Οι γαλότσες | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι γαλότσες

Αν και λίγο καθυστερημένα, μου ήρθε η έμπνευση και έγραψα ένα ποίημα για την Βάσω, την καπετάνισσα, και θέλω να σου το απαγγείλω, αν μπορείς να μου διαθέσεις λίγο απ' τον πολύτιμο χρόνο σου». Γνώρισα αμέσως τη φωνή. Ηταν ο φίλος μου ο Λεωνίδας, ο λαϊκός ποιητής.

«Και βέβαια μπορώ, Λεωνίδα. Σε ακούω», απάντησα. Και ο Λεωνίδας, με στόμφο τροβαδούρου, όπως πάντα, άρχισε να απαγγέλλει:

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν

αχολογούν οι σάλπιγγες στου Κηφισού το ρέμα.

Η Βάσω η καπετάνισσα θα πολεμήσει πάλι

θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι.

Φόρεσε τις γαλότσες της, πήρε το καμουτσίκι

και στο Μοσχάτο όρμησε παρέα με τη Φώφη.

Σαν άλλος Ξέρξης θύμωσε κι έδειρε το ποτάμι,

τρεις βουρδουλιές του έριξε κι οι τρεις φαρμακωμένες.

Ο Κηφισός ετρόμαξε και σα σκυλί δαρμένο

για το κακό που έκανε εζήτησε συγνώμη.

Μάζεψε τις σαβούρες του και τα θολά νερά του

και τα μπρος πίσω γύρισε ξανά για το Τατόι.

Γεια σου ρε Βάσω αθάνατη, του έθνους μας καμάρι

μεγάλη στρατηλάτισσα Δέσπω και Μπουμπουλίνα.

Δώσε τα χαιρετίσματα και στ' άλλα παλικάρια

Σημίτηδες, Λαλιώτηδες, Γιωργάκηδες και Γιάννους

Πρωτοπαππάδες, Ακηδες και το σινάφι όλο

που σπούδασαν πολιτική στης μυλωνούς τον κώλο».

Ωραίο το ποίημά σου, Λεωνίδα. Θα το βάλω στα «Διακριτικά», αν και νομίζω ότι της μυλωνούς θα ...της τον κόψει λίγο ο «Ριζοσπάστης», βάζοντας πίσω του τα γνωστά αποσιωπητικά. Μπορεί, όπως το λες, οι λεβέντες του ΠΑΣΟΚ να σπούδασαν πολιτική «στης μυλωνούς», αλλά τη δουλιά που τους ανέθεσαν τα αφεντικά τους την κάνουν μια χαρά. Το ξέρει, βέβαια, και η «κουτσή Μαρία» πως οι ερίφηδες ετούτοι που μας κυβερνούν, δεν είναι οι εκλεκτοί του «κυρίαρχου λαού», αλλά υπάλληλοι - διεκπεραιωτές εντολών, «άνωθεν» προερχομένων. Απέναντι σ' αυτούς τους «ευγενείς Πατρίκιους», φροντίζουν να είναι πάντα εντάξει και πολύ λίγο τους νοιάζει, αν οι «πληβείοι» του Μοσχάτου και των άλλων συνοικιών «σκυλοπνίχτηκαν» για τέταρτη φορά, μέσα σε δύο μήνες.

Και αυτοί μεν, σύντροφε Λεωνίδα, κάνουν καλά τη δουλιά που ανέλαβαν και ανταποκρίνονται πλήρως στα καθήκοντα που τους ανέθεσαν οι εντολείς τους, ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες, στρατοκράτες και πολεμοκάπηλοι. Το θέμα είναι, εμείς, ο ελληνικός λαός, τι κάνουμε. Ενα αγαθό ανθρωπάκι, ΠΑΣΟΚτζής φανατικός, με ...παρωπίδες στα μάτια και με ...ωτασπίδες στα αυτιά του, για να μην ακούει το βόγκο της αγανακτισμένης φτωχολογιάς και την παλλαϊκή ανησυχία για το παγκόσμιο ολοκαύτωμα που ετοιμάζουν οι μακελάρηδες της Ουάσιγκτον, μου έλεγε προχτές, με αφορμή το ένα εκατομμύριο ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν στη Φλωρεντία: «Ε, και τι μ' αυτό; Και δυο και τρία εκατομμύρια να μαζεύονταν, τι θα άλλαζε; Αυτό που θέλουν οι Αμερικάνοι, θα το κάνουν. Είναι η μόνη υπερδύναμη στον κόσμο. Εμάς θα φοβηθούν;».

Γι' αυτό λέμε, Λεωνίδα, και δε θα κουραστούμε να το φωνάζουμε: «Ξυπνάτε ξυλοτρύπηδες/ και κλέφτες της ζωής». Σηκώστε τα κεφάλια σας ψηλά και νιώστε τη δύναμή σας. Τότε, όχι μόνο θα μας φοβηθούν τα αφεντικά και οι υπηρέτες τους, αλλά και θα μας βλέπουν κάθε βράδυ στον ύπνο τους, σαν το χειρότερο εφιάλτη.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ