Πραγματική "διφωνία" προχτές στη Βουλή, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση, για τη Διακυβερνητική, για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την αναθεώρησή της δηλαδή. Μόνο, που ήταν δυο φωνές ριζικά διαφορετικές και αντίθετες μεταξύ τους. Από τη μια, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης, που συμφωνούν με τη Συνθήκη και τις κεντρικές ιδέες για την αναθεώρησή της, καθώς και με το βασικό περιεχόμενο του προγράμματος της δήθεν σύγκλισης. Και από την άλλη, το ΚΚΕ, που διαφωνεί μ' όλα τα προηγούμενα και παλεύει για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της χώρας.

Και δεν περιμέναμε, βέβαια, κάτι διαφορετικό. Δύο είναι, πράγματι, οι κεντρικές επιλογές που στέκουν μπροστά στα πολιτικά κόμματα και την ελληνική κοινωνία σήμερα. Η μία είναι ο δρόμος της ολοένα και βαθύτερης πρόσδεσης και ενσωμάτωσης της χώρας στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό γενικότερα, η ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση και ξεζούμισμα της χώρας, η ασύδοτη λειτουργία και δράση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και όλες όσες πολύμορφες συνέπειες αυτά συνεπάγονται εις βάρος των εργαζόμενων. Κι η άλλη, ο δρόμος της ανάπτυξης της χώρας προς όφελος των εργαζόμενων και όλου του λαού, παρά και ενάντια στις όποιες λογικές μονόδρομου, παρά και ενάντια στις εντολές των καρεκλοκένταυρων εκπροσώπων του πολυεθνικού κεφαλαίου των Βρυξελλών.

Από κει και πέρα, απλώς φανερώνεις τις προτιμήσεις σου και με ποιον είσαι...