Στις 14 Γενάρη 2001 όταν έπεφτε το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ ανοιχτά του Σουνίου, οδηγώντας στο θάνατο πέντε ανθρώπους, πολλοί ήταν αυτοί - και κυρίως τα στελέχη της κυβέρνησης - που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν το τραγικό περιστατικό ως ένα τυχαίο συμβάν. Ενάμιση χρόνο ακριβώς από τότε, μία ακόμη παρόμοια πτώση ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ στην Ανάφη - δυστυχώς πάλι με πέντε νεκρούς - ήρθε για να αποδείξει ότι δεν μπορεί να μιλάει κανείς ούτε για «τυχαία περιστατικά» ούτε για «μοιραίες συμπτώσεις».

Ποιος κρύβεται όμως πίσω από τον ανελέητο αυτό «άγνωστο πόλεμο» που διεξάγεται κάθε τόσο στην ελληνική επικράτεια, ποιος τον προκαλεί και ποιος έχει την κύρια ευθύνη; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να μοιάζει με μυθικό λαβύρινθο, αν τα ίδια τα τραγικά περιστατικά δεν αποκάλυπταν από μόνα τους το μεγάλο ένοχο, που δεν είναι άλλος από την εγκληματική, όπως αποδεικνύεται πια, κυβερνητική πολιτική.

Δεν είναι άραγε η πολιτική της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αυτή που έχει παραδώσει και αυτόν το νευραλγικό τομέα της διαχείρισης της αεροδιακομιδής στην κερδοσκοπία των ιδιωτών της «Helitalia»; Ανέθεσε, δηλαδή, σε ιδιώτες εξοπλισμό - τα πέντε ελικόπτερα - τον οποίο ακριβοπλήρωσε ο ελληνικός λαός, χωρίς μάλιστα να θέσει σ' αυτούς κανένα θεσμικό καθεστώς που να διέπει τις χιλιάδες αεροδιακομιδές που θα κάνουν και χωρίς να εφαρμόσει κανέναν δημόσιο έλεγχο στη διαχείριση που κάνουν! Ποιος καθορίζει τις συνθήκες δουλιάς των πιλότων, τη συντήρηση των ελικοπτέρων και την ποιότητά της, όταν αυτά είναι υπόθεση της ιδιωτικής εταιρίας; Η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης στον τομέα αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από το πόρισμα για την προηγούμενη πτώση του ελικοπτέρου, όπου αποκαλύπτεται ότι οι παραλείψεις της διαχειρίστριας εταιρίας ήταν ακριβώς οι ίδιες με αυτές και του χτεσινού τραγικού γεγονότος...

Δεν είναι άραγε η κυβερνητική πολιτική ο μόνος υπεύθυνος για το γεγονός ότι ολόκληρη η νησιωτική χώρα παραμένει εντελώς γυμνή από πλευράς Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Και δεν είναι ακριβώς αυτή η γύμνια που μετατρέπεται κάθε φορά σε «επείγουσα ανάγκη» αφού η μεταφορά των ασθενών στην Αθήνα γίνεται μονόδρομος; Η κυβέρνηση, λοιπόν, αρνούμενη επίμονα να αναπτύξει ένα σύστημα με σωστά διαρθρωμένες, άρτια εξοπλισμένες, σε μέσα και προσωπικό, μονάδες υγείας στα νησιά, δεν είναι αυτή που έχει αυξήσει το χρόνο ανταπόκρισης σε κάποιο επείγον περιστατικό από τα 10-15 λεπτά σε ώρες και καμιά φορά σε μέρες, με αποτέλεσμα να χάνονται πολύτιμες ζωές;

Και βέβαια τα ερωτήματα δεν εξαντλούνται εδώ. Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να απαντήσει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα ελικοδρόμια της χώρας και ποιος ευθύνεται, αν όχι η κυβέρνηση, για τις τραγικές ελλείψεις τους και την κάκιστη συντήρησή τους; Ποιος μπορεί να απαντήσει πώς λειτουργεί το ΕΚΑΒ και ποιος ευθύνεται, αν όχι η κυβέρνηση, για τις ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό; Τελικά, μόνο μία ερώτηση μπορεί να δώσει την απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις: Ως πότε η χώρα μας θα είναι ο «μεγάλος ασθενής» στα χέρια αυτής της εξουσίας;