίλευε» σε βάρος των λαών αποτελούσε και αποτελεί συστατικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Κλασικό παράδειγμα αποτελούν οι αραβικές χώρες των πετρελαίων (σ.σ. και τα τελευταία χρόνια οι βαλκανικές) όπου πέρα από τις ανοιχτές πολεμικές επιδρομές, εκατοντάδες πράκτορες, τύπου Λόρενς της Αραβίας, καλλιεργούσαν εμφύλιους πολέμους, αποσταθεροποιήσεις καθεστώτων και λεηλασία του εθνικού τους πλούτου, αρχίζοντας από τα πετρέλαια.

Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ