«Η Ευρώπη μπορεί να είναι μια μεγάλη δύναμη στο σύγχρονο κόσμο. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει η σημερινή ΕΕ με τη συνεννόηση των λαών της να προχωρήσει στην πολιτική της ενοποίηση, στην κοινή εξωτερική πολιτική και την κοινή αμυντική πολιτική, πρέπει να προχωρήσει στην πολιτική και αμυντική χειραφέτησή της από τις ΗΠΑ». Αυτά δήλωσε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή».

Ας υποθέσουμε, λοιπόν - παρά τις υπάρχουσες περί του αντιθέτου βάσιμες αναλύσεις - ότι η σημερινή ΕΕ κατορθώνει να αποκτήσει μια «κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας». Πρώτον, η κοινή αυτή πολιτική θα σφραγίζεται από τις σημερινές κυρίαρχες ταξικά και πολιτικά δυνάμεις της ΕΕ, δηλαδή από το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Θα είναι, επομένως, μια φιλομονοπωλιακή και ιμπεριαλιστική πολιτική. Δεύτερον, το βήμα αυτό θα οδηγήσει στην «πολιτική και αμυντική χειραφέτηση» του δυτικοευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου από τις ΗΠΑ. Τρίτον, το κύριο που θα σημάνει η χειραφέτηση αυτή θα είναι η ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ρωσία, κλπ.). Σε ακόμη περισσότερες και κάθε είδους συγκρούσεις (πολεμικές ή όχι), για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα αγορών και ζωνών επιρροής, ακόμη μεγαλύτερη καταλήστευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, κλπ., κλπ.

Και η μεν ηγεσία του ΣΥΝ θέλει και ζει με τις αυταπάτες της, οι εργαζόμενοι όμως, γιατί να γιορτάζουν ή να αγωνιστούν για όλα τα προηγούμενα;