ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ: «Η διαπίστωση του κ. Παπανδρέου ότι "η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρή και δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο" είναι σωστή, αλλά έχει θεωρητική μόνο αξία (...) Πρέπει περισσότερες χώρες και περισσότεροι ηγέτες να πειστούν ότι η κρίση δεν θα αντιμετωπιστεί με επιμονή σ' αυτή την πολιτική» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ: «Η κρίση, αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλισμού, οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίου, που ενίσχυσε η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση, νομοθετώντας, με βάση το μνημόνιο, μείωση μισθών και συντάξεων, δουλειά ως το θάνατο, παράδοση του δημόσιου τομέα Υγείας στην επιχειρηματικότητα, τεράστια αύξηση έμμεσης φορολογίας, άρα δραστική μείωση στο λαϊκό εισόδημα, τεράστιες φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανους, μεγαλέμπορους, τεράστια ενίσχυση καπιταλιστών και τραπεζιτών με ζεστό χρήμα που αδειάζει τα κρατικά ταμεία (νέο πακέτο 10 δισ. ευρώ ετοιμάζεται για τις τράπεζες μετά τα 28 δισ. που πήραν). Η διαφάνεια, οι θεσμοί, ο δημοκρατικός έλεγχος δε φέρνουν αυξήσεις μισθών - συντάξεων, ούτε μείωση ορίων συνταξιοδότησης, δεν εξαλείφουν φτώχεια, ανεργία. Απάτη όσα είπε ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ για συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου στους λίγους, αφού η πολιτική τους ενισχύει τα μέγιστα τη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για την αναδιανομή, με το μνημόνιο και τ' άλλα μέτρα, είναι υπέρ των καπιταλιστών, φτηναίνοντας τους εργάτες, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Η "προσέλκυση επενδύσεων", το "νέο μοντέλο πράσινης ανάπτυξης", οι "νέες ιδέες για την προσέλκυση τουριστών" ενισχύουν τους καπιταλιστές. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Αντεπίθεση ως την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ: «Οι επιστήμονες ερίζουν ακόμη. Σαν να βρίσκονται σε αδυναμία να ονοματίσουν με ακρίβεια αυτό που οι απλοί άνθρωποι ζουν καθημερινά σαν μαρτύριο. Αλλοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση δεν είναι παρά ακόμη μια οικονομική διακύμανση, από τις πολλές που κάθε τόσο διαταράσσουν την ισορροπία του συστήματος. Αλλοι όμως δεν διστάζουν να την χαρακτηρίσουν "ταξικό πόλεμο" (...) Το ζήτημα είναι πότε τα θύματα θα συνειδητοποιήσουν τη βαρύτητα της κατάστασης και θα σπάσουν τα δεσμά που τους δένουν» (από τη στήλη του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).