Η ΕΥΑΘ πρότεινε στη ΡΑΑΕΥ αύξηση 30% στο πάγιο και κλιμακωτές αυξήσεις 5% έως 15% στα τρία πρώτα κλιμάκια, αύξηση της τάξης του 10% στο επαγγελματικό τιμολόγιο και αυξήσεις στο νερό για άρδευση.

Το σενάριο των αυξήσεων προβλέπει ευρεία επίθεση στα λαϊκά νοικοκυριά, που ασφυκτιούν από την ακρίβεια: +4,3% για καταναλώσεις έως 10 κ.μ., +6,1% για καταναλώσεις 11 έως 40 κ.μ. και +8% για μέχρι 60 κ.μ. νερό το 4μηνο. Επίσης, ζητά να αυξηθεί το πάγιο, από 8 ευρώ το τετράμηνο στα 10 ευρώ.

Παράλληλα η ΕΥAΘ ετοιμάζεται για μπίζνες στα Βαλκάνια μαζί με το γαλλικό μονοπώλιο «Veolia» (κατέχει το 5,6% των μετοχών της ΕΥΑΘ). Και την ίδια ώρα δεν υπογράφει συμπληρωματική ΣΣΕ για την προστασία των εργαζομένων από τον πληθωρισμό, ενώ σκόπιμα συνεχίζει να κρατά κενές εκατοντάδες οργανικές θέσεις, με αποτέλεσμα οι εργολάβοι να κάνουν χρυσές δουλειές, αναλαμβάνοντας ολοένα και περισσότερους τομείς που είναι απαραίτητοι για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης.

Σε ανακοίνωσή της η ΚΟ Ενέργειας - Νερού Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ σημειώνει ότι «αποδείχθηκε με κατηγορηματικό τρόπο ότι η αλλαγή στη μετοχική σύνθεση της επιχείρησης δεν αρκεί για να ανατραπεί η πολιτική εμπορευματοποίησης του νερού. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το Δημόσιο αποκτά το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της επιχείρησης.

Αυτό δεν εμπόδισε τους μετόχους να τσεπώσουν μερίσματα πάνω από 42 εκατ. στο διάστημα 2003 - 2012, όταν το πλειοψηφικό πακέτο το κατείχε πάλι το Δημόσιο. Το Δημόσιο δεν εμπόδισε το 2001 την αύξηση των τιμολογίων κατά 60%, ως αποτέλεσμα της εισαγωγής της ΕΥΑΘ στο χρηματιστήριο. Ηταν υπό δημόσιο έλεγχο η ΕΥΑΘ όταν οδηγήθηκε σε αποψίλωση, μένοντας το 2012 με μόλις 258 μόνιμους εργαζόμενους, από 603 που εργάζονταν το 2003. Σε κάθε περίπτωση, είτε με δημόσιο είτε με μεικτό σχήμα, είτε εντός ΤΑΙΠΕΔ, το νερό παραμένει εμπόρευμα στα χέρια κράτους και μετόχων.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην πολιτική της ΕΕ που αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα, όπως ορίζει η εμβληματική Οδηγία 60/2000.

Αυτή η πολιτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, θα φορτώνει διαρκώς νέα βάρη στον λαό και στους εργαζόμενους της επιχείρησης, καθώς η λογική της "ανάκτησης κόστους" δεν αφήνει περιθώρια για κοινωνική τιμολογιακή πολιτική.

ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Νέα Αριστερά αντιδρούν υποκριτικά στα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης για τις συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ. Αλλωστε οι ίδιοι πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, που ορίζει: Μεγαλύτερες επιχειρήσεις που θα λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ώστε να είναι δυνατή η "ανάκτηση του κόστους". Αυτή η πολιτική ανοίγει πεδία κερδοφορίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι δεν έχουν κανέναν καημό να αποκτήσουν ντε και καλά το πλειοψηφικό πακέτο μιας επιχείρησης ύδρευσης. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να έχουν κέρδη, είτε από μερίσματα, είτε από τη διαχείριση ορισμένων τομέων, είτε μέσω ΣΔΙΤ, κ.ά.».

Τονίζει ακόμα ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την κατάσταση και γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Να δυναμώσει η πάλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Για νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα για τα κέρδη των λίγων - μετόχων. «Ο αγώνας αυτός προϋποθέτει τη σύγκρουση με τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, με την πολιτική της ΕΕ και όσων την υπηρετούν. Μόνο αυτός ο αγώνας μπορεί να προσφέρει ανακούφιση σήμερα στους εργαζόμενους, να ματαιώσει αρνητικές εξελίξεις, να δώσει νίκες και να ανοίξει τον δρόμο για έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας».