Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης παρενέβη στη συζήτηση που έγινε στην Επιτροπή Πολιτισμού, Νεότητας, Παιδείας, Μέσων Ενημέρωσης και Αθλητισμού, για θέματα της ημερήσιας διάταξης.

Στην παρέμβαση του για το θέμα «Πολιτιστικά αγαθά, εξαγωγή, επιστροφή», τόνισε τα εξής: «Δεν μπορώ να μην αναφερθώ πρώτα στο θέμα των Ελγινείων Μαρμάρων, σαν ακραίο παράδειγμα παράνομης εξαγωγής πολιτιστικών αγαθών. Στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε όλα έχουν μια τιμή, τα πάντα πουλιούνται και τα πάντα αγοράζονται και είναι τραγικό ακόμα και η πολιτιστική κληρονομιά να αποτελεί αντικείμενο εμπορίου. Η έκθεση του εισηγητή, παρά τα θετικά στοιχεία που περιέχει, αντιμετωπίζει τα αποτελέσματα και όχι την ουσία του προβλήματος. Είναι απαράδεκτο πολιτιστικά αγαθά που αποτελούν τμήμα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς να βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και όχι σε μουσεία, όπου ο καθένας μπορεί να τα απολαύσει.

Οσον αφορά στο θέμα που τέθηκε ότι με τη διεύρυνση της ΕΕ θα πρέπει να αντιμετωπιστούν νέοι κίνδυνοι, λόγω του οργανωμένου δικτύου παράνομης εμπορίας πολιτιστικών αγαθών, θέλω να παρατηρήσω ότι στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έχει ήδη διαπραχθεί καταλήστευση του πολιτιστικού τους πλούτου μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, χωρίς να υπάρξει καμία διαμαρτυρία ή μέτρα αντιμετώπισης».

Στη συνέχεια ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, λαμβάνοντας ξανά το λόγο κατά τη συζήτηση του θέματος «e-Learning- να σκεφθούμε την εκπαίδευση του αύριο» που αναφέρεται στη βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω των νέων τεχνολογιών με αύξηση του εξοπλισμού πληροφορικής επισήμανε τα εξής:

«Δεν μπορώ να συμμεριστώ την αισιοδοξία του εισηγητή ότι ο στόχος να παρασχεθούν σε κάθε πολίτη οι αναγκαίες γνώσεις για να ζήσει και να εργαστεί είναι εφικτός. Δε συμμερίζομαι επίσης το γεγονός ότι είναι εφικτό να καλυφθεί το χάσμα μεταξύ εκείνων που έχουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και εκείνων που είναι αποκλεισμένοι. Αυτά θα μπορούσαν να συμβούν σε μια ιδεατή κοινωνία, στο καπιταλιστικό σύστημα όμως είναι αδύνατο.

Ενα καίριο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει να εφαρμόσει τα μέτρα που συζητιούνται. Θα είναι ο δημόσιος τομέας ή θα τεθεί το όλο θέμα κάτω από τον έλεγχο και τους μηχανισμούς της αγοράς, με αποτέλεσμα η όλη διαδικασία να αποτελέσει απλά και μόνο αφορμή να πουληθούν υπολογιστές και προγράμματα.

Το θέμα ανάπτυξης της απαραίτητης υποδομής είναι βέβαια σημαντικό, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, ώστε αυτή να παρέχει μια ολοκληρωμένη, συστηματική και ουσιαστική γνώση. Η πολιτική της ΕΕ απομακρύνει από την πραγματική γνώση.

Επίσης, ένα άλλο ζήτημα που τίθεται είναι ποιος ελέγχει το περιεχόμενο, αφού ο έλεγχος αυτός δίνει πρόσβαση σε μεγάλης κλίμακας ιδεολογική παρέμβαση.

Δε συμμερίζομαι ότι με αυτό το σχέδιο δράσης θα αυξηθεί η απασχόληση και θα καταπολεμηθεί η ανεργία. Εχουμε ανεργία όχι διότι λείπουν οι γνώσεις αλλά διότι το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο παραγωγικό δυναμικό, αποκλειστικά για την κερδοφορία του κεφαλαίου και γι' αυτό δε θα μπορούσε να γίνει αξιοποίησή του για το κοινωνικό σύνολο και την εξέλιξη της κοινωνίας σε ανώτερο επίπεδο».