Ν' απαντήσουν στην πρόκληση πως η συντριπτική πλειοψηφία τους συντάσσεται και εγκρίνει την κυβερνητική πολιτική. Ν' απαντήσουν για την επετηρίδα και την αξιολόγηση της συμμόρφωσης, για τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, για την ανατροπή των όρων εργασίας τους που ακολουθεί. Να εξηγήσουν πως όλα αυτά δεν αφορούν μόνο εκείνους, μα όλο το λαό. Απόδειξη είναι της εκπαίδευσης και της εργασιακής προοπτικής που θέλουν για τα παιδιά του.

Ν' απαντήσουν στην υποκρισία πως η πολιτική του ξηλώματος της δωρεάν παιδείας απ' το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο έρχεται να προστατέψει το σχολείο από τους ανίκανους και τεμπέληδες καθηγητές που προωθούν τα ιδιαίτερα και την παραπαιδεία.

Ν' απαντήσουν στους κομπασμούς και την αλαζονεία πως τίποτα δεν πτοεί την κυβέρνηση και πως ούτε μιας μέρας αναβολή δε δίνει στην υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών αντιλαϊκών επιδιώξεών της. Γιατί τα γεγονότα κάθε άλλο παρά αταραξία και νηφαλιότητα καταμαρτυρούν στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Ματαιοπονούν, προειδοποιεί ο υφυπουργός Παιδείας. Δε συζητάμε παρά μόνο με όσους συμφωνούν! Ορος του όποιου διαλόγου είναι η αποδοχή εφαρμογής του ν. 2525/97. Βρέξει, χιονίσει "θα 'μαστε οι πρώτοι στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης" σ' όλη την ΕΕ. Και επειδή αντιλαμβάνονται πως όλα αυτά δύσκολα θα συγκρατήσουν την οργή των χιλιάδων αδιόριστων και μόνιμων εκπαιδευτικών, που όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν, πως, αν σήμερα δεν αντισταθούν, δύσκολα αύριο θα αποτρέψουν τα χειρότερα, δε διστάζουν να επικαλεστούν την τρομοκρατία: Επιστράτευση, ΦΑΠ (Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης) ακόμη και ΜΑΤ, που ήδη πραγματοποίησαν μια πρώτη επίδειξη σωφρονισμού εκπαιδευτικών και εργαζόμενων της Ιονικής.

Μ' άλλα λόγια, η όξυνση της κατάστασης το μήνα Μάη στο χώρο της εκπαίδευσης κάθε άλλο παρά ανώδυνη είναι για την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύει (ο πρόεδρος του ΣΥΝ μάλιστα έσπευσε να τη βγάλει από το αδιέξοδο, συμβουλεύοντας αναβολή του ταραχογόνου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ). Πολύ περισσότερο όταν αυτή εκτυλίσσεται τη θερμή περίοδο των βίαιων προσαρμογών στις εργασιακές σχέσεις, του ξετσίπωτου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της ραγδαίας υποτίμησης των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων. Σε μια περίοδο που διαλύονται αυταπάτες για το ποιους στ' αλήθεια εξυπηρετεί η είσοδος στην ΟΝΕ και η πολιτική της "ισχυρής Ελλάδας", οδηγώντας νέα στρώματα εργαζομένων, όπως οι τραπεζοϋπάλληλοι, στο μονόδρομο του αγώνα. Ετσι ο λαός μας μπορεί να μην έχει ακόμη αντιληφθεί όλη την έκταση και τις επιπτώσεις των επερχόμενων αλλαγών στην εκπαίδευση, για τη μόρφωση και την προοπτική των παιδιών του, ξέρει όμως καλά ποιος πυροδοτεί την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών και ποιανού το μέρος να πάρει.

Η εισήγηση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ (με τις ψήφους των ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ) συρμένη σε αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης, κάτω από την πίεση των προβλημάτων, δυσχεραίνει αυτή την προοπτική, απογυμνώνοντας, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, το περιεχόμενο της πάλης από στόχους και αιτήματα που συσπειρώνουν το σύνολο του κλάδου και απευθύνονται σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση θα διατυμπανίζει και ολόκληρη η κοινωνία θα συζητά για το νέο σύστημα αξιολόγησης, του πρόωρου αποκλεισμού των μαθητών από το Λύκειο και τις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, η εισήγηση της ΟΛΜΕ ρίχνει το βάρος της στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Ούτε καν απαιτεί την επαναφορά της επετηρίδας. Αντί για εφ' όλης της ύλης αντιπαράθεση με την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, εκλιπαρεί την προσωρινή αναστολή εφαρμογής του νόμου στη Β Λυκείου, για ασήμαντες βελτιώσεις που καταρρέουν κάτω από τον ογκόλιθο των ταξικών φραγμών και της ιδιωτικοποίησης που διαπερνά το σύνολο του νόμου.

Οι συναινετικές ηγεσίες της ΟΛΜΕ ελπίζουν να περάσει απαρατήρητη, κάτω από το άγχος να δοθεί αγωνιστική διέξοδος η συντηρητική στροφή που επιδιώκουν στο κίνημα των καθηγητών. Η συμμόρφωσή τους στις υποδείξεις της κυβέρνησης για αποδοχή των τετελεσμένων του νόμου, όπως ακριβώς επιδιώκει και η ΠΑΣΚ. Στις συνελεύσεις που άρχισαν και στους αγώνες που θ' ακολουθήσουν, οι καθηγητές θα τους διαψεύσουν.

Θα επιλέξουν και τον αγώνα και το σωστό προσανατολισμό του, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στα δίκαια αιτήματά τους, αλλά και απέναντι στο λαό μας που τους παρακολουθεί που δε θέλει πολύ για να τον ακολουθήσει.

Ε. Μ.