«Με ένα χρέος στο 150% που θα οδηγηθούμε το επόμενο διάστημα δεν μπορείς να πας πολύ μακριά. Είναι τροχοπέδη (...) Η αναδιαπραγμάτευση εξαρτάται από τους συσχετισμούς που θα γίνει για να μην έχει δραματικό αποτέλεσμα. Αν το ΔΝΤ είναι ο διαπραγματευτής και ζητεί ως αντάλλαγμα βίαια μέτρα, τότε θα είναι δραματική η εξέλιξη. Αν όμως στο προσκήνιο βρίσκεται η κοινωνία και διεκδικεί, μπορεί να υπάρξει θετική εξέλιξη. Χρειάζεται μέτωπο με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και διαδικασία ρύθμισης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι ατομικά από την Ελλάδα». Αυτά έλεγε ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη τον περασμένο Ιούνη. Μεσολάβησαν διάφορες «πρωτοβουλίες» οικονομολόγων, που με κείμενά τους ζητάνε από την αστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αρνηθεί το ελληνικό χρέος. Σαν να πρόκειται δηλαδή μια κυβέρνηση του κεφαλαίου να αρνηθεί τα χρέη της προς το κεφάλαιο, το οποίο υπηρετεί! Από κοντά και διάφορες ομάδες που με άλλο κείμενο ζητάνε «ενότητα δράσης της Αριστεράς» πάνω στο κοινό αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Σε όλες τις παραπάνω «πρωτοβουλίες» συμμετέχουν στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή τα κείμενά τους τυγχάνουν μεγάλης προβολής από την «Αυγή» και τα άλλα έντυπα του χώρου.

Τη Δευτέρα, ήρθε η γερμανική κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η οποιαδήποτε «επαναδιαπραγμάτευση», αν και όταν αυτή επιλεχθεί σαν «λύση» για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας. Το σχέδιο περιλαμβάνει παράταση της προθεσμίας εξόφλησης των κρατικών ομολόγων, μείωση των τόκων ή το «κούρεμα» του χρέους, δηλαδή την εξόφληση τμήματος της αξίας των κρατικών ομολόγων. Οι γερμανικές ανακοινώσεις ανησύχησαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους περί αυτόν θιασώτες της «επαναδιαπραγμάτευσης» του χρέους, σε τέτοιο βαθμό ώστε να βγάλουν χτες ανακοίνωση για το θέμα. Σημειώνει σχετικά ο υπεύθυνος της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ: «Είμαστε απόλυτα επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιοδήποτε σχέδιο "επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους" εκπορεύεται από τους ιθύνοντες κύκλους της ΕΕ, με δεδομένο ότι τμήμα των κρατικών χρεών κατέχεται σήμερα από ασφαλιστικά ταμεία, δήμους, ή κοινωφελείς οργανισμούς (...) εμείς παλεύουμε για (...) ριζικό "κούρεμα" του δημόσιου χρέους που κρατάνε οι τράπεζες, κατά τουλάχιστον 50%».

Οσο καιρό τα σενάρια περί «αναδιαπραγμάτευσης» αναπαράγονταν με αοριστολογίες, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού κάθε απόχρωσης, αναζητώντας άμεσες και εντυπωσιοθηρικές λύσεις απέναντι στην κρίση και τις δημοσιονομικές της συνέπειες, παρουσίαζαν σαν πανάκεια - και μάλιστα φιλολαϊκή - την «αναδιαπραγμάτευση» του χρέους. Τώρα που τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη λένε το αυτονόητο, ότι η όποια επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορεί παρά να στοχεύει στη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι βέβαια του λαού, οι δήθεν «προοδευτικοί» προπαγανδιστές της ίδιας λύσης αρχίζουν να τα μαζεύουν. Γιατί; Επειδή καταρρέει η καραμπινάτη αυταπάτη ότι είναι δυνατόν μια καπιταλιστική κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος προς όφελος του λαού. Μια τέτοια θέση δεν μπορεί παρά να εμποδίζει τις λαϊκές συνειδήσεις να έρθουν σε ρήξη με την πολιτική και την καπιταλιστική διαχείριση που υπηρετεί κάθε αστική κυβέρνηση. Για το λαό υπάρχει λύση και είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Να μην αναγνωρίσει το χρέος που δημιούργησε διαχρονικά η φιλομονοπωλιακή πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Και από αυτή τη σκοπιά να οργανώσει την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, το κέρδισμα της δικής του λαϊκής εξουσίας.