Ο εξευτελισμός έπρεπε, τελικά, να φτάσει στον πάτο του βαρελιού. Επρεπε, δηλαδή, να συμβεί ό,τι συνέβη χτες το πρωί στο Μέγαρο του Χρ. Λαμπράκη για να γίνει καθαρός σ' όλους πλέον - και σ' αυτούς που αποδέχτηκαν αυτόν τον εξευτελισμό - ο ρόλος, που επιφυλάσσουν στην Αυτοδιοίκηση οι πραγματικοί άρχοντες αυτού του τόπου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ένα ρόλο απλού χειροκροτητή στις εκδηλώσεις που θα κάνουν αυτοί στα Μέγαρά τους. Επειδή όμως και οι χειροκροτητές, καμιά φορά, μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνοι, καλό θα είναι να τους περνάμε από έλεγχο. Πού ξέρεις τι κουβαλάνε στις τσάντες τους όταν διαβαίνουν τις πύλες του Μεγάρου...

Ετσι, λοιπόν, άρχισε χτες το πρωί το κατ' όνομα "συνέδριο της ΚΕΔΚΕ". Με τους αστυνομικούς να δημιουργούν στην πύλη του Μεγάρου, φράγμα στους κομμουνιστές δημάρχους, στους εργαζόμενους και στους δημότες, που αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις δημοτικών υπηρεσιών, στο δημοτικό χαράτσωμα και στην καταστροφή των τελευταίων ελεύθερων χώρων της πολύπαθης πρωτεύουσας. Με παιανισμούς από την μπάντα του Δήμου Αθηναίων, μελωδιών ξενόφερτων, αλλά πάντα "σικ", για την "αισθητική" της άρχουσας τάξης.

Με ελέγχους - από υπαλλήλους του Μεγάρου - στις τσάντες των αιρετών και την παράδοση των "κινητών" τους. Με απαγόρευση εισόδου σε κάποιους αιρετούς, που καθυστέρησαν, επειδή έτσι όριζε η "διαδικασία" και το "πρωτόκολλο". Κι αυτοί τα δέχτηκαν όλα. Κάνοντας καθαρό, πως δεν έχουν καμία σχέση με ένα θεσμό, για τον οποίο πραγματικοί λαογέννητοι αιρετοί έχουν γράψει λαμπρές σελίδες.