«Τα προβλήματά μας παραμένουν άλυτα μετά από 8 μήνες, χορτάσαμε "θα" αλλά από ουσία τίποτα, πληρώνουμε την αδιαφορία της πολιτείας, σε ένα βράδυ μας πλημμύρισαν, χάσαμε όλα μας τα υπάρχοντα, στον συνοικισμό μας οι δρόμοι είναι όπως ήταν, τα μπάζα αμάζευτα, κουνούπια, φίδια και τρωκτικά!». Τα παραπάνω σημείωσε η Μαρία Μπούσιου από την Επιτροπή πληγέντων του χωριού Κουλούρι.

«Περιμένουμε και περιμένουμε, μέχρι πότε θα ανεχτούμε την κοροϊδία; Τα είδαμε και χτες στις πιστώσεις του πετρελαίου με γελοία ποσά, γεωργοί και κτηνοτρόφοι είναι σε απόγνωση, τα χωράφια είναι αδύνατο να καλλιεργηθούν λόγω των φερτών υλικών (...) οι λογαριασμοί τρέχουν, δόθηκαν πενιχρές αποζημιώσεις ακόμα και καθόλου (...) όλα αυτά έχουν συνέπειες στη σωματική και ψυχική μας υγεία», σημείωσε και πρόσθεσε ότι «πληρώσαμε ένα σωρό λεφτά στους Ολλανδούς για να μας πουν τι; Αυτά που θα έλεγε ο καθένας από μας... τι πρέπει να γίνει; Εκβάθυνση των ποταμών, καθαρισμός αρδευτικών καναλιών, υποστύλωση των αναχωμάτων... Και πρέπει να σταματήσουμε λέει την καλλιέργεια του βαμβακιού, έχουν σκοπό να καταστρέψουν τον κάμπο που έχει θρέψει γενιές και γενιές (...) Φταίει η κλιματική αλλαγή λέει που πλημμυρίσαμε. Θα συμφωνούσα αν είχαν γίνει τα απαραίτητα έργα, ένα σωστό έργο εδώ και 40 χρόνια δεν έχει γίνει».

«Χαίρομαι που βλέπω τους πλημμυροπαθείς εδώ απόψε, γνωστά και άγνωστα πρόσωπα που αγωνιστήκαμε μαζί, αυτό δείχνει την ενότητά μας, να μην ξεχάσουμε, όπως δεν θα ξεχάσουμε τους σεισμόπληκτους και τα Τέμπη γιατί ο καθένας μας θα μπορούσε να ήταν εκεί. Να μείνουμε ενωμένοι για τη γη μας, για την οποία οι πρόγονοί μας μάτωσαν (...) ευχαριστούμε για την υλική και ηθική υποστήριξη, την αλληλεγγύη όλο τον λαό, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας, τα σωματεία, συνεχίζουμε τον αγώνα ενωμένοι με εργαζόμενους, βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, με μεγαλύτερη ορμή κόντρα σε όσους βάζουν πρώτα τα συμφέροντά τους», κατέληξε.