Ενα «μπουρίνι» (που θα περάσει), μια «ύστατη» (απεγνωσμένη και για την τιμή των όπλων) «μάχη», αποτελεί για ορισμένους η σημερινή πανεργατική απεργία ενάντια στις ανατροπές που επιφέρει στην Κοινωνική Ασφάλιση το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας. Συνεχίζεται, λοιπόν, και εντείνεται ο σχεδιασμένος ευτελισμός και η υπονόμευση των λαϊκών αγώνων. Ακριβώς γι' αυτό από την επιτυχία της σημερινής απεργίας «διακυβεύονται» ευρύτερα ζητήματα.

Σήμερα «πρέπει» να «περάσει» το Ασφαλιστικό, το μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (αμόκ ιδιωτικοποιήσεων), τις «μεταρρυθμίσεις» σε Υγεία, Παιδεία, κ.ο.κ. Ακολουθούν, αύριο, η φορολογική ενίσχυση του κεφαλαίου (φορολογικό), η παραπέρα «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις άνευ φραγμών (2%), η κατάργηση των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων στις συλλογικές συμβάσεις...

Χωρίς την ύπαρξη ενός μαζικού ταξικού κινήματος που θα τους «κόβει τη φόρα» και το «βήχα», όλα τα παραπάνω θα είναι σύντομα ζώσα εφιαλτική πραγματικότητα, η οποία δε θα είναι καθόλου εύκολο να αναστραφεί. Ακριβώς γι' αυτό διαδίδεται έντονα η μοιρολατρική αντίληψη ότι είναι αναπόφευκτη η υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων μέτρων, πως είναι μάταιος κάθε αγώνας, αφού παντού σε όλο τον κόσμο κυριαρχούν οι δυνάμεις της αγοράς...

Θέλουν να χρεοκοπήσουν στη λαϊκή συνείδηση κάθε σκέψη και πράξη συλλογικής αντίστασης. Προέκταση της παραπάνω αντίληψης σε πολιτικό επίπεδο είναι ότι ο δικομματισμός είναι «παντοδύναμος» και «ανίκητος» και το μόνο που μένει είναι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», η στροφή στην ιδιώτευση και το «ατομικό βόλεμα».

Οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες πρωτοστατούν, με λόγια και έργα, για την εμπέδωση τέτοιων αντιλήψεων. Ακριβώς γι' αυτό και ανεξάρτητα από τις αστείες δικαιολογίες τους με τις οποίες επιχειρούν να μεταθέσουν τις βαριές ευθύνες τους είναι αυτοί που ευθύνονται για την «επάνοδο της Δεξιάς». Η «παντοδυναμία της κεντροδεξιάς», που διαδέχεται την «παντοδυναμία της κεντροαριστεράς», βολεύει εξαιρετικά την παντοδυναμία του καπιταλισμού.