Δυο νέες οδηγίες έχει στα σκαριά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με χτεσινές ανακοινώσεις της. Η πρώτη σχετίζεται με τους όρους της «προσωρινής ενδοεπιχειρησιακής μετάθεσης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού καταγωγής τρίτων χωρών». Αφορά στη μετάθεση ενός εργαζόμενου από μια χώρα εκτός ΕΕ σε ένα κράτος - μέλος της Ευρωένωσης, εντός των ορίων μιας επιχείρησης που διατηρεί θυγατρικές μονάδες της εντός και εκτός ΕΕ. Η πρόταση οδηγίας κάνει λόγο για απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης των αναγκαίων δικαιολογητικών διαμονής και εργασίας και για τη διαμόρφωση ενός «σαφούς νομικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων συνθηκών εργασίας με αυτές των εργαζομένων που έχουν προσληφθεί από μία εταιρεία της ΕΕ». Η δεύτερη πρόταση οδηγίας αφορά στους εποχικά απασχολούμενους που έρχονται να δουλέψουν στην ΕΕ από μια τρίτη χώρα και στη διαμόρφωση νέων όρων για την απασχόλησή τους σε τομείς όπως η γεωργία, η κηπουρική και ο τουρισμός. Στόχος της οδηγίας θα είναι να παρέχει «κίνητρα υπέρ της κυκλικής μετανάστευσης, ώστε η προσωρινή διαμονή τους να μην καταστεί μόνιμη». Ολα τα παραπάνω τα σημειώνουμε για δυο κυρίως λόγους. Πρώτον, επειδή η θεματολογία των δυο οδηγιών «μυρίζει» Μπολκεστάιν, τόσο στο κομμάτι των διατυπώσεων, όσο και σε αυτό της ουσίας. Οσο για τις διαβεβαιώσεις περί ενιαίων όρων απασχόλησης εντός της ΕΕ, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι διπλά επιφυλακτικοί. Γιατί τα ίδια έλεγε στα κείμενά της και η Μπολκεστάιν, αποδείχτηκε όμως ότι η εφαρμογή της σημαίνει και μικρότερα μεροκάματα και χειρότερους όρους εργασίας για όσους αναζητούν ένα μεροκάματο εντός της ΕΕ. Ο άλλος λόγος είναι το γεγονός ότι οι δυο οδηγίες στόχο έχουν να ενισχύσουν την κινητικότητα των εργαζόμενων εντός της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Δηλαδή, τη διά βίου εργασιακή περιπλάνηση, για να πιαστούν οι στόχοι της «Στρατηγικής 2020». Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να κρίνουν τις προωθούμενες οδηγίες οι εργαζόμενοι και όχι με κριτήριο τα ευχολόγια και τις εύσχημες διατυπώσεις των πολιτικών οργάνων του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.