Πολιτικό μανιφέστο ενάντια στην αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή λαϊκή πάλη και στην ιδεολογία που αντιμάχεται τον καπιταλισμό ως την ανατροπή του,ουσιαστικά στην κομμουνιστική και ας μην την κατοβομάζει, την υπονοεί, αλλά και υπέρ της αντιδραστικής πολιτικής που υπηρετεί η σοσιαλδημοκρατία και το κόμμα του, αποτέλεσε η ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην έναρξη του 13ου «Συμποσίου της Σύμης».

Ο Ελληνας πρωθυπουργός και οι συνδαιτυμόνες του επιβεβαίωσαν και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι αδίστακτη απέναντι στο λαό. Στην προσπάθειά της να υπηρετήσει το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να ποινικοποιήσει τις ιδεολογίες που αντιμάχονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα, όπως δείχνει και η πείρα από το χτύπημα και τη συκοφάντηση του εργατικού λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.

Οι εργασίες του Συμποσίου ξεκίνησαν τη Δευτέρα στον Πόρο, με την παρουσία της αφρόκρεμας της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας, όπως η υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Κάθριν Αστον, ο οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, η πρώην υποψήφια Πρόεδρος της Γαλλίας Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ο καθηγητής Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, ο γενικός γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Λούις Αγιάλα, κ.ά.

Η στοχοποίηση των ταξικών αγώνων ήταν η μια πλευρά της εναρκτήριας ομιλίας Παπανδρέου. Ο ίδιος κατέστησε σαφή την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει στη λήψη όλων εκείνων των αντιλαϊκών μέτρων που απαιτούνται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας - βλέπε κερδοφορίας - του κεφαλαίου.

Γι' αυτό και στα «τραπέζια διαλόγου» του Συμποσίου έγιναν χτες και συνεχίζονται σήμερα συζητήσεις πάνω σε θεματικές όπως: «Η κρίση της ηγεσίας της Ευρώπης: τρία πιθανά σενάρια για το μέλλον της ΕΕ», «Προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα: καταργώντας τα εμπόδια/ δημιουργώντας τις προϋποθέσεις», «Το νέο μοντέλο πράσινης ανάπτυξης: πράσινες θέσεις εργασίας και τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα», «Η νέα ταυτότητα της Ελλάδας στο εξωτερικό: 1.001 ιδέες για προσέλκυση τουριστών στην Ελλάδα» και «Ενας οδικός χάρτης για την Ελλάδα - εκτιμώντας τη σημερινή πραγματικότητα και διαμορφώνοντας την πολιτική και οικονομική εικόνα της νέας Ελλάδας».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς αναγόρευσε τη μαζική ριζοσπαστική λαϊκή πάλη σε μείζονα απειλή για το «ευρωπαϊκό μοντέλο», το οποίο χαρακτήρισε προκλητικά «πρότυπο μοντέλο που προστατεύει και προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

Παίρνοντας αφορμή από τα «διδάγματα» που προσφέρει η καπιταλιστική κρίση, ο Γ. Παπανδρέου απαρίθμησε τις απειλές που αντιμετωπίζει η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, ακριβώς για να βάλει στο στόχαστρο όσους σηκώνουν κεφάλι και αγωνίζονται για την ανατροπή της: Τους φτωχούς, τους μετανάστες, αλλά και τους λαούς εκείνους που δε δίνουν «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές.

«Βρισκόμαστε αντιμέτωποι και με άλλες απειλές: Τη βία, την παγκόσμια πενία, τα νέα μεταναστευτικά ρεύματα, την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, τα όπλα μαζικής καταστροφής και τη διάδοση αυτών», τόνισε χαρακτηριστικά, αναπαράγοντας ουσιαστικά τις απειλές που περιλαμβάνει και το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ.

Οικοδομώντας το αναγκαίο υπόβαθρο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα, ανακηρύσσοντας σε βασικό εχθρό την ιδεολογία και πολιτική που αμφισβητεί και αντιπαλεύει με όρους ταξικού κινήματος τον ιμπεριαλισμό, την οποία μάλιστα χαρακτήρισε «νέα μορφή βαρβαρότητας»! Οσο για τα περί «φονταμενταλισμού», για βία που προέρχεται από την πενία και τα μεταναστευτικά ρεύματα, αποτελεί το δικό του, (δικό τους, των διαχειριστών του καπιταλισμού),ιδεολόγημα που τροφοδοτεί την κρατική βία και τρομοκρατία κατά των αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπαλιακών, αντικαπιταλιστικών λαϊκών κινημάτων και ιδεολόγιμα που τροφοδοτεί τις ενέργειες μηχανισμών, κρατικών υπηρεσιών και παρακράτους, που δρούν προβοκατόρικα κατά του λαϊκού κινήματος, για να καταστέλουν τους ταξικούς αγώνες.

Γι'αυτό και συνέχισε λέγοντας:«Η τρέχουσα ανυπαρξία λύσεων των προβλημάτων αυτών αφήνει περιθώρια για πολιτικές απελπισίας ή πολιτικές φόβου και εκφοβισμού, και έτσι παρατηρούνται ιδεολογίες, οι οποίες ευαγγελίζονται την πλήρη αποκλειστικότητα, τον λαϊκισμό, τον φονταμενταλισμό, τον ρατσισμό», υποστήριξε, ανακατεύοντας σκόπιμα ανομοιόμορφα πράγματα για να δημιουργήσει εντυπώσεις.

Προειδοποίησε μάλιστα ότι «αυτές οι πολιτικές θα κυριαρχήσουν αν δεν αναζητήσουμε λύσεις στα παγκόσμια αυτά προβλήματα, τα οποία θέτουν σε δοκιμασία τα ίδια τα κοινωνικά και πλουραλιστικά θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αυτές οι πολιτικές δεν υπόσχονται τη γη της Επαγγελίας, παρά μόνο μια νέα μορφή βαρβαρότητας». Τρομοκρατεί για να εμποδίσει την ανάπτυξη αγώνων σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού.

Για να γίνει πιο συγκεκριμένος, επιτέθηκε εναντίον όσων αμφισβητούν το ευρω-οικοδόμημα των μονοπωλίων, τη θωράκιση του οποίου παρουσίασε ως λύση εξόδου από την καπιταλιστική κρίση:

«Δυστυχώς, υπάρχουν εκείνοι που άδραξαν σαν ευκαιρία την κρίση, προκειμένου να πλήξουν το ευρωπαϊκό μοντέλο, να επιτεθούν στο μοντέλο κοινωνικής ευημερίας, στο μοντέλο ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών, σε ένα πρότυπο - μοντέλο, το οποίο προστατεύει και προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα», τόνισε, και συμπλήρωσε:

«Και το μοντέλο αυτό, δηλαδή η ΕΕ, θα πρέπει να νοείται όχι ως πρόβλημα αλλά ως λύση εξόδου από την τρέχουσα κρίση και ως μέσο προστασίας των πλέον ευάλωτων, όχι ως πρόσκομμα στην οικονομική ανάπτυξη».

Με άλλα λόγια, η ΕΕ της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, των δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων, των πετσοκομμένων μισθών και συντάξεων, της λιτότητας και της βαθιάς εργασιακής εκμετάλλευσης για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαών στα κράτη - μέλη, αναγορεύεται από τους σοσιαλδημοκράτες σαν «πρότυπο».

Μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου τους καλεί να το υπερασπιστούν από τις δυνάμεις εκείνες που παλεύουν να αποκτήσει ο λαός τον πλούτο που παράγει, βγάζοντας από τη μέση την πολιτική που υπηρετεί τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες. Σ' αυτό το πλαίσιο, όσοι αμφισβητούν το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ, χαρακτηρίζονται από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «συντηρητικοί» που «υπονομεύουν το ευρωπαϊκό μας εγχείρημα».

Στο «διά ταύτα», ζήτησε την αντιμετώπιση των παραπάνω απειλών «με την ανάληψη αποφασιστικής δράσης», η οποία περιλαμβάνει αφενός τον καλύτερο οικονομικό και πολιτικό συντονισμό σε επίπεδο ΕΕ και αφετέρου μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε την απουσία ανταγωνιστικότητας ως «μία από τις αιτίες που οδήγησαν στα κρατικά χρέη» και ισχυρίστηκε ότι η λήψη βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας προσφέρει «συγκριτικό πλεονέκτημα» σε όσες χώρες λαμβάνονται, έστω και αν το χαρακτήρισε βραχυπρόθεσμο.

Παρόλο που πρόβαλε αυτές τις χώρες ως παράδειγμα προς αποφυγήν, στην πραγματικότητα τις «δείχνει» ως παράδειγμα προς μίμηση, αφού εκεί συγκλίνει το σύνολο των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση με μπούσουλα το μνημόνιο με την τρόικα.

Προκαλώντας το λαό, στις πλάτες του οποίου ξεσπάει η βάρβαρη φιλομονοπωλιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να εμφανίσει το κόμμα του σαν αμέτοχο στη θωράκιση ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος με «έντονες ανισότητες, όπου το κεφάλαιο μπορεί να κινείται ανεξέλεγκτο από τον ένα τόπο στον άλλο, από τον ένα φορολογικό παράδεισο στον επόμενο, από μια πλούσια χώρα σε μια φτωχότερη, όπου η ανταγωνιστικότητα μπορεί να συνοδεύεται από χαμηλότερα ημερομίσθια, απουσία συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενδεχόμενη έλλειψη σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανυπαρξία συστημάτων πρόνοιας, ευχέρεια περιβαλλοντικής υποβάθμισης».

Απέναντι σ' αυτή τη βαθιά αντιλαϊκή πραγματικότητα, που αναπαράγει και οξύνει η κυβέρνησή του, «αντέταξε» τη «διασφάλιση της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης», η οποία «θα απελευθερώνει δημιουργικές δυνάμεις και θα καταργεί τα εμπόδια της γραφειοκρατίας», ενώ θα μετατρέπει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας (περιβάλλον, φυσική ομορφιά) «σε αιχμές για την ανάπτυξη και την παραγωγή νέου πλούτου».

Με άλλα λόγια, απαρίθμησε τους νέους τομείς όπου φιλοδοξεί να δραστηριοποιηθεί το κεφάλαιο για να ενισχύσει την κερδοφορία του, έχοντας σαν δεδομένο πλέον τις τσακισμένες εργασιακές σχέσεις και τα μηδενικά ασφαλιστικά δικαιώματα που φρόντισε να του εξασφαλίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η ΝΔ.

Με περίσσιο θράσος, εξάλλου, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε για μια ακόμη φορά ψευδώς ότι ο ελληνικός λαός, παρότι «υποβάλλεται σε πολλές και δύσκολες θυσίες», ωστόσο «συντάσσεται ολόκληρος καθημερινά με τη δουλειά του, με την υπομονή που πολλές φορές πρέπει να δείξει, αλλά πάνω απ' όλα με την επιμονή του στην εθνική αυτή προσπάθεια για την αναγέννηση της χώρας μας».

Αυτό που έκρυψε ο πρωθυπουργός είναι ότι όπου πηγαίνει ο ίδιος και άλλα στελέχη της κυβέρνησής του, γίνονται αποδέκτες εκδηλώσεων αγανάκτησης από το λαό και κυρίως από ανθρώπους του μόχθου που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, βαρόνη Κάθριν Αστον, δικαιολογώντας και ευρω-επεμβάσεις στα κράτη που αντιμετωπίζουν «πολιτική αναταραχή».

«Χρειαζόμαστε λύσεις και πρέπει να ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να αντιμετωπίσουμε από πολιτικά ζητήματα μέχρι την κλιματική αλλαγή», τόνισε αναφερόμενη στις προτεραιότητες της ΕΕ, δείχνοντας ταυτόχρονα την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει το καθεστώς των ευρωμονοπωλίων:

«Θέλουμε ο κόσμος να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, με πρακτικές λύσεις που θα προσφέρουν είτε τροφή είτε υποστήριξη απέναντι στις πλημμύρες ή πολιτική υποστήριξη στις χώρες που έχουν ανάγκη». Και συνέχισε με νόημα: «Αν θέλουμε να υπάρχει κράτος δικαίου πραγματικά, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη διαφθορά, το οργανωμένο έγκλημα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Δημοκρατίες μας από την τρομοκρατία και την πολιτική αναταραχή»!