Κανείς δε δικαιούται να ξεχνά. Εκείνη τη νύχτα της 26ης Σεπτέμβρη που το σαπιοκάβαρο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» βούλιαξε ανοιχτά της Πάρου, γεμίζοντας τη θάλασσα πτώματα, ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες, βυθίζοντας στο πένθος το πανελλήνιο. Η τραγωδία αυτή ήταν το αποκορύφωμα των όσων είχαν δει καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι νησιώτες, οι ναυτεργάτες συνολικά ο ελληνικός λαός. Το αποκορύφωμα του ανελέητου ανταγωνισμού που είχε ξεσπάσει, συνέπεια της πολιτικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των ακτοπλοϊκών εταιριών για την αύξηση των υπερκερδών τους, το οποίο συνοδεύτηκε με καθυστερήσεις, άρνηση εκτέλεσης δρομολογίων, υπεράριθμους επιβάτες, το «ξεπάτωμα» πλοίων και ναυτεργατών και συνολικά με το «κουρέλιασμα» κάθε νόμου που περιέχει το ισχύον θεσμικό ακτοπλοϊκό πλαίσιο. Και όμως όλο αυτό το κυριολεκτικά τρομακτικό «σκηνικό» δεν ήταν παρά η αρχή!

Ηταν ουσιαστικά μια πρόβα «τζενεράλε» κυβέρνησης και εφοπλιστών. Ηταν μια «γεύση» από την επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» στις ελληνικές θάλασσες που αξιώνει συνολικά το «αχόρταγο» πολυεθνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αξιώσεις που κωδικοποιούνται στο διαλυτικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αίρει το καμποτάζ, με τον οποίο συντάσσονται τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΝ. Το νομοσχέδιο που εναρμονίζει την ελληνική νομοθεσία με τον Κοινοτικό Κανονισμό και εντός των ημερών ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας θα καταθέσει στη Βουλή είναι απολύτως σαφές: Από την 1η Νοέμβρη 2002 οι θέσεις των 20.000 ναυτεργατών στην ακτοπλοΐα «ξηλώνονται». Καταργείται το σύστημα των «αδειών σκοπιμότητας», βάζοντας έτσι τέλος ακόμα και σε αυτή την ελάχιστη κρατική παρέμβαση για τον προγραμματισμό των δρομολογίων, τον έλεγχο της ασφάλειας των πλοίων. Στις ελληνικές θάλασσες θα μπορούν να αρμενίζουν ανενόχλητα πλοία με σημαίες ευκαιρίας και χαμηλόμισθα αλλοδαπά πληρώματα.

Δεκάδες είναι τα νησιά που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον εφιάλτη της απομόνωσης. Και όχι μόνο αυτό. Αυτού του... τύπου τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες οι επιβάτες θα τις χρυσοπληρώσουν από πάνω. Η κυβέρνηση στο νομοσχέδιό της δεν απελευθερώνει μόνο την τιμή του εισιτηρίου, αλλά, σε όποια τιμή καθορίσει ο εφοπλιστής, θα επιβάλλεται από πάνω από το ίδιο το ΥΕΝ το «χαράτσι» του επίναυλου! Ομως, το κακό δε σταματάει εδώ. Ο ακτοπλοϊκός στόλος με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο έχει χαρακτηριστεί ως το τέταρτο όπλο της χώρας και όχι τυχαία. Είναι ενταγμένος στον αμυντικό σχεδιασμό της Ελλάδας και στην προστασία κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς προστατεύει την εδαφική συνοχή της χώρας. Με το νέο θεσμικό πλαίσιο που προωθείται το τέταρτο όπλο πάει... περίπατο με ό,τι αυτό σημαίνει στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου.

Είναι καθαρό ότι τα όσα προετοιμάζει η κυβέρνηση σε βάρος των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών πρέπει να ριχτούν στον πάτο. Αυτό δεν αποτελεί υποχρέωση μόνο των ναυτεργατών ή των νησιωτών. Είναι καθήκον όλων των εργαζόμενων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, των μαζικών φορέων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι υποχρέωση όλων. Η ακτοπλοΐα εξυπηρετεί εκατομμύρια ανθρώπους. Τα πυροτεχνήματα του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας περί «διαφύλαξης του δημόσιου συμφέροντος» δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Η σημαία του αγώνα ήδη έχει υψωθεί από μια σειρά φορείς που σήμερα στην πλατεία Κοραή «εγκαινιάζουν» την κοινή τους δράση, το αγωνιστικό τους μέτωπο, όχι μόνο για τη διατήρηση του καμποτάζ. Απαιτούν τη σύσταση Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, γιατί οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό. Ο δρόμος, λοιπόν, «άνοιξε» και όποιος κλείσει τα αυτιά στο αγωνιστικό προσκλητήριο ας αναλάβει τις ευθύνες του.