-- Το τελευταίο διάστημα, αρχίζει και διαμορφώνεται ή φαίνεται ότι διαμορφώνεται ένα κλίμα εκρηκτικό. Χτες είχαμε τα επεισόδια στην Κερατέα, υπάρχουν συνεχόμενες απεργίες γιατρών, φαρμακοποιών, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και υπάρχει και σε εξέλιξη μια πολύ σοβαρή απεργία των 237 μεταναστών. Ταυτόχρονα, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της απέναντι σε κάθε ομάδα που διαμαρτύρεται. Πού εκτιμάτε ότι μπορεί να οδηγήσει αυτή η κόντρα και κυρίως με το θέμα των μεταναστών γιατί φαίνονται αποφασισμένοι και αν θεωρείτε ότι μπορεί να οδηγήσει σε γεγονότα τύπου Δεκέμβρη.

-- Οταν θα είναι πραγματικά εκρηκτική η κατάσταση, δε θα μπορεί να κάνει τίποτε η κυβέρνηση.

Υπάρχει αγανάκτηση, υπάρχει ακόμη και διάθεση και για ξεσηκωμό, αλλά ακόμη το κίνημα δεν είναι σε μια τέτοια κατάσταση και πρέπει να περάσει σε τέτοια κατάσταση, για να μπορεί να έχει και ορισμένες μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες. Εμείς δε λέμε μόνο ριζική νίκη.

Μην μπερδεύουμε τις μορφές πάλης. Οι μορφές πάλης πρέπει να δυναμώσουν δεν το συζητάμε, να βρούμε και νέες, αλλά έχει σημασία και τι ζητάει ο λαός. Και ο αγώνας πρέπει να είναι ενιαίος. Δεν μπορεί κάθε κλάδος μόνος του. Δεν έχει σημασία αν θα απεργούν όλοι μαζί, αλλά η συνειδητοποίηση ότι η επίθεση είναι ενιαία και πρέπει να δοθεί ενιαία η απάντηση και με ποια στρατηγική. Ακόμα το κίνημα αυτή τη στιγμή δε φαίνεται, αυτό που λέμε ικανό για μια αποφασιστική σύγκρουση ή για μια διαδικασία τέτοια. Θα γίνει, εμείς εκεί παλεύουμε.

Δεν καταλαβαίνω, όμως, γιατί πρέπει το σημείο αναφοράς να είναι ο Δεκέμβρης του 2008. Οχι, δεν έχουμε κανένα τέτοιο σημείο αναφοράς. Μπορεί να έχει τέτοιες καταστάσεις, ένα γεγονός να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, αλλά αυτό πρόκειται όχι μόνο για καρικατούρα κινήματος, αλλά πρόκειται για μοχλό υπονόμευσης του κινήματος. Κοιτάξτε να δείτε η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση θα παλέψει το κίνημα όχι μόνο με την καταστολή, με τον εισαγγελέα, με τις απολύσεις, θα το παλέψει με τη συστηματική φθορά, χρησιμοποιώντας την προβοκάτσια ή αξιοποιώντας ανθρώπους που συναισθηματικά ή ανώριμα κάνουν την άλφα ή τη βήτα επιλογή.

Πότε οι εργατικές κινητοποιήσεις άρχισαν να μειώνονται; Μετά τα τρία θύματα στη «Marfin». Ετσι είναι. Δεν είναι και τόσο απλά πράγματα.

Για να ξεκαθαρίσουμε, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν έχει το δικαίωμα κατά κάποιο τρόπο να επιβάλλει παντού και αν θέλετε και σε ανθρώπους που δεν είναι κομμουνιστές με ποια μορφή πάλης θα παλέψουν. Το ίδιο το κίνημα πρέπει να έχει τη δική του δυναμική.

Είδατε όταν έγινε αυτό στη Νομική, ενώ κρίναμε τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν οι μετανάστες, αυτό δε σημαίνει ότι θα ανεχτούμε να ποινικοποιείται η δράση αυτών που χρησιμοποίησαν τους μετανάστες και να τους τραβάει ο εισαγγελέας, ανεξάρτητα από τη διαφωνία μας για τους χειρισμούς ή θα δεχτούμε να την πληρώσουν τα θύματα, οι μετανάστες. Αλλά τα πράγματα είναι σύνθετα, ο αντίπαλος έχει πολλά όπλα να σε πολεμήσει.

Δε σημαίνει, στο όνομα της προβοκάτσιας δεν αναπτύσσω αγώνες για να μην έχω προβοκάτσια, γιατί αυτό επίσης θα κάνει καλό στους προβοκάτορες και αυτούς που τους αξιοποιούν, αλλά και αυτό πρέπει να το πάρεις υπόψη. Σημείο αναφοράς για μας δεν είναι ο Δεκέμβρης του 2008. Είναι και η πείρα του παρελθόντος, αλλά και το τι κίνημα απαιτείται σήμερα και για ποιο σκοπό. Η κουκούλα, το σπάσιμο της βιτρίνας και η πέτρα δεν είναι κίνημα. Το πραγματικό κίνημα είναι αυτό που ζητάει η ιδιοκτησία του πλούτου να γίνει λαϊκή ιδιοκτησία.

Κάποτε στη Βουλή είπαμε και έχει γράψει πολλά γι' αυτό και το «ΠΡΙΝ» ότι σε αυτή τη λαϊκή εξέγερση που εμείς θα στηρίξουμε δε θα σπάσει βιτρίνα. Κοιτάξτε να δείτε, δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο αντίπαλος δε θα μας σπάσει τα κεφάλια. Αλλά ο στόχος δε θα είναι η βιτρίνα του συστήματος, ο στόχος θα είναι το ίδιο το σύστημα αυτό.