«Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ούτε Κίνα ούτε Βουλγαρία στους μισθούς», δήλωσε δήθεν αγανακτισμένος τις προάλλες στο «Μέγκα» ο Α. Λοβέρδος, σχολιάζοντας τα παζάρια των κοινωνικών εταίρων για τη εθνική συλλογική σύμβαση της ξεφτίλας. Το πρώτο που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει, ότι τέτοιες διαβεβαιώσεις έχουν την αξία που είχαν και οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ακόμα και μετεκλογικά ότι «δεν μπορεί την κρίση να την πληρώσουν οι μισθωτοί γιατί δεν ευθύνονται για αυτήν», δηλαδή καμία. Ακριβέστερα, πρόκειται για συνειδητή κοροϊδία του εργαζόμενου λαού. Η πραγματικότητα έχει καταδείξει με τραγικό τρόπο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εργάζεται συστηματικά για να κάνει πράξη τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, να πιεστούν δηλαδή οι μισθοί στη χώρα μας προς τα επίπεδα των χωρών που προαναφέρθηκαν. Αδιάψευστος μάρτυρας τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και ήδη υλοποιούνται, που μειώνουν σημαντικά το λεγόμενο «εργατικό κόστος», μειώνουν απόλυτα τους μισθούς, καθιερώνουν μισθό 590 ευρώ για τους νέους, επεκτείνουν στο έπακρο την ευέλικτη δουλειά, καταργούν ουσιαστικά τις συντάξεις και φτάνουν τα όρια ως το θάνατο κλπ. Μπορεί τα κυβερνητικά στελέχη να δηλώνουν πως δεν πιστεύουν ότι φταίνε οι μισθοί για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, αλλά το λένε μόνο για να ενισχύσουν το μονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ακολουθούν. Γιατί όπως παραδέχθηκε στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη ο υπουργός Εργασίας «σημασία έχει τι λένε οι δανειστές». Οι εργαζόμενοι, γενικότερα τα λαϊκά στρώματα, απλά θα πληρώσουν το λογαριασμό από το ατέλειωτο φαγοπότι των καπιταλιστών και του αστικού πολιτικού συστήματος. Εχουν προεξοφλήσει ότι ο λαός θα συνεχίσει να σκύβει το κεφάλι. Μπορεί όμως και να μην το κάνει...