Πέρασε η επέτειος της "Μάχης της Κρήτης". Ομως κάποιοι συνειρμοί και κάποιες συγκρίσεις δεν είναι άκαιρο να γίνουν. Εξάλλου, οι ευρωεκλογές έφτασαν. Ο πόλεμος ενάντια σ' ένα κυρίαρχο κράτος σφράγισε 78 ολόκληρες μέρες και δεν ξέρουμε ακόμη τη συνέχεια.

Οι "Ελληνες" συνθηκολόγοι, άξιοι απόγονοι εκείνων που πίστευαν και διατυμπάνιζαν πως "πάσα αντίστασις είναι ματαία" (ενάντια στον ευρωπαϊκό φασισμό), ζητούν την ψήφο μας. Επίκαιρες ως εκ τούτου κάποιες αναφορές στο τότε. Αυτό θα βοηθήσει το λαό στο τώρα, και για το μέλλον.

Ομοιότητες: Τότε αντιστάθηκε ο κρητικός - και γενικά ο ελληνικός - λαός στο φασισμό. Πρόταξε τα στήθια του ενάντια σ' αυτόν. Τον πλήρωσε, βέβαια, ακριβά, αλλά κανένα τίμημα δεν είναι ακριβό, όταν σε προορίζουν για υποζύγιο και δούλο του κεφαλαίου. Πρωτοπόροι στον αντιφασιστικό αγώνα όπως πάντα - 80 τόσα χρόνια τώρα - οι κομμουνιστές. Μια μαρτυρία περί αυτού μάς δίνει ένα απόσπασμα από άρθρο του Μιλτ. Πορφυρογένη, ηγετικής φυσιογνωμίας του κινήματος: "... Ο φασισμός, γερμανικός και ιταλικός, ανέλαβε μια πρωτοφανή σε έκταση και ένταση εκστρατεία, για να υποδουλώσει ολόκληρο τον κόσμο στο ζυγό της φασιστικής κτηνωδίας και βαρβαρότητας. Στην καινούρια αυτή φάση του τιτάνιου αγώνα της Ελλάδας μας, όπου η Κρήτη γίνεται ο προμαχώνας της ελευθερίας, καθήκον του κάθε Ελληνα γίνεται ο προμαχώνας της ελευθερίας, καθήκον του κάθε Ελληνα είναι να σταθεί άξιος στρατιώτης...". Και αλλού στο ίδιο: "... Οι κομμουνιστές πρέπει να είναι στις πρώτες γραμμές... ". Αυτό το "πρέπει" έγινε πράξη. Οπως και τώρα, που οι κομμουνιστές είναι πάλι στις πρώτες γραμμές του αγώνα, ενάντια στον πόλεμο του ευρωπαϊκού φασισμού (και του αμερικάνικου). Που δε ρημάζει μόνο με βόμβες και πυραύλους τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και τους λαούς, μαζί και τον ελληνικό. Αυτόν βέβαια με... πυραύλους άλλου είδους: Καταστροφή ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων, των κατακτημένων με αίμα. Ξεκλήρισμα, μέσω των τιμών στα προϊόντα και τις αντιαγροτικές επιλογές και πολιτικές, της μικρομεσαίας αγροτιάς. Λουκετάρισμα στη βάση επιβίωσης των μικρομεσαίων. Λιτότητα χωρίς καταληκτικό χρονικό ορίζοντα. Ιδιωτικοποιήσεις που διογκώνουν και την ανεργία. Δολοφονία, στην κυριολεξία, των "αλόγων που γέρασαν". Φυλλορρόισμα των ονείρων της νεολαίας για μια θέση στην αγορά εργασίας και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Περιθωριοποίηση ολόκληρων πληθυσμών, που συνιστούν "νησίδες" αθλιότητος, μέσα στην αστική ευωχία. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς...

Κι όμως, αυτών των θυμάτων, από τις... πυραυλικές εκτοξεύσεις, ζητούν την ψήφο!! Για να ολοκληρωθεί η ισοπέδωσε της ζωής των... Αναισχυντία; Οχι, συνέχιση με άλλα επιχειρήματα εκείνου του "πάσα αντίστασις είναι ματαία".

Διαφορές: Τώρα ο ευρωπαϊκός φασισμός (όχι μόνο εκείνος ο παλιός γερμανικός και ιταλικός) έχει ενδυθεί... δημοκρατικό μανδύα, κατά την προέλαση και επέλασή του στη χώρα μας. Οι παλιοί κατακτητές είναι... σύμμαχοι και εταίροι! Τα όπλα τους τα μετέτρεψαν σε ντιρεκτίβες. Φυλάσσοντας τα πυροβόλα όπλα "δι' ευθετότερονχρόνον" (προειδοποίηση περί αυτού, η... ανθρωπιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία). "Πακέτα" με τη... φίρμα ευρω - σωτήρων και ελληνο - σωτήρων. Συνθήκες που στοχεύουν και στην προστασία των ντόπιων ομογάλακτων του ευρωπαϊκού φασισμού (συγνώμη της ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ). Χάραξη δρόμων μονής διάβασης (μονόδρομων) που οδηγούν το λαό... στις αγκάλες αυτής της ελίτ.

Εν ονόματι λοιπόν όλων αυτών, ζητούν την ψήφο του Ελληνα ψηφοφόρου οι ντόπιοι... Ηρακλείδες της "ευρωπαϊκής ιδέας". Τώρα, βέβαια, πάλι αφήνουν να εννοηθεί εκείνο το "πάσα αντίστασις είναι ματαία", αλλά το ντύνουν με φανταχτερά ιμάτια: "Πρώτα η Ελλάδα", "Η χώρα μας αποτελεί παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή των Βαλκανίων". "Καιρός για κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και άμυνα" και άλλα τέτοια. Για το τελευταίο δικαιούται κανείς να ρωτήσει: Από ποιον κινδυνεύουμε, για να εξασφαλίσουμε τη χώρα μέσα στα κοινά αμυντικά πλαίσια; Η "αυτοκρατορία του κακού".. συγχωρέθηκε. Κι όλοι την κλαίμε... Για όλα τα παραπάνω, πρέπει (επιβάλλεται) να αναπτυχθεί ένας προβληματισμός σε βάθος. Η δεκάτη τρίτη του Ιούνη έφτασει. Και η ευθύνη του καθενός μας είναι μεγάλη, για να μη γίνουμε ακόμη μια φορά "άξιοι της τύχης μας". Ας πληρώσουμε για όλα όσα χρωστάμε στους πολιτικούς σαλτιμπάγκους, που μας οδηγούν σε τριτοκοσμικές προοπτικές. Στην "κοινωνία των δύο τρίτων".

Αντώνης ΧΑΡΧΑΛΑΚΗΣ