Θαυμάστε τον άδικο, τον κτηνώδη κόσμο, που έχει στήσει η «νέα τάξη». Οκτακόσια εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν κυριολεκτικά σε διάφορες γωνιές της Γης και 24.000 από αυτούς τους δύστυχους πεθαίνουν καθημερινά από την ασιτία. Οι αριθμοί της φρίκης αναφέρθηκαν στη διάσκεψη για την πείνα, που οργάνωσε πριν λίγες μέρες ο ΟΗΕ στη Ρώμη. Συγκεντρώθηκαν εκεί οι εκπρόσωποι των χωρών, που οι πληθυσμοί τους πεινούν, για να διεκτραγωδήσουν τα δεινά των λιμοκτονούντων και να ζητήσουν βοήθεια από τα πλούσια κράτη. Φρούδες ελπίδες έτρεφαν, όμως. Ο,τι κι αν είπαν στη διάσκεψη, οι ίδιοι μόνον τ' άκουσαν, γιατί οι ηγέτες των πλούσιων χωρών ούτε που πάτησαν το πόδι τους εκεί. Ελαμψαν όλοι διά της απουσίας τους, δείχνοντας, έτσι, ότι καρφάκι δεν τους καίγεται για τα εκατομμύρια των πεινασμένων. Αν τους ένοιαζε, άλλωστε, αυτούς τους κύριους για τις ψυχές που πεινούν και πεθαίνουν θα είχαν πάψει από καιρό να καταληστεύουν με κάθε τρόπο τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των φτωχών κρατών, να ανεβάζουν και να συντηρούν διεφθαρμένες κυβερνήσεις σ' αυτές τις χώρες κλπ. Αλλωστε, η «νέα τάξη» έχει κάνει πολύ χειρότερα εγκλήματα από το να αδιαφορεί για τους πεινασμένους της Γης. Πολλές φορές ως τώρα έχει αρπάξει το μυδράλι και έχει θερίσει κόσμο και κοσμάκη στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και αλλού για να προωθήσει τα αισχρά στρατηγικά της σχέδια.

Οκτακόσια εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν στη Γη και αποδεκατίζονται. Και είναι μόνον τα επίσημα καταγεγραμμένα θύματα της πείνας, γιατί είναι γνωστό ότι λιμοκτονούντες δεν υπάρχουν μόνο στις αφρικανικές και άλλες φτωχές χώρες. Πεινασμένοι υπάρχουν και μέσα στις ίδιες τις κοινωνίες των ανεπτυγμένων χωρών, αλλά δεν καταγράφονται πουθενά. Και δε μιλάω για τους «νεόπτωχους», που έχουν δημιουργήσει η «νέα τάξη» και η «παγκοσμιοποίηση» παντού. Αυτοί, κουτσά στραβά, ψευτοζούν. Μιλάω για εκείνους, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και απλώνουν το χέρι στη ζητιανιά στους δρόμους των μεγαλουπόλεων ή που ψάχνουν στα απορρίμματα των αγορών να βρουν κάτι για να κορέσουν την πείνα τους. Τέτοιες τραγικές εικόνες εξαθλιωμένων ανθρώπων, που επαιτούν ή που αναζητούν στα σκουπίδια τον «επιούσιο», μπορείτε να δείτε πίσω από τη βιτρίνα κάθε «ευημερούσας» κοινωνίας. Για να μην αναφέρουμε τι γίνεται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου επικράτησε πλέον ο καπιταλισμός και δημιούργησε από τη μια στιγμή στην άλλη στρατιές πεινασμένων. Η θλίψη περισσεύει εκεί, όταν αναλογίζεται κανείς πώς ζούσαν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι πριν λίγα χρόνια...

Ας επιστρέψουμε, όμως, στη διάσκεψη για την πείνα. Εκεί λοιπόν ειπώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι ένας Αμερικανός καταναλώνει ετησίως τόσα τρόφιμα όσο 300 κάτοικοι της Αφρικής. Και, φυσικά, μιλάμε για ένα μέσο Αμερικανό και όχι για τους Κροίσους που μόνον το χρήμα για τη σαμπάνια που ρέει στα πάρτι τους θα μπορούσε να χορτάσει άπειρους πεινασμένους. Αυτός, όμως, είναι ο κόσμος που έχει στήσει η «νέα τάξη». Οι χορτάτοι και οι νηστικοί. Τα θύματα και οι θύτες. Ναι, τα θύματα και οι θύτες, αφού ό,τι σωρεύουν οι λίγοι προέρχεται από τη βαριά εκμετάλλευση των πολλών. Ακόμη και από το αίμα τους πολλές φορές.