Οσο για «τα αυτονόητα του 1974», ας μην ξεχνά ο Ν. Κωνσταντόπουλος τα εξής: Πρώτον, για τον ίδιο δεν ήταν αυτονόητα, αφού τότε βρισκόταν στο ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, κάποιοι άλλοι έλεγαν μεν πως είναι αυτονόητα, αλλά η πράξη τους κάθε άλλο παρά αυτό φανέρωνε, όπως απέδειξε η διάλυση της «Ενωμένης Αριστεράς». Κι ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του από το γεγονός πως ήταν οι ίδιοι, που διέσπασαν το ΚΚΕ το 1968 κι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάλυση του ενιαίου Συνασπισμού το 1991.

Αν μη τι άλλο, ας καταλάβει ο πρόεδρος του ΣΥΝ ότι τα αυτονόητα της ιστορικής αυτής περιόδου φωνάζουν τα εξής: Πρώτον, η αριστερή φυσιογνωμία και ταυτότητα μιας πολιτικής δύναμης κατακτιέται στην πράξη, μέσα στους ταξικούς και πολιτικούς αγώνες και, πάντως, δεν «απονέμεται» ούτε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε από την κρατική υπηρεσία, όπου τα κόμματα καταθέτουν τους τίτλους τους. Δεύτερον, Αριστερά ενάντια στο ΚΚΕ δεν μπόρεσε ποτέ να υπάρξει. Οχι, γιατί το τελευταίο έχει την προστασία κάποιας υπερφυσικής δύναμης, αλλά γιατί δε νοείται Αριστερά, η οποία αντιπαλεύει - με τον έναν ή άλλον τρόπο - τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Ολ' αυτά για τα οποία παλεύουν καθημερινά οι κομμουνιστές.