Τετάρτη 22 Σεπτέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΕΚΛΟΓΕΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010
Ο «Καλλικράτης» αντιλαϊκό εργαλείο υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών

Από πρόσφατη κινητοποίηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το Σωματείο του Προσωπικού του νοσοκομείου Ρόδου
Από πρόσφατη κινητοποίηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το Σωματείο του Προσωπικού του νοσοκομείου Ρόδου
Ο «Καλλικράτης» είναι μια ευκαιρία, λένε οι υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., για να λυθούν προβλήματα που χρονίζουν στην ελληνική κοινωνία και επιδεινώθηκαν με την κρίση. Παρέχει δυνατότητες ανάπτυξης, άρα και αντιμετώπισης λαϊκών προβλημάτων. Οι υποψήφιοι - αναχώματα στην έκφραση, και με την ψήφο, της αντίθεσης στην αστική πολιτική, όπως οι διάφοροι δήθεν «υπερκομματικοί» και «ανεξάρτητοι», αλλά και οι προερχόμενοι ή στηριζόμενοι στο χώρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν για ευκαιρία που προσφέρουν οι νέοι θεσμοί για φιλολαϊκή πολιτική, λόγω αποκέντρωσης κ.λπ. Καλά προπαγανδιστικά σλόγκαν για να είναι και αληθινά. Γιατί ο «Καλλικράτης» δεν καταργεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, άρα είναι σε όφελος του κεφαλαίου. Επομένως, δεν μπορεί να είναι και σε όφελος του λαού. Επίσης, ο «Καλλικράτης» θεσμοθετώντας νέα όργανα τοπικής διοίκησης σε επίπεδο Περιφερειών και Δήμων διαμορφώνει κρατικούς μηχανισμούς για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της κεντρικής κρατικής πολιτικής. Και το κράτος είναι των μονοπωλίων, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, που είναι μια μικρή μειοψηφία του πληθυσμού, άρα αντιλαϊκό.

Ο «Καλλικράτης» είναι η οργανωτική, διοικητική προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Επιδιώκει να ισχυροποιήσει και να προσαρμόσει κυρίως τους περιφερειακούς κρίκους του ενιαίου (κρατικού) μηχανισμού, τα όργανα μεγάλων αστικών κέντρων (ως δήμων ή «μητροπολιτικών κέντρων»), ώστε να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα, για λογαριασμό του κεφαλαίου, κεντρικές λειτουργίες. Να αποκτήσουν την ικανότητα πιο στενού και ουσιαστικού συντονισμού και ευελιξία διασύνδεσης με τα όργανα της ΕΕ. Η αιτιολογική έκθεση που συνόδευε το νομοσχέδιο για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, λέει χαρακτηριστικά: «Από την 1η Δεκεμβρίου 2009 έχει τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας. Ετσι, η παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία (πρόγραμμα "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ") εναρμονίζεται και συμβαδίζει με αρχές και αξίες που αποτελούν τη βάση για το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εφαρμοστεί, αυτό της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Ενίσχυση της δράσης του κεφαλαίου

Πώς όμως τα νέα τοπικά κρατικά όργανα ενισχύουν τη δράση του κεφαλαίου;

«Η Αυτοδιοίκηση, περιφερειακή και τοπική, αναφέρει ο νόμος, αναλαμβάνει τη διαχείριση των περιφερειακών επιχειρησιακών προγραμμάτων, την εκπόνηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού της περιφέρειας και την υλοποίηση των σχετικών με αυτά δράσεων. Υποδομών - Μεταφορών - Επικοινωνιών, ιδίως έργα τα οποία έχουν αμιγώς περιφερειακή διάσταση, εκπόνηση μελετών της οδικής κυκλοφορίας υπεραστικού οδικού δικτύου, διαχείριση έργων περιφερειακού επιπέδου, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, λιμάνια περιφερειακής σημασίας κ.ά. - Χωροταξίας - πολεοδομίας και περιβάλλοντος (διαχείριση στερεών αποβλήτων, εποπτεία των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών περιφερειακής σημασίας κ.ά.). Φυσικών πόρων - ενέργειας - βιομηχανίας. Εμπορίου, τουρισμού και απασχόλησης. Γεωργίας - κτηνοτροφίας και αλιείας. Εκπαίδευσης, πολιτισμού και αθλητισμού (διά βίου εκπαίδευση), θέματα κατάρτισης και επιμόρφωσης κ.ά. Πολιτικής Προστασίας».

Με βάση τα παραπάνω, τα τοπικά και περιφερειακά κρατικά όργανα, στο όνομα της ανάπτυξης, ή, πιο σωστά, για να ενισχυθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, προωθούν συνεργασίες με μονοπωλιακούς ομίλους που θα αναλαμβάνουν δημόσια έργα υποδομής, τομείς όπως η ενέργεια, (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, πράσινη ανάπτυξη) οι μεταφορές, η συλλογή - μεταφορά και μεταφόρτωση απορριμμάτων, κ.λπ. Διασφαλίζεται η αμεσότερη παρέμβαση σε τομείς και κλάδους της οικονομίας, με βάση και τις κεντρικές κατευθύνσεις π.χ. αλλαγή χρήσης γης και για αγροτικές καλλιέργειες, ανάπτυξη του αγροτουρισμού, ιαματικού, ιατρικού, θρησκευτικού, συνεδριακού τουρισμού και συναφείς προς αυτόν μεταποιητικές μονάδες. Συμβάλλει στην ιδιωτικοποίηση της γης και όποιας δημόσιας περιουσίας.

Ετσι, συμβάλλει στη διευκόλυνση και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα, μέσω της μεταφοράς αρμοδιοτήτων όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, δηλαδή τομείς που την ευθύνη για τη χρηματοδότηση και υλοποίησή τους θα έπρεπε να την έχει το κράτος, συμβάλλει στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε αυτούς τους τομείς. Θα προωθήσει παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας, της χρήσης γης. Θα ηγηθεί, μαζί με την εργοδοσία, σε μια νέα επίθεση κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ας το δούμε σ' αυτά τα δυο βασικά μέτωπα, της Υγείας και της Παιδείας.

Για την Υγεία

Η «αποκέντρωση» των αρμοδιοτήτων Υγείας - Πρόνοιας αποτελεί μέσο για την παραπέρα δραστική μείωση των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών για την Υγεία - Πρόνοια, με μεταφορά της οικονομικής επιβάρυνσης στους ίδιους τους εργαζόμενους, μέσω ιδιωτικών πληρωμών, δημοτικής φορολογίας και από τα ασφαλιστικά ταμεία. Στοχεύει στη μεταφορά της ευθύνης ανάπτυξης και λειτουργίας των υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και Πρόνοιας από το κράτος σε διάφορους φορείς, που συνιστούν τα λεγόμενα «δίκτυα ΠΦΥ και αλληλεγγύης». Σε αυτά περιλαμβάνονται δημοτικά ιατρεία, ΜΚΟ, τα ιατρεία των ασφαλιστικών ταμείων, η εταιρική κοινωνική ευθύνη, οι επιχειρήσεις της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας» και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που βρίσκουν χώρο για επέκταση και ενδυνάμωση της δράσης τους.

Ο σχεδιασμός της «αποκέντρωσης» αφορά και τη νοσοκομειακή περίθαλψη. Πιο ειδικά, τα δημόσια νοσοκομεία σχεδιάζεται να «αποκεντρωθούν» στις περιφέρειες και να λειτουργούν ως «αυτόνομες οικονομικές μονάδες» (ήδη, στα εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης νοσοκομεία τα υπόλοιπα ήδη πέρασαν διοικητικά στις Περιφέρειες), με δικούς τους πόρους, σε κοινό πλαίσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Ηδη οι περικοπές εξετάσεων και φαρμάκων από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία ανοίγουν το δρόμο. Ετσι οι μονάδες Υγείας θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά και ανταγωνιστικά κριτήρια. Επίσης, στην κατεύθυνση της «περιφερειακής ανάπτυξης», υπάρχει προσανατολισμός για την επιχειρηματική σύμπραξη Δήμων, με ξενοδόχους και διάφορους φορείς που παρέχουν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, με στόχο την ανάπτυξη του τουρισμού Υγείας. Για παράδειγμα, όλα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, για τα μεγάλα κέρδη από τις επιχειρήσεις εξωσωματικής γονιμοποίησης, αποτελούν βάση για ανάλογο τουρισμό.

Τα μέτρα αυτά οδηγούν στην ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, στον κατακερματισμό των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας και στην ακόμη μεγαλύτερη όξυνση της ανισόμετρης ανάπτυξης των υπηρεσιών μέσα και ανάμεσα στις περιοχές της χώρας.

Η ανάπτυξη και λειτουργία των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας θα εξαρτάται κύρια από την επιχειρηματική ικανότητα των δήμων και περιφερειών, το μέγεθος και την κοινωνικοοικονομική σύνθεσή τους. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται τα νοσοκομεία και οι υπηρεσίες σε καλές, μέτριες και υποτυπώδεις ως προς το επίπεδο των υποδομών, του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, τις ερευνητικές τους δυνατότητες κ.ά. θα διαφοροποιούνται, όπως ακριβώς και άλλες επιχειρήσεις (π.χ. τριών ή τεσσάρων αστέρων ξενοδοχεία) και οι εργαζόμενοι ανάλογα με την οικονομική και ασφαλιστική τους κατάσταση θα υποχρεώνονται να κατευθύνονται στα αντίστοιχης κατηγορίας νοσοκομεία ή υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Για την Παιδεία

Σήμερα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με άξονα και την κρίση προτάσσει πιο επιθετικά την πολιτική της αποκέντρωσης στην εκπαίδευση, με μοχλό το πλαίσιο: «Αυτοδιοίκηση - αυτοτέλεια - αξιολόγηση - ευελιξία των σχολικών μονάδων».

Η κατεύθυνση αυτή συναντιέται με τους σχεδιασμούς για τη νέα διοικητική δομή, με την προώθηση του «Καλλικράτη».

Η μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους, στις νομαρχίες και βεβαίως στις περιφέρειες συνδέεται με τη λεγόμενη «λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία», δηλαδή το δραστικό περιορισμό των επιδοτήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, με την ανασυγκρότηση των διευθύνσεων της εκπαίδευσης σε περιφερειακό επίπεδο τη στελέχωσή τους στη συνέχεια με τεχνοκράτες, με αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς και την επέκταση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων (ωρομίσθιο, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.λπ.).

Ενας εκσυγχρονισμός που βεβαίως ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά στη σύνθεση των δήμων, τη διαφοροποιημένη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και στο ζήτημα της εκπαίδευσης, την ανεμπόδιστη είσοδο των επιχειρήσεων στους στόχους και τις δομές της εκπαίδευσης στο όνομα των διαφορετικών αναγκών και δυνατοτήτων της λεγόμενης τοπικής κοινωνίας.


Ι.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ