Ο κλάδος της ναυπηγοεπισκευής είναι πανελλαδικός. Είναι και η Σύρος και η Εύβοια και εδώ εφάπτεται γενικότερα και με τη βιομηχανία μετάλλου. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Είχα πάει στην ΕΛΒΟ στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Εκθεση και τι μου λέγαν εκεί. Και αυτοί τώρα, βασικά έχει περιοριστεί, διεκδικούν η αυτόνομη τώρα ΕΛΒΟ να κατασκευάζει όλα τα αμαξώματα των οχημάτων του στρατού. Και είχαν τις προτάσεις τους, αυτό που λέμε επείγουσα πρόταση για να μην κλείσει το εργοστάσιο, να μη βγούμε στην ανεργία. Να γίνει διαγωνισμός.

Την ίδια ώρα, όμως, μου έλεγαν ότι αν θα πάει στο διαγωνισμό, θα πάρουν και τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, θα πάρουν και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, θα πάρουν και οι άλλες μονάδες σχετικές που υπάρχουν στην Ελλάδα, οι εναπομείνασες και άρα, λέει, θα κονταροχτυπηθούμε μεταξύ μας. Εμείς όμως έχουμε κάνει τόσα αμαξώματα, έχουμε πάρει τα αυτοκίνητα - δεν ξέρω πώς τα λένε στο στρατό - και έχουμε εμπειρία. Αρα, εμείς θα έρθουμε πρώτοι στο διαγωνισμό. Οπότε, καταλαβαίνετε τι κίνδυνοι - ας πούμε - υπάρχουν. Στο όνομα του να βρεθεί δουλειά, ακόμα και με ενιαίο φορέα θα έχεις ανταγωνιστικές μονάδες. Και με ανταγωνιστικές μονάδες, οδηγούμαστε σε ανταγωνιστές μεταξύ τους εργαζόμενους και καταλαβαίνετε, το κίνημα ξετινάζεται στον αέρα.

Επομένως, όταν λέμε ενιαίο φορέα, εννοούμε κλαδικό πανελλαδικό προγραμματισμό και να το πούμε και αλλιώς, σε σύγκρουση με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε σύγκρουση με τις επιλογές του κεφαλαίου. Βεβαίως, αν τον κάνουν σήμερα τον ενιαίο φορέα θα είναι ένας ενιαίος φορέας που προγραμματίζει τις ανάγκες του κεφαλαίου και εκεί μέσα περιέχει τον ανταγωνισμό. Δε θα είναι ενιαίος, μέσα του δηλαδή θα έχει τον ανταγωνισμό.

Πώς βλέπουμε εμείς τον κλάδο; Πρώτον, παραγγελίες για τους εφοπλιστές, παραγγελίες για τις Ενοπλες Δυνάμεις και κατανομή πανελλαδική βέβαια. Εκεί θα πάρεις υπόψη και την εμπειρία, αλλά θα υπάρχει μια ενιαία πολιτική, όχι ανταγωνιστική. Θα πάρεις μεταφορές, τρένα, αυτοκίνητα κλπ. Και να κάνεις ξεχωριστό το κομμάτι των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν έχει σημασία, ο κλάδος θα είναι ένας και μπορεί να έχει εξειδικευμένες μονάδες και με πανελλαδική κατανομή.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε. Μπορείς να πεις στους εφοπλιστές, να τους υποχρεώσεις να τα κατασκευάσουν στην Ελλάδα; Εμείς τους ξεμπροστιάζουμε τους εφοπλιστές. Η κυβέρνηση ούτε θέλει να τους υποχρεώσει, ούτε μπορεί, γιατί ακριβώς τους έχει απελευθερωμένους, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε πανευρωπαϊκό.

Για να πάμε τώρα και στην αμυντική βιομηχανία, γιατί εμείς δε θέλουμε πολεμική μηχανή, θέλουμε αμυντική βιομηχανία. Πάρτε την εξής πλευρά: Υπάρχει απόφαση ευρωπαϊκή, δε θυμάμαι αν ήταν επί ΠΑΣΟΚ ή επί ΝΔ, πάντως έχουν συμφωνήσει όλοι στη συνένωση της ευρωπαϊκής αμυντικής ή πολεμικής - γιατί είναι και πολεμική δυστυχώς, έχουν και ιμπεριαλιστικούς στόχους οι Ευρωπαίοι - τη συνένωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Δηλαδή, ενιαίες ευρωπαϊκές μονάδες. Και κοιτάξτε να δείτε, αλλού μπορεί να μην τα βρούνε οι ανταγωνιστές, εδώ θα τα βρούνε. Και θα είναι και σε πορεία συνένωσης των βιομηχανικών μονάδων που κατασκευάζουν ας πούμε ό,τι έχει σχέση με τις Ενοπλες Δυνάμεις.

Με ποιο στόχο; Γιατί θέλουν να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ, θέλουν να ανταγωνιστούν τη Ρωσία. Και ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος και πού θα είναι η έδρα αυτών εάν φτιάξουν ενιαία ευρωπαϊκή βιομηχανία; Πού θα είναι η έδρα; Θα είναι στη Γερμανία, στη Γαλλία, δεν ξέρω αν δώσουν και στην Ιταλία κάτι, θα είναι στη Μεγάλη Βρετανία, δε θα είναι η Ελλάδα. Επομένως, απ' τα ίδια τα πράγματα δεν είμαστε εμείς μαξιμαλιστές που θέλουμε να τα βάλουμε όλα εφ' όλης της ύλης. Μπαίνουν αντικειμενικά.

Και κοιτάξτε να δείτε, όταν λέω πώς θα αναπτύξουμε τη βιομηχανία τη ναυπηγοεπισκευαστική, την ειρηνική, την αμυντική - και η αμυντική υπέρ της ειρήνης θα είναι, αλλά εν πάση περιπτώσει - εννοούμε το εξής πράγμα: Την απευθύνουμε στο λαό, αλλά ταυτόχρονα και στην κυβέρνηση όταν λέει στο Κοινοβούλιο δεν έχετε προτάσεις, δεν έχετε θέσεις. Και στα άλλα κόμματα, είναι και πεδίο αντιπαράθεσης με τα άλλα κόμματα. Δε σημαίνει ότι έχουμε αυταπάτες. Αλλά απαντάμε και σε αυτούς. Οτι, ναι κύριοι, βεβαίως η πρότασή μας έχει πρακτική αξία.

Τους εφοπλιστές πώς θα τους υποχρεώσεις; Οταν εν πάση περιπτώσει τα πλοία με ελληνική σημαία ή ό,τι υπάρχει εδώ στην Ελλάδα γίνει λαϊκή περιουσία. Δε θα κάναμε εμείς συμφωνία, με συγχωρείτε, με την Κίνα. Δε θα κάναμε συμφωνίες τέτοιες ούτε με την Κίνα, ούτε με τις ΗΠΑ, ούτε με την Τουρκία, ούτε με την ΕΕ, που θα άφηναν απέξω το πού θα κατασκευάζονται τα πλοία.

Επομένως, το πολιτικό ζήτημα μπαίνει. Βεβαίως δε θα λυθεί σήμερα, δεν υπάρχει ο συσχετισμός δύναμης. Κοιτάξτε να δείτε, όταν ένα πράγμα ωριμάζει αντικειμενικά στη ζωή, πρέπει να τίθεται και στο πολιτικό πεδίο και να συγκεντρώνονται δυνάμεις να το παλεύουν, έστω στην αρχή μειοψηφικές, μέχρι να γίνουν πλειοψηφικές.

Σήμερα, δηλαδή, η πρόταση που έχουμε για όλη την οικονομία, αλλά εν πάση περιπτώσει για τον κλάδο αυτό που συζητάμε σήμερα, αντικειμενικά αποδεικνύεται ότι μόνο όταν καταργηθεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα και τα πλοία γίνουν λαϊκή περιουσία ή όταν απειθαρχήσουμε με την ΕΕ ή συγκρουστούμε με τις επιλογές της ΕΕ και ακολουθήσουμε μια πολιτική φιλολαϊκή, φιλεργατική, ανεξάρτητα απ' την ΕΕ, τότε θα υπάρχει δουλειά. Δεν είναι ώριμο με την έννοια ότι δεν έχει αποφασίσει ο λαός να την διεκδικήσει και να την επιβάλει στη ζωή. Ομως, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο όχι μόνο του Κόμματος, αλλά και των εργαζομένων στον κλάδο και του λαϊκού κινήματος.

Και να σας πω και ένα άλλο. Θα παράγω στην Ελλάδα. Και χρειάζεται να χτυπηθεί αυτό που εννοεί σήμερα και η κυβέρνηση και γενικότερα η άρχουσα τάξη της χώρας, το πού επενδύω. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή εκεί που εστιάζουν είναι η ενέργεια και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Αυτά πάνε και τα λένε έξω τώρα στην Ουάσιγκτον. Δηλαδή, οι επενδύσεις θα γίνουν και από την ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ και από άλλες εταιρείες, ευρωπαϊκές, αμερικάνικες και τα λοιπά. Ακούσατε να λένε για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη; Ενώ εμείς μιλάμε από την κλωστοϋφαντουργία μέχρι βεβαίως τη ναυπηγοεπισκευή και τις νέες μορφές ενέργειας και τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, και νέες τεχνολογίες και ό,τι πιο νέο υπάρχει, είμαστε υπέρ.

Εκεί πάνε τα λεφτά και στον τουρισμό. Οχι για τον κοινωνικό τουρισμό και τις διακοπές σας, αλλά τον ιατρικό τουρισμό, τον εκκλησιαστικό τουρισμό, τον συνεδριακό τουρισμό κλπ. για τα μεγάλα κέντρα, και γεμίζουν την Ελλάδα φρουτάκια. Το ξέρετε αυτό, καζίνο, φρουτάκια. Και δε θα είναι μόνο το φρουτάκι. Θα είναι και το φρουτάκι της γειτονιάς, για να κάνει το μυαλό του άλλου πολτό, αλλά θα είναι μεγάλα κέντρα με τα φρουτάκια, εκεί γίνονται οι επενδύσεις.

Αρα, λοιπόν, δεν πρέπει οι εργαζόμενοι πανελλαδικά σε αυτό τον κλάδο να έχουν υπόψη και ποιοι κάνουν τις επενδύσεις και για ποιον σκοπό και πού; Σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει ναυπηγοεπισκευή, θα φτιάξουν τίποτα συνεργεία για μαρίνες για να επιδιορθώνουν αν συμβεί κάτι στα κότερα κλπ. Και αυτά τα πλοία εδώ που φτιάχνουν τα φτιάχνουν για να παίρνουν λεφτά οι Γερμανοί και οι Αραβες. Τα έχουν πληρώσει ένα κάρο λεφτά πριν, δεν τα έχουν παραλάβει, άλλα γράφονται, τα προπληρώνουμε και ούτε ξέρουμε πότε θα τα πάρουμε. Και εν πάση περιπτώσει, όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά για τη συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις εδώ και εκεί. Δεν αφορούν την άμυνα της χώρας.

Με αυτή την έννοια, να συμφωνήσουμε στο εξής πράγμα: Ενα είναι, ότι θέλει αρκετή δουλειά για να γίνει αυτό που επεξεργάζεται ο κλάδος, να γίνει πανελλαδική υπόθεση και πανελλαδικός συντονισμός. Χρειάζεται - βεβαίως η Αττική έχει τους μεγαλύτερους χώρους αλλά δεν είναι μόνο αυτό - για λόγους ταξικότητας του αγώνα και ουσίας πρέπει να κάνει κανείς συνεργασία και με τον πιο μικρό χώρο.

Δεύτερον, να ξεκαθαριστεί τι εννοεί ενιαίος φορέας. Καμία σχέση με τις κοινοπραξίες των επιχειρήσεων και βεβαίως επείγοντα μέτρα για τους ανέργους. Επείγοντα μέτρα ούτε συζήτηση. Αν δεν παρθούν επείγοντα μέτρα δε θα είναι εύκολος και ο αγώνας σε έναν κλάδο με τόση μεγάλη ανεργία. Και να ξεκαθαρίσουμε βεβαίως μέσα από εργατικές και λαϊκές συνελεύσεις πρέπει να αναδειχθούν και μορφές πάλης καινούριες. Αλλά εδώ πρέπει να υπάρχει η συμμετοχή όλων. Δεν είναι η ενιαία διοίκηση που αποφασίζει.

Πρέπει να μπουν νέες δυνάμεις στον αγώνα. Και να συμμετέχουν στην υλοποίηση των μορφών πάλης. Και ταμεία ανεργίας, και όλα αυτά που είπατε - όχι στο στιλ της φιλανθρωπίας, να το ξεκαθαρίσουμε, σε καμία περίπτωση στο στιλ της επαιτείας και της φιλανθρωπίας. Αλλά να αντέξει ένας κλάδος για έναν αγώνα που σε τελευταία ανάλυση είναι πολιτικός. Χρειάζεται και επαφή με τους εργαζόμενους στο ναύσταθμο - τους έκοψαν το γάλα. Είναι μερικές αποκαλύψεις που πρέπει να γίνονται γνωστές. Ενιαίες αποκαλύψεις σε όλη την Ελλάδα. Εσείς τα ξέρετε. Δεν είναι γνωστά σε όλη την Ελλάδα αυτά. Και αν θέλετε μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί να πανελλαδικοποιήσει την πείρα και να την μεταφέρει εδώ και εκεί.

Πιστεύουμε, όμως, και το ξαναλέμε, ότι ο λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, αλλά πρέπει να την πει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Κι αν συρρικνωθεί αυτός ο κλάδος, αυτός ο τομέας, δεν ξαναστήνεται εύκολα ένας κλάδος από την αρχή. Καταλάβατε; Εμείς είμαστε υπέρ των εργοστασίων και κατά των ιδιοκτητών τους. Δε θέλουμε να κλείνουν εργοστάσια. Θέλουμε οι εργάτες να διώξουν τους ιδιοκτήτες τους. Η παραγωγική βάση της χώρας δε θέλουμε να χτυπηθεί. Αρκετά έχει χτυπηθεί. Γιατί μετά δεν είναι εύκολο. Δεν ξαναφτιάχνεις από την αρχή ναυπηγεία.