Τετάρτη 21 Γενάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εκθέσεις που... εκθέτουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες, είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με τις οποίες η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης χτυπάει το «καμπανάκι του κινδύνου» στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Το διευθυντήριο των Βρυξελλών, διοχέτευσε πληροφορίες της έκθεσης για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας - θα δοθεί σήμερα στη δημοσιότητα - για να εκφράσει την ανησυχία του (και των συμφερόντων που εκπροσωπεί) σχετικά με την πορεία των δημόσιων οικονομικών.

Με τις επισημάνσεις της, ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει τα κρατικά ελλείμματα, το δημόσιο χρέος και να ενισχύει την ανταγωνιστικότητα με την προώθηση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων και άλλα μέτρα, η Κομισιόν στρώνει στην ουσία το χαλί για τη λήψη νέας δέσμης αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 7ης Μάρτη.

Ενα είναι βέβαιο. Αν τα δύο μεγάλα κόμματα βγουν ενισχυμένα σε ψήφους από τις εκλογές της 7ης Μάρτη, όποιο κι αν σχηματίσει κυβέρνηση, θα προχωρήσει με μεγαλύτερη ευκολία στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Ο μόνος τρόπος ουσιαστικής αντίστασης στις εκλογές είναι η καταψήφισή τους, η μείωση της δύναμής τους και η παράλληλη ουσιαστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Επιζήμιοι «μικροϊμπεριαλισμοί»

Ο ιμπεριαλισμός είναι στην πραγματικότητα ο σύγχρονος καπιταλισμός και σφραγίζει με τα γνωρίσματά του, λίγο-πολύ, όλες τις καπιταλιστικές χώρες, μεγάλες και μικρές. Μια σχετική απόδειξη, για παράδειγμα, είναι και η γνωστή σε όλους και δημόσια ομολογημένη επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης (όπως και της ΝΔ) για ηγεμονικό ρόλο της χώρας (του εγχώριου κεφαλαίου, δηλαδή) στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται, μάλιστα, για μια επιθυμία που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να την κάνει πράξη με διάφορους τρόπους, στηρίζοντας την επέκταση του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη, στέλνοντας «ειρηνευτικές δυνάμεις» στο πλευρό των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συμμετέχοντας στους σχεδιασμούς και στην εκτέλεση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αφιερώνοντας μεγάλα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό, ο οποίος, βέβαια, δεν αντέχει για πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις, κλπ., κλπ.

Γνωρίζοντας όλ' αυτά, λοιπόν, δεν ξαφνιάζει η πρόσφατη δήλωση του Α. Τσοχατζόπουλου ότι «η Ελλάδα αποτελεί την καθοδηγητική δύναμη στην ανάπτυξη των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Τη σημειώνουμε, όμως, γιατί η πολιτική αυτή όχι μόνο ζημιώνει τους εργαζόμενους της Ελλάδας και των γειτονικών χωρών, αλλά και κάθε άλλο παρά συμβάλλει στη σταθερότητα και στην ειρήνη της περιοχής, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες.

Οι εξοπλιστικές δαπάνες...

Είκοσι περίπου χρόνια κυβερνά το ΠΑΣΟΚ τη χώρα και η Ελλάδα ήταν και παραμένει στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε ό,τι αφορά στις λεγόμενες αμυντικές δαπάνες. Η μικρή Ελλάδα ξόδευε και ξοδεύει ετησίως περισσότερα από αρκετά μεγαλύτερες χώρες κι αν λογαριάσουμε τις σχετικές δαπάνες ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ξοδεύουμε περισσότερα από τη Γερμανία ή τη Μ. Βρετανία.

Τα τεράστια αυτά ποσά θα μπορούσαν να έχουν γεμίσει την Ελλάδα με σύγχρονα σχολεία, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας κλπ., κλπ. Θα μπορούσαν να έχουν αντιμετωπίσει τα παραμένοντα για δεκαετίες τώρα προβλήματα υποδομής (σύγχρονοι δρόμοι, σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο σε όλη τη χώρα, κλπ.). Και πολλά πολλά ακόμη. Και όχι μόνον αυτό. Ο βασικός προσανατολισμός των εξοπλισμών εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς και τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και όχι τις όποιες αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και, βέβαια, οι σχετικές διαδικασίες συνοδεύονταν κατά κανόνα από αδιαφάνεια, συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, μεσάζοντες και μίζες κλπ., κλπ.

Αυτά γίνονταν στα είκοσι χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οπως γίνονταν και επί κυβερνήσεων ΝΔ. Μόνο το ΚΚΕ ήταν πάντοτε και είναι κατηγορηματικά αντίθετο σ' αυτή την καταλήστευση του κοινωνικού πλούτου, προς όφελος των πολυεθνικών του πολέμου και του ΝΑΤΟ.

... και οι θέσεις του Γ. Παπανδρέου

Μέσα σ' όλ' αυτά, λοιπόν, έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και εξαγγέλλει μια μείωση των εξοπλισμών (σε αμοιβαιότητα με την Αγκυρα και εφόσον η τελευταία δεχτεί), ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για κοινωνικές δαπάνες και ανάπτυξη. Λες και δεν ξέρει ότι το ίδιο παραμύθι το έχει ξαναπεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά πορεύονταν πάντα στα ΝΑΤΟικά πλαίσια, ανάμεσά τους και στην επιδιαιτητικά «ελεγχόμενη» αυξομείωση της έντασης των ελληνοτουρκικών διαφορών και το αντίστοιχο κυνηγητό των εξοπλισμών. Λες και δεν ξέρει ότι η παρούσα κυβέρνηση - και με τη δική του συμφωνία - έχει αποφασίσει και δρομολογήσει ήδη άλλο ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, για τα επόμενα χρόνια και έχει προχωρήσει σε σχετικές παραγγελίες και συμφωνίες. Λες και δε γνωρίζει ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει «φεσώσει» ήδη τη χώρα, μ' ένα τεράστιο χρέος εξοπλιστικών δαπανών, το οποίο ανέρχεται σήμερα στο δυσθεώρητο ύψος των 45 δισεκ. ευρώ ή 15,2 τρισεκ. δραχμών.

Και, βέβαια, η εξαγγελία του Γ. Παπανδρέου ήταν εντελώς γενικόλογη. Την ίδια στιγμή, οι «παρατρεχάμενοί» του εξηγούσαν, σε σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ότι ο διάδοχος του Κ. Σημίτη εννοεί τη μείωση από 3,5% του ΑΕΠ, που είναι τώρα οι λεγόμενες αμυντικές δαπάνες, σε 3%... Αυτή είναι η ...ρήξη και η ...ανατροπή του ...«νέου ξεκινήματος».

Ο Γιώργος (δεν) λέει...

Ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου προσπαθεί να μιλά αόριστα για να κρύβει το αντιδραστικό των μελλοντικών κυβερνητικών σχεδιασμών. Συνήθως δημαγωγεί πάνω στον πόνο των χαμηλοσυνταξιούχων και των ανέργων. Ομως, ακόμα κι έτσι δεν καταφέρνει να αποσιωπήσει κρίσιμες προτεραιότητές τους. Μέχρι στιγμής έχει εξαγγείλει:

  • Την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
  • Την παραμονή συντάξεων στα σημερινά λειψά επίπεδα («ένα ζευγάρι αγροτών συνταξιούχων παίρνει σήμερα 140.000 δραχμές. Θεωρώ ότι αυτή είναι μια σωστή σύνταξη... μια καλή σύνταξη, μια ικανοποιητική σύνταξη»), είπε
  • Την επικρότηση της νέας «Κοινής Αγροτικής Πολιτικής» της ΕΕ, που ουσιαστικά μειώνει τις επιδοτήσεις, τις αποσυνδέει από την παραγωγή, με μελλοντικό στόχο την εξαφάνισή τους. Αλλωστε, ο Γ. Α. Π. στις 27/1/2003 εισηγήθηκε και ψήφισε, ως πρόεδρος στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, τη μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων στην παραγωγή κατά 55%, των εξαγωγικών επιδοτήσεων κατά 45% και των εισαγωγικών δασμών από τρίτες χώρες κατά 36%.

Παράλληλα, αποκαλύπτοντας τις πολιτικές του παρέες, δηλώνει ότι θα διαθέσει το προσωπικό του κύρος για να προσελκύσει επιχειρηματίες να ανοίξουν δουλιές στην Ελλάδα.

  • Προφανώς γνωρίζει ότι οι μεγαλοκαρχαρίες επενδύουν μόνον όπου υπάρχει ακόμη φθηνότερη εργατική δύναμη, περισσότερες απαλλαγές σε φόρους και εργοδοτικές εισφορές καθώς και μέτρα για να μην υπάρχουν παρεμβάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος στην ασύδοτη δράση τους. Για να το λέει, κάτι τους έχει υποσχεθεί
  • Εξάλλου, χτες, επέχαιρε για τη θεσμοθέτηση από το ΠΑΣΟΚ της μείωσης του «έμμεσου μη μισθολογικού κόστους της εργασίας για την πρόσληψη γυναικών, νέων και μακροχρονίως ανέργων, ηλικίας 55 ετών και άνω». Μειώνουν στο 50% τις εργοδοτικές εισφορές, τις οποίες αναλαμβάνει να καλύψει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι. Ετσι, τα κέρδη της ολιγαρχίας μεγαλώνουν παραπέρα με ακόμα φθηνότερους εργαζομένους
  • Επιπλέον, εισηγήθηκε νέοι να προσλαμβάνονται για τέσσερα χρόνια χωρίς οι επιχειρήσεις ή οι εργαζόμενοι να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Τι θα γίνει όμως με τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα; Ενδεχόμενα, σήμερα, κάποιοι, μπροστά στα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής, να βρουν έτσι μια δουλιά και να ανακουφίσουν πρόσκαιρα τον οικογενειακό ελλειμματικό προϋπολογισμό. Ομως, όταν στα 65 και στα 67 τους, ψάχνουν για ένσημα, θα είναι εκεί ο χαμογελαστός Γ. Α. Π. κι όσοι άλλοι τους εκμεταλλεύτηκαν, να τους προσφέρουν άλλη μια τέτοια «λύση»;

Σημείωση: Ο Γ. Α. Π. δεν έχει αρθρώσει κουβέντα για το ξύλο που (ξανα)τρώνε αυτές τις μέρες αγρότες κι οικοδόμοι. Ισως πρόκειται για μια προχωρημένη μορφή «συμμετοχικής δημοκρατίας», που οι οπισθοδρομικοί αδυνατούμε να κατανοήσουμε. Αυτό που μπορούμε να κατανοήσουμε είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κινούνται στο ίδιο αντιλαϊκό μονοπάτι. Αυτό του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ, της κάθε είδους παροχής στην πλουτοκρατία, με όλο μεγαλύτερα τα βάρη στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Θα το βλέπουμε καθημερινά και το χειρότερο είναι να το ζούμε.

Μόνον ένα ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να δώσει απαντήσεις, να αποτρέψει τα χειρότερα που μεθοδεύουν. Να αποτελέσει μαγιά διαμόρφωσης για ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο αντίστασης στις ξεκάθαρες αντιλαϊκές προθέσεις τους, μαγιά και για τη λαϊκή εξουσία.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Δώσε κι άλλα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΙ ΛΕΤΕ, δεν το ξέραμε αυτό το κόλπο τόσα χρόνια για να λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας και το βρήκε ο Γιώργος Παπανδρέου! Αυτό θα πει φρέσκα μυαλά στην ηγεσία των κομμάτων...

Κατάργηση, λέει, των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες, προκειμένου να προσλαμβάνουν νέους και, μάλιστα, για τέσσερα χρόνια. Εκπληκτική και πρωτότυπη ιδέα...

Πού να δείτε τι κύμα προσλήψεων πρόκειται να παρατηρηθεί, αν, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές, καταργήσουμε επίσης τους μισθούς και τα ωράρια. Ολοι οι εργοδότες θα σπεύσουν να συμβάλουν στη μείωση της ανεργίας.

Οχι τίποτε άλλο, μα κάτι τέτοιες προτάσεις βρήκε να τις κάνει στο Λαύριο, μια από τις περιοχές που έχει υποστεί τα πάνδεινα παλιότερα από την πολιτική προστασίας και ενίσχυσης της ασυδοσίας της ολιγαρχίας, που ακολούθησε (και) το ΠΑΣΟΚ.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, η ...«συμμετοχική δημοκρατία» έδωσε ακόμα μια φορά «τα ρέστα» της χτες, με τα ΜΑΤ που έβαλλαν κατά της διαδήλωσης των οικοδόμων στο υπουργείο Εργασίας.

Κι όταν ακόμη και η Ομοσπονδία Αστυνομικών μιλά για «αλόγιστη χρήση χημικών», καταλαβαίνετε τι έγινε και σε τι σημείο έχουν φθάσει τα πράγματα με τη ...συμμετοχική χρήση των «δυνάμεων καταστολής» από την κυβέρνηση.

Οι «πρωτοκλασάτοι» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όμως, που είναι μόνιμοι θαμώνες τηλεοπτικών «παραθύρων», δε φαίνεται να παίρνουν χαμπάρι απ' όλα αυτά και αρνούνται να δουν μια κοινωνία που αντιστέκεται σε συγκεκριμένες πολιτικές.

Γιατί οι μηχανισμοί αυτού του είδους, όπως και άλλοι πολύ χειρότεροι, είναι απολύτως απαραίτητοι και στους δυο, αφού γνωρίζουν τι σχεδιάζουν για την επόμενη μέρα των εκλογών, όποιος κι αν προκύψει κυβέρνηση στις 8 Μάρτη.

SMS: Εξι χρόνια δημοτικό, έξι χρόνια Γυμνάσιο και Λύκειο, πέντε χρόνια πανεπιστήμιο και δύο μεταπτυχιακό, τέσσερα χρόνια άνεργος, τέσσερα χρόνια ανασφάλιστος και πάει λέγοντας. Σύνταξη πότε θα πάρουμε..;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η διαχωριστική γραμμή

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δυστυχώς η Αλ. Παπαρήγα κατασκευάζει διαχωριστικές γραμμές εντός της Αριστεράς, κάνοντας τα αυτονόητα του 1974 αφορισμούς, μετά από τριάντα χρόνια», δήλωσε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αναφερόμενος στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οποιος διαβάσει, όμως, τη συνέντευξη μπορεί πολύ εύκολα να διαπιστώσει, ότι σε μία και μόνη διαχωριστική γραμμή αναφέρθηκε η Αλ. Παπαρήγα. Αυτή που βάζει η πραγματικότητα, με τα λαϊκά συμφέροντα από τη μια πλευρά και από την άλλη, το δικομματισμό και τη συντηρητική πολιτική του, την ολιγαρχία και τις προωθούμενες αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές, την ΟΝΕ και το ΝΑΤΟ, κλπ. Από κει και πέρα, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, ας κοιτάξει τη μέχρι σήμερα πορεία του κόμματός του κι ας εξηγήσει στους εργαζόμενους και το λαό, σε ποια πλευρά αυτή τοποθετεί τον ΣΥΝ, όταν έχει πολλές φορές στηρίξει την ουσία της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, όταν έχει πλειστάκις προσφέρει χείρα βοηθείας και «αριστερό» άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ, όταν συμπορεύτηκε μαζί του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στη ΓΣΕΕ και τα μαζικά κινήματα, όταν θεωρεί θετική την ΟΝΕ, το ευρώ και τον ευρωστρατό, κλπ., κλπ.

Τα αυτονόητα

Οσο για «τα αυτονόητα του 1974», ας μην ξεχνά ο Ν. Κωνσταντόπουλος τα εξής: Πρώτον, για τον ίδιο δεν ήταν αυτονόητα, αφού τότε βρισκόταν στο ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, κάποιοι άλλοι έλεγαν μεν πως είναι αυτονόητα, αλλά η πράξη τους κάθε άλλο παρά αυτό φανέρωνε, όπως απέδειξε η διάλυση της «Ενωμένης Αριστεράς». Κι ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του από το γεγονός πως ήταν οι ίδιοι, που διέσπασαν το ΚΚΕ το 1968 κι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάλυση του ενιαίου Συνασπισμού το 1991.

Αν μη τι άλλο, ας καταλάβει ο πρόεδρος του ΣΥΝ ότι τα αυτονόητα της ιστορικής αυτής περιόδου φωνάζουν τα εξής: Πρώτον, η αριστερή φυσιογνωμία και ταυτότητα μιας πολιτικής δύναμης κατακτιέται στην πράξη, μέσα στους ταξικούς και πολιτικούς αγώνες και, πάντως, δεν «απονέμεται» ούτε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε από την κρατική υπηρεσία, όπου τα κόμματα καταθέτουν τους τίτλους τους. Δεύτερον, Αριστερά ενάντια στο ΚΚΕ δεν μπόρεσε ποτέ να υπάρξει. Οχι, γιατί το τελευταίο έχει την προστασία κάποιας υπερφυσικής δύναμης, αλλά γιατί δε νοείται Αριστερά, η οποία αντιπαλεύει - με τον έναν ή άλλον τρόπο - τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Ολ' αυτά για τα οποία παλεύουν καθημερινά οι κομμουνιστές.

«Προτεραιότητες» σε καρμπόν

«Οι δύο προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αφορούν στις προσλήψεις ιδιαίτερα νοσηλευτικού προσωπικού και στα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου, παρατηρώντας - ως προς την πρώτη - ότι χρειάζονται και περισσότεροι πόροι αλλά κυρίως απλούστευση και ευελιξία των διαδικασιών πρόσληψης», δήλωσε χτες ο υπουργός Υγείας, Κ. Στεφανής.

Βέβαια, και οι «παλιές» κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τέτοιες προτεραιότητες είχαν και έφτασαν να υπάρχουν 25.000 κενές οργανικές θέσεις με βάση τους παλιούς οργανισμούς των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας. Οσον αφορά στα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου (ΚΥΑΤ), είχαν προβλεφτεί κάπου 220 στη δεκαετία του 1980 και λειτούργησαν μόνο δύο. Τώρα το υπουργείο μιλά για 16 καινούρια και το μόνο καινούριο, με όλη τη σημασία της λέξης, είναι η Πολυκλινική για τους Ολυμπιακούς Αγώνες - ενώ τ' άλλα είναι παλιές μονάδες που μετονομάζονται σε ΚΥΑΤ.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στην «ευελιξία των διαδικασιών πρόσληψης» που ανέφερε ο υπουργός, μήπως θα έχουμε την προώθηση ενός ακόμα στοιχείου εμπορευματοποίησης, όπως αυτή θεσμοθετήθηκε με το νόμο 2304 της 23.12.2003 και συγκεκριμένα της ευλύγιστης «άσκησης του επαγγέλματος του νοσηλευτή»; Και ποιος θα τον πληρώνει αυτόν το νοσηλευτή;

Απρέπειες

Πρόσκληση στο ΚΚΕ να παρευρεθεί εκπρόσωπός του στην κοπή της πίτας του Αρεταίειου και του Αιγινήτειου νοσοκομείου έστειλε ο πρόεδρος της εφορίας των δυο νοσοκομείων Χρ. Στεφανάδης.

Ανταποκρινόμενο το ΚΚΕ στην πρόσκληση παρευρέθηκε στην εκδήλωση με εκπρόσωπό του. Οι υπεύθυνοι όμως της εφορίας των νοσοκομείων, ενώ στην πρόσκλησή τους δήλωναν ότι θεωρούν ιδιαίτερη τιμή την ανταπόκριση του ΚΚΕ στην εκδήλωσή τους, στην πράξη αρνήθηκαν το χαιρετισμό εκ μέρους της εκπροσώπου του Κόμματος Μαρίας Κεφαλληνού, αλλά ακόμα και την ανακοίνωση της παρουσίας εκπροσώπου του Κόμματος.

Πρόκειται για απρέπεια η οποία μάλιστα παίρνει ιδιαίτερες διαστάσεις με δεδομένο ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
ΚΚΕ: Ο πραγματικός αντίπαλος του δικομματισμού

Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει πολλούς λόγους που να απαντούν στο «γιατί ΚΚΕ» σ' αυτές τις εκλογές. Για τη συνέπειά του, τις μάχες που έδωσε για τα λαϊκά δίκια, την έγκαιρη προειδοποίηση των εργαζομένων για τα μέτρα που έρχονταν, για την πολιτική του που επιβεβαιώθηκε, τις προτάσεις του που απαντούν στις λαϊκές ανάγκες... Οι λόγοι είναι γνωστοί πλατιά στο λαό, αυτό όμως που σήμερα απαιτείται μπροστά στην εκλογική μάχη είναι η λήψη της απόφασης για καταδίκη του δικομματισμού που θα είναι τέτοια στο βαθμό που θα συνοδεύεται από την εκλογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Η εμπειρία από τη δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων και το πώς αυτή επέδρασε στα λαϊκά στρώματα είναι ένα από τα κριτήρια που πρέπει να πρυτανεύσουν την ώρα της κάλπης. Το αύριο και η προοπτική είναι ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό κριτήριο και σε σύνδεση με το προηγούμενο. Το αύριο, λοιπόν, μπορεί να είναι καλύτερο για τους εργαζόμενους, τα άλλα λαϊκά στρώματα, αν η πολιτική που εφαρμόζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχει δεχτεί ένα καίριο πλήγμα. Αν ο δικομματισμός την επαύριο των εκλογών έχει απέναντί του ένα ΚΚΕ ενισχυμένο. Κακά τα ψέματα. Δύο πολιτικές αναμετρούνται και σ' αυτές τις εκλογές. Η πολιτική των άγριων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και η πολιτική της ρήξης, της σύγκρουσης, η πολιτική που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Πολιτικές δυνάμεις που κηρύττουν το εφικτό, τη συναίνεση, το συμβιβασμό ρίχνουν νερό στο μύλο του δικομματισμού και της τάξης που αυτός εκπροσωπεί.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση του μόνου αντίπαλου του δικομματισμού. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι αντίπαλοί του. Ο πόλεμος εναντίον του το αποδεικνύει περίτρανα. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, όλοι όσοι πλήττονται από την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται μπορούν να κατανοήσουν την αξία μιας τέτοιας εξέλιξης. Να κατανοήσουν πως η ψήφος τους στο ΚΚΕ είναι επένδυση με σίγουρη απόδοση αύριο για τα συμφέροντά τους. Και δε θα είναι το μόνο όφελος. Η επόμενη μέρα των εκλογών με ισχυρότερο το ΚΚΕ θα είναι μια αλλιώτικη μέρα. Πιο αισιόδοξη. Που θα ταράξει τα «λιμνάζοντα νερά». Θα δώσει ώθηση στο λαϊκό, εργατικό κίνημα, θα εμπνεύσει νέους αγώνες κι επειδή αυτοί θα διεξάγονται από καλύτερες θέσεις, θα είναι και πιο αποτελεσματικοί για τους εργαζόμενους, το λαό στο σύνολό του.

Οι εκλογές μπορούν να φοβίσουν το δικομματισμό, να τον καταστήσουν πιο αδύναμο και πιο ευάλωτο. Μπορούν συγχρόνως να δυναμώσουν τον ίδιο το λαό και τα κινήματά του ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσει τις μάχες του για την αποτροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας που ετοιμάζεται να ξεσπάσει, για την απόσπαση κατακτήσεων, για τη δρομολόγηση εξελίξεων προς όφελος των πολλών. Απόφαση χρειάζεται. Για κόκκινη ψήφο, συστράτευση, συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Τα «τζάκια»

Λαοπλάνος ο πατέρας

ψήφους έκλεβε με «θα»

και ο γιος άξιος γόνος

του τρανού παραμυθά

προσπαθεί να ξεγελάσει

με τις ίδιες συνταγές

και στον κόσμο αμολάει

ψέμα δώδεκα οργιές!

***

Ανιψιός μπάρμπα ο άλλος

που 'χει αφήσει εποχή,

προσπαθεί κι αυτός να πάρει

μ' ίδια κόλπα την αρχή

κι αν τυχόν και καταφέρει

να 'ναι αυτός ο νικητής

και με Γιώργο και με Κώστα,

φουκαρά, θα επαιτείς!

***

Ιδια ονόματα για χρόνια

δύο «τζάκια» συμφοράς

κι απ' αυτά, λαέ, χαΐρι

ανοήτως καρτεράς!


Ο οίστρος



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ