Φαίνεται πως η Δικαιοσύνη στη χώρα μας βάλθηκε να επιβεβαιώσει αυτό που χρόνια τώρα υποστηρίζουν οι κομμουνιστές, ότι δηλαδή είναι ταξική και ως εκ τούτου προτιμά να μένουν στο σκοτάδι κάποιες υποθέσεις που «καίνε» τις κολόνες της αστικής τάξης. Για τρίτη φορά ο Αρειος Πάγος απέρριψε το αίτημα για αναψηλάφηση της δολοφονίας του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζ. Πολκ, το 1948, που συντάραξε τότε την κοινή γνώμη. Ο Αρειος Πάγος αρνείται να ρίξει φως σε μια σκοτεινή περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, όπου κατασκευάστηκαν προβοκάτσιες σε βάρος του ΚΚΕ και δημιουργήθηκαν ένοχοι, με στόχο να μην αποκαλυφθούν οι πραγματικοί ένοχοι, οι ηθικοί αυτουργοί και οι εμπνευστές τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων, που ήταν οι Αμερικανοί με τη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών της χώρας μας.

Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με την 137/04 απόφασή του απέρριψε το αίτημα της Θ. Ζησιμοπούλου, χήρας του δημοσιογράφου Γρ. Στακτόπουλου, ο οποίος καταδικάστηκε το 1949 για συνεργία στη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζ. Πολκ το Μάη του 1948 στη Θεσσαλονίκη.

Να σημειωθεί ότι δύο φορές ακόμη είχε γίνει αίτημα επανάληψης της δίκης. Την πρώτη φορά το αίτημα είχε υποβληθεί το 1977 από τον ίδιο τον Γρ. Στακτόπουλο και τη δεύτερη φορά το 2001 από τη σύζυγό του, καθώς ο ίδιος είχε πεθάνει το 1988 με το στίγμα του δολοφόνου. Και τις δύο φορές, όμως, το αίτημα είχε απορριφθεί.

Συγκεκριμένα, ο Αρειος Πάγος απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της χήρας για νεότερα στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητα του συζύγου της. Επίσης, έκρινε ότι απ' όλα τα στοιχεία που προσκομίστηκαν στο δικαστήριο, δεν καθίσταται φανερό ότι ήταν αθώος ούτε καταδικάστηκε άδικα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αρεοπαγιτική απόφαση επαναλαμβάνει την κρίση της προηγούμενης απορριπτικής του 2001 που είχε δεχτεί ότι ο Γρ. Στακτόπουλος συνεργάστηκε στην ανθρωποκτονία του Αμερικανού δημοσιογράφου, ενώ η ομολογία του δεν ήταν αποτέλεσμα ψυχολογικής ή σωματικής βίας από τις αστυνομικές αρχές.

Η εισήγηση του επίτιμου αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθ. Καφίρη ήταν να «παύσει η ποινική δίωξη» και αυτό είναι «το προσήκον πλέον χρέος προς την αλήθεια και τη δημοκρατική χρηστότητα».

Ο Γρ. Στακτόπουλος είχε καταδικαστεί το 1949 σε ισόβια για συνεργία στη δολοφονία του Τζ. Πολκ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στις 16 του Μάη 1948 στην περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου, όταν είχε προσπαθήσει να ανεβεί στο βουνό για να πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού, Μ. Βαφειάδη. Η δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου είχε αποδοθεί στα στελέχη του ΚΚΕ Αδ. Μουζενίδη και Ευ. Βασβανά ως φυσικούς αυτουργούς.

Η δίκη που διεξήχθη για την υπόθεση Πολκ το 1949 ήταν μια δίκη-παρωδία, χαρακτηριστική του κλίματος εκείνης της εποχής, προσαρμοσμένη στις κυβερνητικές και στις διωκτικές αρχές για την κατασκευή κατηγορουμένων και αποδεικτικών στοιχείων και την απόκρυψη των αληθινών ενόχων.

Ο εισαγγελέας Αθ. Καφίρης στην πρότασή του είχε υποστηρίξει ότι έχουν προκύψει νεότερα στοιχεία, που αποδεικνύουν την αθωότητα του Γρ. Στακτόπουλου, μεταξύ των οποίων είναι και τα εξής:

• Ο Αδ. Μουζενίδης που κατηγορήθηκε από την αρχή ως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας Πολκ είχε σκοτωθεί σε μάχη την περίοδο του Εμφυλίου ένα μήνα πριν από το φόνο του Αμερικανού δημοσιογράφου
• Η εκδοχή που υιοθετήθηκε τότε για να ερευνηθούν οι ένοχοι στο χώρο του ΚΚΕ ήταν λανθασμένη ή επιλέχτηκε σκόπιμα από τις ανακριτικές αρχές, καθώς το ΚΚΕ όχι μόνο δεν είχε κανένα συμφέρον να φονεύσει τον Τζ. Πολκ, αλλά, αντίθετα, το διευκόλυνε να προστατευτεί ο Αμερικανός δημοσιογράφος και να πάρει συνέντευξη από τον Μ. Βαφειάδη
• Υπάρχουν πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι ο φερόμενος συναυτουργός της δολοφονίας Ευ. Βασβανάς δε βρισκόταν ούτε θα μπορούσε να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη εκείνη την περίοδο
• Η παρουσία του Γρ. Στακτόπουλου ήταν περιττή, καθώς το στέλεχος του ΚΚΕ Αδ. Μουζενίδης ήταν πολύ καλός γνώστης της αγγλικής γλώσσας
• Η ομολογία ενοχής του Γρ. Στακτόπουλου ενώπιον του δικαστηρίου ήταν προϊόν ψυχικής και σωματικής βίας.