Η συνταγή της «Καθημερινής», βέβαια, δεν είναι καινούρια. Ούτε αποτελεί μια ουσιαστικά διαφορετική πρόταση, από την πολιτική της κυβέρνησης. Αλλωστε, δεκαετίες τώρα, στη λογική αυτή κινούνται οι προϋπολογισμοί, που αποφασίζουν και εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της ολιγαρχίας. Αναδιανέμουν ένα μεγάλο μέρος του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Και σχεδόν πάντα, η ανάπτυξη της χώρας αποτελεί τη βασική αιτιολογία.

Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκεται και ο προτεινόμενος από την κυβέρνηση προϋπολογισμός για το 2003. Αλλωστε, η «Καθημερινή» δε διαφωνεί με την πολιτική κατεύθυνση του προϋπολογισμού, αλλά με την ποσότητα των διαρθρωτικών αλλαγών. Τα ίδια, λίγο πολύ, λένε ο ΣΕΒ, οι άλλοι φορείς της ολιγαρχίας, όπως και η ΝΔ.

Απλώς, η «Καθημερινή» βάζει με σαφήνεια τη συνταγή αυτή στις σύγχρονες διαστάσεις της. Μπροστά στις ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, στα πλαίσια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ και των «ελεύθερων αγορών». Ανάγκες, οι οποίες απαιτούν την ολοκληρωτική αποκαθήλωση μιας σειράς βασικών λαϊκών κατακτήσεων του περασμένου αιώνα και την πολύ μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και θα έχουν, ως αναπόφευκτες συνέπειες την επέκταση της φτώχειας, την όξυνση όλων των κοινωνικών προβλημάτων και, βέβαια, την πολύ μεγαλύτερη αύξηση των ανισοτήτων και της ψαλίδας μεταξύ των ελαχίστων «προνομιούχων» και των πολλών.